Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Muskaatcourgette

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 4 apr 2015 om 05:11
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De muskaatcourgette, in het Engels ’trombone squash’ genoemd vanwege haar bijzondere vorm, is een vrucht van de plant cucurbita moschata, ook wel muskaatpompoen genoemd. De vrucht lijkt op een tussenvorm tussen courgette en pompoen. De ’violon’ is een van de bekendste variëteten van de muskaatcourgete. Men kan deze jong oogsten en eten als een (oranje) courgette, of laten doorgroeien tot een pompoen die wel 1 m lang kan worden.

De vruchten zijn aan de steelaanzet slank en beginnen donkergroen, als een gewone courgette. Als men de vruchten laat doorgroeien vormen ze aan het uiteinde een bobbel die de pitten bevat. Vandaar de Engelse benaming. De rest van de mukaatcourgette is pitvrij. De kleur van de schil verandert tijdens de groeiperiode van groen naar okerachtig, en dat is ook gelijk een indicatie dat de vrucht wat harder wordt.

De plant zelf woekert behoorlijk, uitlopers van wel zes meter lang zijn niet uitzonderlijk. Ook heeft de plant zeer sterke hechtranken, zodat deze zonder al te veel moeite overal in klimt.

Uit culinair oogpunt zijn de jonge vruchten het lekkerst, ze hebben een zoete pompoensmaak in combinatie met de stuctuur van courgettes. Grotere vruchten zijn vergelijkbaar met een lange, dunne fleskalebas.

De plant wordt traditioneel in Frankrijk en Italië gekweekt, maar vindt daarbuiten maar weinig aanhang.