Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Sony Minidisc MZ-R35

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 17 nov 2014 om 00:14 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sony_Minidisc_MZ-R35&oldid=42402509 Tonnis de Jonge 3 nov 2014)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Sony heeft een lange reeks van Walkman-apparatuur uitgebracht voor de consument. Aanvankelijk waren het de compacte cassettespelers voor de door Philips ontwikkelde CompactCassette. Deze Walkmans, die vanaf 1 juli 1979 in de winkels verschenen, waren vooral populair bij de jeugd omdat je voor relatief gering bedrag je eigen muziek altijd bij je kon dragen. Het compacte formaat, de Walkman was als het ware strak om de CompactCassette heen gebouwd, en lichte gewicht maakte dat mogelijk terwijl je lekker privé naar je muziek kon luisteren zonder anderen te storen. Je kon er echter niet mee opnemen, maar dat bleek een succes niet in de weg te staan. Uiteindelijk zijn er zo'n 200 miljoen Walkman's verkocht die de CompactCassette konden afspelen.

In 1992 kwam Sony met een nieuwe Walkman-technologie op de markt op basis van een optisch-magnetisch schijfje: de MiniDisc. Deze kleine schijfjes waren 6,4 cm in doorsnee (bijna de helft van een CD) en boden de mogelijkheid om met digitale kwaliteit geluid op te nemen met behulp van een microfoon of een andere geluidsbron. Ook verschenen er complete albums op MiniDisc, maar deze waren niet opneembaar. Maar vooral de mogelijkheid om zelf met een moderne digitale techniek (ATRAC = Adaptive TRansform Acoustic Coding, door Sony ontwikkeld) te kunnen opnemen tot wel 80 minuten op een schijfje, maakte de technologie interessant. Slechts 1 zijde van de MiniDisc was te gebruiken; je hoefde dus niet het schijfje om te draaien voor het vervolg, zoals bij de CompactCassette wel het geval was. De schijfjes konden in zijn geheel of op basis van nummerselecties steeds weer gewist worden. Ook kon na het opnemen de naam van het bestand nog gewijzigd worden of bewerkt worden, door bijvoorbeeld een nummer in zijn geheel te wissen. Daarbij werd de TOC (Table Of Contents) steeds opnieuw aangepast. Deze mogelijkheid van achteraf editen bood de CD aanvankelijk niet. De mogelijkheid tot hergebruik had als voordeel dat elke nieuwe opname even goed klonk als de vorige omdat de opslag digitaal gebeurde. Dit in tegenstelling tot de analoge opnames op een CompactCassette, waarbij het herhaaldelijk wissen en opnieuw opnemen uiteindelijk tot kwaliteitsvermindring van de opnames leed (drop-outs etc.). Daarbij hadden CompactCassettes ook last van ruis die met name tijdens zachte passages hoorbaar was. Daar had de digitale MiniDisc-technologie geen last van. Hoewel technologisch gezien een mooie uitvinding van Sony, is de MiniDisc ondanks een trouwe schare fans geen groot commercieel succes geworden. Allereerst waren de aanschafkosten veel hoger dan bij de eerste Walkmans met CompactCassette omdat het een nieuwe, nog niet bewezen technologie was. Daardoor werd de jeugdige doelgroep toch wel afgeschrikt. De investeringen van Sony moesten immers z.s.m. terugverdiend worden. Bovendien ondervond de MiniDisc steeds meer concurrentie van nog kleinere MP3-spelers. Toen MP3 tot de standaard voor mobiele muziek was verheven, was het lot van de MiniDisc dan ook bezegeld en stopte Sony uiteindelijk in 2013 met de productie ervan. Net zoals bij zelf gebrande CD's heeft ook het MiniDisc-schijfje niet het eeuwige leven. Na jarenlang gebruik blijkt ook het MD-schijfje vatbaar voor defecten, zo is inmiddels gebleken.

Sony MZ-R35 De MZ-R35 is een veelzijdige en compacte MiniDisc-speler van Sony die degelijk aanvoelt. De oplaadbare, vervangbare accu levert tot zo'n 8 uur speelduur. Verder is dit apparaat uitgerust met een hoofdtelefoonuitgang met variabel volume, een line out uitgang en een digitale (optische) ingang. De bassen zijn in twee stappen te versterken (Megabass), is er een toetsvergrendeling, een ingebouwde FM-radio (die overigens alleen goed werkt met de bijgeleverde hoofdtelefoon die als antenne fungeert), de gebruikelijke bedieningsknoppen voor volgende , vorige, pauze, een opnameknop en een volumeregelaar. Ook met de MZ-R35 is het mogelijk opnamen achteraf een (andere) naam te geven of te editen en te wissen. Verder beschikt het apparaat over een microfoon-ingang om spraak en zang direct digitaal op een MiniDisc op te nemen. Via de line-out of de hoofdtelefoonuitgang kan de MZ-R35 op een volwaardige muziekinstallatie aangesloten worden. Ik gebruik de MZ-R35 zelf in de auto en sluit deze dan aan op de AUX-ingang van mijn autoradio. Ook de MZ-R35 maakt gebruik van de Sony ATRAC-compressietechniek maar de geluidskwaliteit komt meer in de buurt van CD-kwaliteit dan de hoogste kwaliteit van een MP3-bestand. Bestandsformaten die ATRAC kunnen overstijgen in geluidskwaliteit zijn bijvoorbeeld FLAC of Apple Lossless. We zien meer en meer kleine draagbare muziekspelers op de markt verschijnen die (ook) deze hoogwaardige bestandsformaten kunnen afspelen. Het enige voordeel van een MiniDisc-apparaat is om snel hoogwaardige, digitale opnames te maken met een microfoon en deze direct te kunnen editen en afspelen in dezelfde hoogwaardige digitale geluidskwaliteit.