Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gitaarsynthesizer
Een gitaarsynthesizer (ook guitar synth of g-synth) is een systeem waardoor men op een gitaar synthesizerklanken kan spelen. In tegenstelling tot een keyboard of elektronisch orgel wordt een gitaarsynthesizer bespeeld via snaren, zoals een gitaar.
Gitaarsynthesizers waren vooral in het begin van de jaren 1980 erg populair. Ze werden o.a. gebruikt door Pat Metheny, Andy Summers van de groep The Police, Jan Akkerman, Allan Holdsworth, maar ook in de heavymetal-scene, bijvoorbeeld op het album Turbo van Judas Priest. Het instrument wordt nu niet meer zo veel gebruikt omdat het ook beperkingen heeft: men kan slechts één had gebruiken om het synthesizergedeelte te bespelen, aangezien men met de andere hand de gitaararm moet vasthouden. Men kan niet tegelijkertijd gitarist en keyboardspeler zijn. Het toestel bleef daarom vooral een gimmick uit de jaren tachtig.[1]
Sommige gitaristen zagen in de de gitaarsynthesizer een nuttig werktuig, dat hen vele mogelijkheden schonk om klanken te creëren. Anderen vermijden het toestel, omdat zij de kloof tussen een gitaar en de digitale techniek niet overbrugbaar vinden of omdat ze vinden dat het nut van het toestel niet in verhouding staat tot de aankoopkosten.
Zie ook
Verwijzingen
- º Interview met Rembert De Smet, door Marc Coppens, in: Het Nieuwsblad, 22 april 2005, ’Lena’ beste Belgische hit uit de jaren tachtig