Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Raymond Gradus

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 29 nov 2013 om 12:55 (Aanvulling)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Raymond Gradus, ofwel R.H.J.M., (Veldhoven, 3 februari 1962)[1] is sinds 2008 directeur van het Wetenschappelijk Instituut voor hetCDA. Hij studeerde algemene en bedrijfseconometrie aan de Universiteit van Tilburg. In de periode 1990 - 1992 werkte hij als universitair docent algemene economie bij deze instelling. Hij promoveerde in 1990 in Tilburg en vanaf 1992 werkte hij bij de directie Algemene Financiële en Economische Politiek van het Ministerie van Financiën. Vanaf 1997 werkte hij als Projectleider Markt en Overheid bij het Ministerie van Economische Zaken. In 1999 volgde een overstap naar het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Hier vervulde hij vanaf 2003 de functie van directeur Financieel Economische Zaken.

In de periode 1996 - 2004 was hij parttime universitair hoofddocent financieel en economisch beleid aan de Erasmus Universiteit te Rotterdam. Per 1 november 2004 is hij (parttime) hoogleraar Bestuur en Economie van de Publieke en Non-profit sector bij het Zijlstra center, dat opleidt tot controller in de publieke en non-profit sector aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Hij publiceerde onder meer over sociale zekerheid, inkomensbeleid, marktwerking en privatisering. Zijn publicatielijst telt meer dan 250 publicaties.[2]

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

rel=nofollow
rel=nofollow