Intercratie

Intercratie is een bestuursvorm die evenals sociocratie uitgaat van de volstrekte gelijkwaardigheid van individuen. Het is een moderne term die voortkomt uit het Griekse woord κράτος (kratos) “macht” en de Latijnse affix inter, wat “tussen” of “binnen een groep” betekent. Kort samengevat is intercratie een bestuursvorm waarin de macht tot bestuur zich afspeelt in de interactie tussen individuen. Intercratie benadert op dit vlak het idee van een basisdemocratie of een directe democratie. Het wordt dan ook door de bedenkers ervan beschouwd als de volgende en zelfs finale stap in de evolutie van de democratie.

Verschillende benaderende invullingen

Een oppervlakkige beschouwing van intercratie als een democratie met de implementering van het internet om tot bestuurlijke besluitvorming te komen ligt aan de basis van deze term, doch deze werd verder uitgediept en filosofisch onderbouwd door mensen actief binnen de Belgische afdeling van The Zeitgeist Movement. Een tweede basis voor de term intercratie vindt men terug in het woord interactie, wat in wezen de drijvende kracht is binnen het sociocratisch gebaseerde debat in een intercratische bestuursvorm. Een interactieve internet-democratie volstaat echter niet om de betekenis van de term intercratie volledig te dekken.

Acht basisprincipes

Vanuit het denken binnen The Zeitgeist Movement waarin gestreefd wordt naar een soort ‘holistische samenleving’, werden 8 basisprincipes geformuleerd waarbinnen intercratie zich als bestuursvorm situeert:

1. Alles op de wereld vormt een onlosmakelijk geheel; een wereldeenheid, de reële wereld.
2. De ware interactie tussen mensen moet uitgaan van het onafhankelijke individu en niet van de collectivistische ingesteldheid van de mens.
3. De mens moet streven naar de perfectionering van zijn begrijpende intelligentie.
4. De menselijke intelligentie is beperkt en moet ‘aangevuld’ worden mits gebruik en toepassing van technologie.
5. Het principe van macht is afwezig binnen intercratie en kan nooit in bezit zijn van één of meerdere individuen.
6. De waarde van wetten wordt binnen intercratie niet erkend; ware oplossingen voor problemen zoals wetten ze proberen aan te pakken, kunnen enkel verkregen worden middels technologie en de toepassing van de voorgaande basisprincipes.
7. De enige wet is de wet van de natuur en de realiteit ervan binnen deze wereld en het universum.
8. Menselijke ‘controle’ (macht) over de wereld of enig deel ervan is een illusie.

Intercratische Transitie en de Vierde Macht

Een intercratische bestuursvorm vereist een verdere verbreding en uitdieping van democratie. De Trias Politica (uitvoerende, rechterlijke en wetgevende macht) die een hoeksteen vormt van elke democratische staatsvorm, is niet compleet. De scheiding der machten is in eerste instantie een product van de Verlichting en werd als antwoord geformuleerd op het absolutisme. Wetgeving, justitie en regering werden voortaan gescheiden teneinde machtsmisbruik te voorkomen, maar men ging in werkelijkheid voorbij aan de belangrijkste drijfveer van de nationale staten: de economie. Door de vorming van nationale staten werd het beheren van een landelijke economie belangrijk teneinde regimes in de mogelijkheid te stellen alles te kunnen betalen – oorlogvoering inclusief. Dit manifesteert zich in onze huidige tijd in economisch machtsmisbruik en financiële lobby's die politici trachten warm te maken voor welbepaalde wetgeving in hun voordeel. Steekpenningen, corruptie, concurrentievervalsing en belangenvermenging behoren op deze wijze nog steeds tot de mogelijkheden binnen een democratisch bestel. Daarnaast zijn het vooral de uitvoerende en wetgevende machten die zich moeten bezighouden met de financiering van besluiten, en het stemmen en uitvaardigen van wetten die niets te maken hebben met een soevereine Volkswil, maar met de belangen van de financiële en economische sectoren. Binnen het gegeven van een transitie naar een intercratische bestuursvorm wordt er dan ook gepleit voor de afkondiging van de Vierde Macht naast de bestaande democratische Drie Machten. Deze Vierde Macht gaat over het economische veld, ook wel de economiserende macht genoemd.

Symboliek

In oorsprong werd de term intercratie reeds op 8 oktober 1988 verwerkt in een installatie van een kunstenaar (die anoniem wenst te blijven om niet te raken aan de essentie van inter-cratie). Bijgevolg kan 8 oktober (de achtste maand in de Romeinse kalender) als “geboortedatum” ervan aangenomen worden. Mede door de 8 basisprincipes van intercratie werd het lemniscaat-teken (∞) als symbool voor intercratie geadopteerd. Het staat bovendien voor de oneindigheid van de realiteit in het universum en de wereld waarin de menselijke interactie daarmee, het wezen vormt van het intercratische denken.

Filosofische achtergrond

Het tweede intercratische basisprincipe werd sterk beïnvloed door het individualisme van Ayn Rand, zoals zij het hanteert in haar objectivisme. Rands individualisme wordt duidelijk uiteengezet in haar romans The Fountainhead (1943) en Atlas Shrugged (1957). Dit zuivere en morele individualisme komt duidelijk tot uitdrukking in dit citaat uit The Fountainhead (vertaling ‘De Eeuwige Bron’ – Luitingh 1979, blz 626):

“Ik geloof dat het grootste kwaad op aarde voortvloeit uit het feit dat de mens zijn hoop en vertrouwen, zijn belangen en zijn maatstaven baseert op anderen. Ik heb altijd een bepaald iets willen zien in de mensen die ik graag mocht. Ik heb dat iets ook altijd op het eerste gezicht herkend, en het is het enige dat ik in mensen respecteer. Aan de hand daarvan heb ik mijn vrienden gekozen. Nu weet ik wat het is: een autarkisch ego. Voor de rest komt niets erop aan.”

Waar Ayn Rand streeft naar een Scheiding van Economie en Staat (analoog met de Scheiding van Kerk en Staat), waarbij de inmenging van de staat in de economie dient te verdwijnen ten bate van de vrije markt (zie neoliberalisme), zo pleit intercratie eveneens voor een Scheiding van Economie en Staat, maar waarbij de inmenging van de economie in de bestuursvorm dient te verdwijnen ten bate van de Vrije Mens. Dit kan enkel mits de invoering van een resource based economy – een economie gebaseerd op de technologisch gegarandeerde aanwezigheid van levensnoodzakelijke voldoening aan behoeften waarbij de Mens vrijgemaakt wordt van de monetaire loonslavernij, die de Mens begrenst en hindert in zijn mogelijkheid tot totale zelfontplooiing op menselijk, creatief en productief vlak.

[http://www.thevenusproject.com/a-new-social-design/resource-based-economy resource based economy