Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Lionello Natoli
Lionello Natoli (1923-1970) was kunstschilder, schrijver, fotograaf en levenskunstenaar in de woelige jaren zestig die hij voornamelijk doorbracht in Parijs. Zijn boek "Parigi Nuda!" was een groot succes in Italië en werd 14 keer herdrukt.
Carrière als schilder
Lionello Natoli behoort tot de Moderne Parijse School[1] Zijn informele schilderijen zijn geschilderd in een stijl die doet denken aan Jackson Pollock en andere tachisten. Aanvankelijk (in de jaren '50) had Natoli geen succes, maar in de jaren '60 vond zijn werk gretig aftrek. Zo was de Luikse Baron Fernand Graindorge - directeur van het Museum voor moderne en hedendaagse kunst te Luik - een verzamelaar van zijn werk. Tegenwoordig bevindt zijn werk zich in diverse privécollecties.
Carriere als schrijver
In zijn Parijse tijd[2] had hij als schilder aanvankelijk geen succes. Hij viel voor een zigeunerin die zijn liefde niet beantwoordde. Hierop trok hij zich desperaat terug zoals Quasimodo in de top van de Notre Dame van Parijs om zich daar van het leven te beroven. Die poging mislukte, hij werd gered door Franse artsen. Zijn zelfmoordpoging werd breed uitgemeten in de pers, waarna de Milanese uitgever Gino Sansoni hem vroeg zijn memoires te publiceren. Dit leidde tot het manuscript getiteld "Pietà en de grote kinderen". Om er een groter succes mee te krijgen veranderde de uitgever Sansoni de titel in de vermeende erotische titel "Parijs Naakt!" of "Parigi Nuda!". De erotische component stopte echter bij de titel - inhoud bleef hetzelfde - maar de verkoop van de memoires van Natoli verliepen goed. Uitgever Sansoni was echter nog niet tevreden met het succes van het boek en vroeg Natoli om publiekelijk berouw te tonen voor de poging tot zelfmoord, namelijk door met een houten kruis van Milaan naar Rome te lopen. Natoliging daarmee akkoord. Zijn vertrek trok een groot aantal toeschouwers. Sansoni zorgde ervoor dat het zware kruis wordt gewogen in aanwezigheid van getuigen. In de daaropvolgende nacht werd het zware kruis heimelijk vervangen door een lichter, dat leeg was van binnen. Natoli liep vanaf Milaan zeker tot Livorno; in de volgende editie van het boek zijn er foto's en aanwijzingen te zien dat dit deel van de reis bewijst. Wat het boek niet liet zien was wat er gebeurde in Livorno: de inmiddels voormalige schilder werd dronken, belandde in een gevecht en sloeg met het houten kruis in het rond totdat de politie hem arresteerde. De korte periode van roem van Natoli tijdens zijn leven eindigde daar, want dit voorval leidde tot onmiddellijke excommunicatie van Lionello Natoli.
Eerherstel na zijn dood
Na zijn blasfemische daad in het – toen nog – streng rooms-katholieke Italië kwam de abrupte excommunicatie van Lionello Natoli voor weinigen als een verrassing, maar desondanks bleef men juist door de excommunicatie door hem geïntrigeerd. In de kunst en literaire kringen staat hij bekend als de man die tijdens zijn leven nooit een bloemlezing kreeg. Om hem "de eer toe te kennen die hij verdiende" werd aan Lionello Natoli in 2009 nog een hommage gebracht door Sergio Bissoli.[3]
Bronvermelding
