Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Hans Schnitzler
Hans Schnitzler (Den Haag, 1968) is een Nederlandse filosoof, publicist en columnist.[1]
Biografie
Hans Schnitzler volgde eerst een lerarenopleiding Geschiedenis aan de Hogeschool van Amsterdam, daarna behaalde hij een masterdiploma Filosofie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Na enkele jaren het vak Communicatieve Vaardigheden te hebben gedoceerd aan de Hogeschool van Amsterdam, werkte hij gedurende vijf jaar als loopbaancoach in de privésector. Enkele jaren geleden verhuisde hij naar Barcelona. Momenteel werkt Schnitzler als columnist bij De Volkskrant.[1]
Onderwerpen waarover hij schrijft
Thema’s waarrond Schnitzler werkt zijn biomacht, de verpersoonlijking en virtualisering van de publieke ruimte, de ethologische en maatschappelijke impact van digitalisering in het algemeen en de sociale media in het bijzonder. Hij is onder meer betrokken bij het kunstproject, No title no end, dat werkt rond de private en publieke ruimte.[1][2] Voor zijn werken baseert Schnitzler zich op volgende personen:
- Oswald Spengler,
- Hannah Arendt,
- Michel foucault,
- Richard Sennet,
- Peter Sloterdijk,
- Bernard Stiegler.
Thema's
Schnitzler werkt filosofische inzichten uit en schrijft essays en opiniestukken. Deze opiniestukken worden uitgegeven in tal van Belgische en Nederlandse dagbladen. Enkele dagbladen waarvoor hij schrijft zijn De Volkskrant, NRC, Trouw, De Standaard en De Morgen. Zijn gepubliceerde werkstukken zijn onder meer terug te vinden in Hard Gras, Crimelink en Sociale vraagstukken.[1]
Bibliografie
- 2011 - Revolutie maak je op straat, niet met internet
- 2011 - Het fetisjkarakter van Facebook
- 2011 - Facebook en tirannie van het onbekende
- 2011 - Mobieltjes uit elke school verbannen
- 2011 - Google berooft mens van zijn denkkracht
- 2011 - De werkelijke cyberoorlog is een gevecht met de geest
- 2011 - Sociale media bedreigen onze veiligheid
- 2011 - Camera bevooroordeeld gewiekste advocaat
- 2012 - Nieuwe media dragen gemakzucht en onderbuikretoriek
- 2012 - Twittertranen
- 2012 - Tijd voor een digidieet
- 2012 - Postmoderne pooier Zuckerberg
- 2013 - Over oogkleppen gesproken
- 2014 - Intieme technologie holt publieke ruimte in
- 2014 - De noodzaak van Kritiektechniek[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|