Individu (persoon)

In de dagelijkse omgangstaal verwijst het woord individu meestal naar een persoon of, vergelijkenderwijs, naar één bepaald object binnen een groep. Bijvoorbeeld: u, de lezer, bent een individueel persoon en een bos is opgebouwd uit individuele bomen. Van een gazon kan men niet altijd zeggen dat het is opgebouwd uit individuele grassprieten, omdat, door ondergrondse wortelstokken of door uitlopers, een indivdu kan bestaan uit vele sprieten. Ook bij kolonievormende organismen komt men voor de vraag wat een individu is.

Oorspronkelijk, in de 15e eeuw en daarvoor, betekende individu zoveel als "atomair" (ondeelbaar), een betekenis die als zodanig nog altijd voortleeft in de statistiek (zie: hieronder); maar vanaf de 17e eeuw begon de term opgeld te doen in de zin van "afzonderlijkheid", een betekenis die uiteindelijk zou culmineren in het individualisme.

In de metafysica en in de statistiek wordt over het algemeen elk numeriek enkelvoudig object aangeduid met het woord individu, en valt die betekenis slechts dan samen met een persoon wanneer het in voorkomende gevallen bij de onderzochte enkelvoudige objecten ook daadwerkelijk mensen betreft. Met zowel Socrates als met de Maan kunnen zodoende in de meest uiteenlopende contexten afzonderlijke individuen worden aangeduid; met grapefruit en roodheid (over het algemeen) niet.

In filosofisch jargon wordt de term individueel veelvuldig gebezigd en wordt daarbij vaak aangetroffen in het gezelschap van woorden als bepaald en specifiek – veelal zijn deze termen zelfs praktisch uitwisselbaar, als betrof het ware synoniemen – en dient vaak als tegenstelling van universeel.

Zie ook

• Metafysica
• Atomair
• Bewustzijn
• Identiteit (eigenheid)
• Individualisme
• Mens
• Zelf

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

• Gracia, Jorge J. E. (1988), Individualiteit: Een Verhandeling over de Grondslagen der Metafysica.
• Klein, Anne Carolyn (1995), De Grote Gelukzaligheidskoningin ontmoeten: Boeddhisten, Feministen en de Kunst van het Zelf.