Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Schurft (dieren)
Schurft oftewel scabiës is een huidaandoening die bij dieren wordt veroorzaakt door de demodexmijt of door de gewone schurftmijt (sarcoptes scabiei) of een ondersoort van deze mijt.
Gewone schurft
'Gewone' schurft wordt bij honden veroorzaakt door de Sarcoptes scabei of een ondersoort van deze mijt. Sarcoptes scabei is dezelfde mijt die ook bij mensen voorkomt. Bij andere dieren wordt gewone schurft veroorzaakt door verschillende ondersoorten van deze mijt, zo wordt schurft bij katten veroorzaak door de notoedres cati. Schurftmijten zijn vrij specifiek voor de diersoorten, gewone 'dierenschurft' is zeer besmettelijk tussen dieren onderling maar voor mensen is deze vorm van schurft niet besmettelijk. Wel kan de mijt bij mensen huidirritatie veroorzaken. Deze irritatie verdwijnt na een aantal weken vanzelf.
Schurft komt meestal voor bij verzwakte en/of verwaarloosde dieren zoals bij zwerfdieren maar ook andere dieren kunnen besmet worden. Sarcoptes schurft veroorzaakt rode bultjes en veel jeuk, meestal zijn de buik, hakken, ellebogen en oren aangetast, maar de schurft kan zich over het hele lichaam verspreiden. De aangetaste huid is verdikt en schilfert. Als schurft niet behandeld wordt, kunnen er korsten en zweren ontstaan doordat de aangetaste huid door krabben geïnfecteerd raakt. De diagnose schurft wordt gesteld door een afkrabsel van de huid te nemen, onder een microscoop zijn de minder dan 0,5 mm grote mijten meestal te zien. Met het blote oog zijn ze niet zichtbaar. De mijten graven gangen in de huid, planten zich voort, waarna de jonge mijten het gangenstelsel steeds verder uitbouwen. Na een besmetting duurt het enige tijd voordat het dier last krijgt van de mijten, de jeuk ontstaat door een allergische reactie op de mijt en de uitwerpselen daarvan. De behandeling bestaat uit injecties met Ivermectine (deze behandeling wordt ook bij mensen toegepast), maar er zijn ook druppels op de markt die werken tegen vlooien, oormijt en schurftmijten.
Jeugdschurft
De schurft die veroorzaakt wordt door de demodexmijt wordt vaak jeugdschurft genoemd omdat deze vorm van schurft vaak bij jonge dieren voorkomt, maar de schurft kan ook bij volwassen dieren optreden. Mensen zijn ongevoelig voor deze mijten.
Demodexschurft kent twee varianten: de lokale- en gegeneraliseerde vorm. Bij lokale demodexschurft zijn er maar een paar plekken van de huid aangestast, meestal de snuit en poten. Bij de gegeneraliseerde vorm kunnen over het hele lichaam plekken zitten. Anders dan de gewone schurftmijt leeft de demodexmijt in de talgkliertjes en de haarzakjes. Demodexschurft veroorzaakt haaruitval en kan voorkomen met of zonder jeuk. Als deze vorm van schurft niet behandeld wordt, kunnen er grote zweren ontstaan meestal doordat de schurftplekken worden aangetast door een bacteriële infectie. Net als bij gewone schurft wordt de diagnose gesteld door een afkrabsel van de huid onder de microscoop te bekijken. De schurft wordt behandeld met een shampoo, het enige merk op de markt is Ectodex. De hond moet daar één keer per week minimaal 6 weken mee gewassen worden.