Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Riccardo Di Segni
Shmuel Riccardo Di Segni[1] (Rome, 13 november 1949) is een Italiaans rabbijn. Zijn vader was een Romeinse Jood; zijn asjkenazische moeder stamt uit Oost-Europa. Langs moederskant stamt Riccardo Di Segni af van drie generaties van rabbijnen.
Als zoon van de arts Moses Di Segni studeerde hij zelf ook geneeskunde en chirurgie. Als specialist in de diagnostische radiologie beoefent hij zijn praktijk in het San Giovanni hospitaal in Rome.[2]
In 1973 behaalde hij zijn diploma als rabbijn, na studies aan het Collegio Rabbinico Italiano di Roma, de rabbijnse school van Rome. In 1999 werd hij directeur van deze school.[3] In 2001 werd hij verkozen tot hoofdrabbijn van Rome,[4] en nam deze functie op in 2002 als opvolger van Elio Toaff.[5]
In de jaren negentig van de 20e eeuw en in de eerste jaren van de 21e eeuw was hij als lid van een comité van experten in de joodse religie een belangrijke medewerker aan Lux Vide, een project voor het verfilmen van de cyclus fictieverhalen Le storie della Bibbia.[6]
In 2010 sprak hij zich uit tegen Lux Vide wegens de tv-miniserie Sotto il cielo di Roma (Onder de hemel van Rome), die door Di Segni „een valse propaganda, een apologetisch werk” werd genoemd omdat deze fictie niet alle historische aspecten in verband met paus Pius XII toonde.[6]
Di Segni onderhield een goede band met paus Johannes Paulus II[7] en was in 2005 ook aanwezig op zijn begrafenis.
Kort nadat de raad van Italiaanse Rabbijnen besloot om een pauze te houden in de interreligieuze dialoog, uitte Di Segni zich bezorgd over de toestand van de joods-christelijke betrekkingen.[8]
Werken
- (it) 1976 — Guida alle regole alimentari ebraiche.
- (it) 1981 — Le unghie di Andamo.
- (it) 1985 — Il Vangelo del Ghetto.
- (en) 1990 — Catalogue of the Manuscripts of the Library of the Collegio Rabbinico Italiano.
- (he) 1998 — נותן טעם לשבת (Noten ta’am lesjevach, ta’ame hakasjroet baparsjanoet hajehoediet). (Over de betekenis van voedselwetten)[9]
Weblinks
|
