Julianus en Basilissa

De heiligen Julianus en Basilissa waren een Egyptisch echtpaar uit de 4de eeuw. Alhoewel gehuwd, leefden zij in onderling overleg in kuisheid. Zij heiligden zich door het leiden van een ascetisch leven en gebruikten hun inkomsten om de armen en de zieken te helpen. Zij richtten hiertoe een woning om tot een soort ziekenhuis waar zij meer dan 1.000 armen onderdak gaven. Basilissa onthaalde de vrouwen in een afzonderlijke logementen en Julianus zorgde voor de mannen. Egypte was in die tijd gezegend door personen die in de steden of in de woestijn zich hadden toegewijd aan liefdadigheid, boete en versterving. Er waren vele bekeringen en de vervolgingen door heidenen namen toe. Basilissa die zeven van deze vervolgingen had overleefd, stierf zelf in vrede, maar voorspelde dat haar man de marteldood zou sterven. Julianus leefde nadien nog een aantal jaren, maar stierf ten slotte in 313 (of 302) als martelaar in Antiochië. Samen met hem stierven nog 31 andere personen, o.m de priester Antonius en een nieuwe christen Anastasius, Celsus, de 7-jarige zoon van de rechter die Julianus veroordeelde, Marcianilla, de moeder van Celsus, die zich bekeerde toen zij haar zoon kwam bezoeken, en vele andere christenen. Toen vuur en wilde beesten op hem geen vat kregen, werd Julianus ten slotte onthoofd. Op zijn graf, zo wordt beweerd, deden zich vele wonderen voor, zoals de genezingen van 10 melaatsen op dezelfde dag. Vele kerken en ziekenhuizen zijn toegewijd aan een van deze martelaars. Vier kerken in Rome en drie in Parijs zijn toegewijd aan Julianus. Hun feestdag is op 6 en 9 januari.