Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Joseph Gallieni
| Joseph Gallieni | ||
| Bestand:Galliéni.JPG | ||
| Geboren | 24 april 1849 Saint-Béat, Frankrijk | |
| Overleden | 27 mei 1916 Versailles, Frankrijk | |
Joseph Simon Gallieni (Saint-Béat, departement Haute-Garonne, 24 april 1849 - Versailles, 27 mei 1916) was een Frans militair en koloniaal bestuurder.
In de Soedan en Indochina was hij belast met de 'pacificatie' van opstandige gebieden. Hij ontwikkelde hier zijn 'olievlek'-theorie ("tâche d'huile"):[1][2] in plaats van de gewelddadige onderdrukking die tot dan toe gebruikelijk waren, zou het onder Frans gezag brengen van een gebied een vorm van beschaving, orde en stabiliteit moeten brengen die ook voor de lokale bevolking voordelen zou hebben. Die beschaving zou zich dan als een olievlek over het gebied moeten uitbreiden, en werken als 'olie op de golven'. Bestaande sociale en politieke structuren zouden zoveel mogelijk intact moeten worden gelaten. Georganiseerd verzet werd daarbij door hem wel met harde hand neergeslagen.
Daarna maakte hij zich voor het Franse bewind verdienstelijk op Madagaskar, door in 1896 de menalamba-opstand neer te slaan, en Madagaskar onder Frans koloniaal gezag te brengen. Daarbij werden onder anderen prins Ratsimamanga en de minister van Binnenlandse Zaken geëxecuteerd en werd de koningin van Madagaskar, Ranavalona III, verbannen. Van 1896 tot 1905 was Gallieni gouverneur-generaal van het eiland. In Madagaskar zag Gallieni zich meer dan in Afrika en Indochina genoodzaakt tot gewelddadig optreden en direct bestuurlijk ingrijpen.[1] Ook in Indochina was de olievlekmethode uiteindelijk niet geheel succesvol geweest: het waren vooral de Fransen en een klein deel van de lokale bevolking die ervan profiteerden, wat uiteindelijk weer tot gewapend verzet leidde.[1]
In 1911 sloeg hij een aanbod af om opperbevelhebber van het Franse leger te worden.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij enige tijd militair gouverneur van Parijs.[3] In die hoedanigheid droeg hij bij aan de geallieerde overwinning in de slag aan de Marne, door troepen vanuit Parijs in taxi's naar de Marne te sturen.[3] Eind 1915, begin 1916 was hij enige tijd minister van Oorlog in het kabinet van Aristide Briand.[3]
Aan Joseph Gallieni werd in 1905 het grootkruis in het Legioen van Eer verleend voor zijn verdiensten. In 1921 werd hij postuum tot maarschalk van Frankrijk benoemd.
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Michael S. Neiberg, Gallieni, Marshal of France Joseph Simon, in: Daniel Coetzee, Lee W, Eysturlid (red.), Philosophers of War: The Evolution of History's Greatest Military Thinkers, Praeger, Santa Barbara, 2013
- º Bradley Camp Davis, States of Banditry: The Nguyen Government, Bandit Rule, and the Culture of Power in the post-Taiping China-Vietnam Borderlands], dissertatie, University of Washington, 2008, p. 355-356
- ↑ 3,0 3,1 3,2 GALLIENI, Joseph Simon, in: Nieuwe Geïllustreerde Lekturama Encyclopedie, Lekturama, Rotterdam
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)