Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Energie-unie
De Energie-unie is een project dat op 25 februari 2015 gestart werd door de Europese Commissie om de transformatie van de energievoorziening van Europese landen beter te coördineren[1]. Het doel is een betrouwbare, betaalbare en klimaat-vriendelijke energievoorziening. De nadruk ligt op het wegwerken van belemmeringen bij het bereiken van dit doel.
Donald Tusk, Voorzitter van de Europese Raad, kwam als een van de eersten met het idee van een energie-unie toen hij nog premier van Polen was. Eurocommissaris Maroš Šefčovič is nu belast met het project.
Rapport van de Europese Commissie
De Commissie ziet belemmeringen:
- Het Europese energiebeleid bestaat in feite uit 28 nationale regelingen.
- De Europese Unie importeert meer dan de helft van haar energie.
- Het wegtransport is voor meer dan 90% afhankelijk van brandstof uit niet-EU landen.
- Brandstof wordt niet efficiënt gebruikt. Driekwart van de gebouwen is slecht geïsoleerd.
- De vervanging van fossiele door duurzame energie gaat traag.
- Er is een tekort aan transport-capaciteit van elektriciteit en gas tussen EU landen.
- Het Europees systeem voor emissiehandel EU ETS is nog niet doelmatig.
De problemen maken de energievoorziening kwetsbaar. Technisch zijn er oplossingen, maar dan moet tot 2020 meer dan 1000 miljard euro in de energiesector geïnvesteerd worden.
Actie is nodig voor noodzakelijke maatregelen:
- Herziening van de elektriciteitsmarkt[2] om optimaal gebruik te maken van duurzame energie, ook van kleine producenten.
- Coördinatie van regionale marktbeheerders[3] voor het doelmatig functioneren van de gehele markt.
- Versterking van het elektriciteitsnet, vooral tussen landen zodat ten minste 10% van de productiecapaciteit van een land naar buurlanden getransporteerd kan worden. Coördinatie van regionale netbeheerders.
- Bevorderen van elektrische personen- en bestelwagens.
- Herziening en versterking van het gasnetwerk[4].
- Gebouwen energie-efficiënt of energieneutraal maken.
- Coöperatie van buurstaten bij een tekort aan elektriciteit of gas.
- Noorwegen en Oekraïne, die geen EU-leden zijn, nauwer betrekken bij de energievoorziening.[5]
- Doorzetten van het EU ETS om in 2030 40% minder broeikasgas emissie vergeleken met 1990 te bereiken.
De lidstaten moeten wat betreft de problemen met kernenergie, veiligheid, nucleaire proliferatie en radioactief afval, de hoogste normen handhaven.
Politieke stromingen
Verschillende politieke stromingen willen de energie-unie op een andere manier invullen. Vanuit de Groenen is er een nadruk op klimaatbeleid en mensenrechten. Vanuit de Christendemocraten is er juist weer een nadruk op energiezekerheid en internationale onafhankelijkheid.[bron?]
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|