Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

De Zwevelpin

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 8 nov 2014 om 09:34 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=De_Zwevelpin&diff=cur&oldid=4145122 31 mei 2006 DirkHendriks 15 mei 2006)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De Zwevelpin is een dispuut van studentenvereniging SSR-W in Wageningen, Nederland.

Na het einde van de Tweede Wereldoorlog kunnen vele generaties studenten in Nederland eindelijk (weer) gaan studeren. Dit betekent dat er een figuurlijke stormloop ontstaat op het hoger onderwijs en op de bijbehorende studentenverenigingen. Zo ook in Wageningen, waar zich de toenmalige Landbouwhogeschool (nu Wageningen Universiteit) bevindt. Eén van de studentenverenigingen, SSR-W (toen nog de Wageningse afdeling van de landelijke S.S.R.) besluit de grote toeloop van studenten te stroomlijnen door het oprichten van disputen aan te moedigen. Een groep studenten die zich de Fundamental Women Chasers Association noemt, besluit in 1946 tot de oprichting van een dispuut. Op 2 oktober ziet dan ook het dispuut Lucifer het levenslicht. Nadat blijkt dat S.S.R., afdeling Leiden (nu SSR-Leiden) reeds een dispuut Lucifer bezit, wordt op 10 november 1946 voor de naam Zwevelpin gekozen. Op 3 februari 1947 wordt ‘Het Meest Illustere Dispuut, Het Dispuut De Zwevelpin’ door SSR-W erkend als dispuut. Deze laatste datum wordt officieel als oprichtingsdatum gezien.

Brand!

Zoals de naam reeds doet vermoeden, is vuur het centrale thema bij De Zwevelpin. De fascinatie met vuur komt op twee manieren tot uiting: in activiteit en in spraak. Het innerlijke vuur van een Zwevelpinner vormt de basis voor uitgebreide discussies, woordspelingen en zogenaamde lullepotten. Daarnaast wordt het daadwerkelijk creëren van vuur niet geschuwd. Een meer dan normale kennis van gerenommeerde ‘pyromanen’ als Nero, Jeanne d’Arc en Marinus van der Lubbe is altijd paraat. Er wordt brandewijn gedronken, afgewisseld met Brand bier en het motto ‘Brand!’ wordt te pas en te onpas geroepen.

De Zwevelpin in de jaren 40

Bij De Zwevelpin zelf wordt in het begin vooral werk gemaakt van de organisatie. Het bestuur wordt voortaan De Kop genoemd en bestaat uit een praeses (voorzitter), een ab-actis (secretaris) en een fiscus (penningmeester). Later wordt er nog een bestuursassistent in het leven geroepen; de fosforiet. Diverse commissies zorgen ervoor dat noodzakelijke bijzaken geregeld worden of dat er in ieder geval veel over gepraat wordt. Als logo wordt een fakkel aangenomen. Zoals toen ook nog gebruikelijk was op SSR-W zelf, worden dispuutsleden aangesproken met Amice (Latijn voor vriend). In de begintijd van De Zwevelpin is het op S.S.R.W. gebruikelijk dat iedere eerstejaars (noviet) lid wordt van een Dispuut. Het dispuutsbestuur stuurt een lijst met mogelijke kandidaten naar het bestuur van S.S.R.W. en deze verdelen vervolgens de novieten over de Disputen. Binnen het dispuut fungeren enkele dispuutsleden vervolgens als ‘pa’ voor de novieten om een goede opname binnen het dispuut mogelijk te maken.

De jaren 50 en 60

Als de Zwevelpinners van het eerste uur afstuderen, blijken zij hun activiteit voor het Dispuut vanzelfsprekend ‘op een laag pitje’ te willen stellen. De term sulfureus wordt aangenomen voor deze groep. Daarnaast wordt er een erelidmaatschap in het leven geroepen; de zogenaamde Bunsenbranders. Tenslotte wordt het College der Solfataren opgericht. Een Solfataar is iemand met een grote staat van dienst binnen Het Dispuut, die gevraagd en ongevraagd zijn advies kan geven aan het dispuutsbestuur. In deze periode doet ook de brandewijn haar intrede. In eerste instantie gekozen tot dispuutsdrank vanwege haar naam, blijkt ook het effect op de slokdarm binnen het dispuutsthema te passen. Brandewijn wordt sindsdien ook minder vanwege de naam gedronken en meer voor het gezamenlijke lijden. Er wordt consequent Bols Belegen Brandewijn gedronken, totdat deze uiteindelijk in de jaren ’90 uit de handel wordt genomen. In 1960 besluiten een aantal Zwevelpinners uit Het Dispuut te stappen. Om meer aandacht aan cultuur en geschiedenis te kunnen geven, richten zij De Vikingen op.

De jaren 70 en 80

Eén van de belangrijkste gebeurtenissen voor S.S.R.W. is het afbranden van haar sociëteit Huize Torck in 1972. Tot op vandaag de dag is het onduidelijk hoe het vuur destijds ontstaan is. Op dezelfde dag brandt ook het gemeentehuis in Wageningen af. Ondanks haar fascinatie met vuur, is dit ook voor De Zwevelpin een zware slag. Een heel andere gebeurtenis in 1972 markeert voor Het Dispuut echter een nieuw tijdperk. De emancipatie heeft na het hoger onderwijs en de studentenverenigingen ook De Zwevelpin bereikt. Vanaf 1972 zijn ook vrouwelijke dispuutsleden toegestaan. Er is daarnaast altijd veel contact tussen De Zwevelpin en de locale brandweer. Een gemeenschappelijke interesse zorgt er voor dat er altijd veel te bepraten is en resulteert in menig klaverjastoernooi en spuitvoetbalwedstrijd.

Huidige tijd

De Zwevelpin heeft de verschillende periodes waarin SSR-W verkeerd heeft, met verve doorstaan. Terwijl de vereniging haar geloof los liet, tijdelijk een jongerenvereniging werd en haar ledental zag stijgen tot boven de 1000 en zakken tot onder de 300, veranderde Het Dispuut nauwelijks. Eens per week wordt er nog steeds geborreld, meestal bij een van de dispuutsleden thuis. Driemaal per jaar worden er weekenden georganiseerd: een in de winter (het lustrumweekend), een in de zomer (het zeilweekend) en een in het najaar (het seloyencieweekend). Vijf maal per jaar wordt er vergaderd, waarbij o.a. leden van De Kop gewisseld worden en nieuwe leden geïnstalleerd. Van de oprichters zijn er niet meer zo veel in leven en in het najaar van 2006 is Het Dispuut al weer toe aan de viering van haar zestigste levensjaar.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  1. Het archief van De Zwevelpin
  2. Amice Dirk L.J. Hendriks
rel=nofollow

Externe links