Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Lou de Palingboer
Louwrens Voorthuijzen, beter bekend onder de bijnaam Lou de Palingboer, (Breezand, 19 februari 1898 – Sclayn, Agimont, 23 maart 1968) was de stichter en leider van een religieuze beweging in Nederland.
Leven
Lou (spreek uit: lauw) werd geboren als Louwrens Voorthuijzen. Hij werd opgevoed in een streng gereformeerd gezin. Op 28 maart 1924 trouwde hij met Trijntje Tiel, dochter van een rijke boer. Daarna voorzag hij in zijn levensonderhoud als visser.
Zij sloten zich aan bij een groepering die geleid werd door Dirk Mosk. De groep hield het midden tussen de baptistenkerk en een pinkstergemeente. Op een nacht in 1927 had Voorthuijzen aan het Zuiderzeestrand een mystieke ervaring. Hij beweerde een ster te hebben gezien, woorden te hebben gehoord over het ’Teken van de Mensenzoon’ en door drijfzand te zijn gelopen zonder erin weg te zinken.
Voorthuijzen ontmoette Mien Wiertz en begon een relatie met haar. Hierdoor verliet zijn vrouw Trijntje in 1940 het huis. In 1942 werd het huwelijk ontbonden.
Mien Wiertz had een atheïstische achtergrond en was erg onder de indruk van zijn beschrijvingen van de mystieke ervaring en dacht dat hij God was. Onder haar invloed begon hij te geloven dat hij de wereld van de duivel moest redden.
In 1950 had Voorthuijzen opnieuw een mystieke ervaring. Hij verkocht zijn vissersboten en ging werken als palingverkoper op de Dappermarkt in Amsterdam, waar hij bekend werd als Lou de Palingboer. Vanuit zijn marktkraam predikte hij zijn klanten dat hij „het verrezen lichaam van Jezus Christus” was. In een nabijgelegen café ging hij er verder op in. Er vormde zich een kring van volgelingen om hem heen. In 1954 begon hij wekelijkse bijeenkomsten te houden in de theaters Frascati en De Brakke Grond, waar hij zijn publiek boeide met een mix van mystieke taal en nuchtere humor.
In 1957 kocht een rijke schenker een villa in de Naarderstraatweg in Muiderberg, gemeente Muiden, als woning voor Lou en Mientje. Leden van de beweging noemden dit het ’Witte Huis’ en een aantal volgelingen kwam er mee inwonen. Zijn volgelingen geloofden dat hij God was. Volgens Harry Mulisch’ Voer voor psychologen beweerde hij de auteur van de Bijbel te zijn. Sommige leden van zijn groep verwierpen medicijnen ten gunste van zijn zegen als remedie tegen kwalen. Lou zelf beweerde onsterfelijk te zijn.
Rond deze tijd begon de groepering rond Lou de Palingboer steeds meer in het oog te springen als controversieel. Er ontstonden vaak spanningen als de ene partner van een stel niet ’in Lou’ was en de andere wel. Dit resulteerde in een aantal echtscheidingen waarbij Lou werd opgeroepen om te getuigen, wat hem niet beviel. Lou verhuisde naar Agimont in Franstalig België om dergelijke dagvaardingen te vermijden.
Na zijn dood in België in 1968 lijkt de beweging te zijn verdwenen. Wiertz, die naar Spanje is verhuisd, blijft geloof houden en er zijn nog enkele andere oudere gelovigen over.
==Bronnen en weblinks==-
- H. van der Hoeven, Voorthuijzen, Louwrens (1898-1968), in: Biografisch Woordenboek van Nederland. © Huygens ING, Amsterdam. http://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/lemmata/bwn3/voorthuijzen [versie van 12 november 2013]
Hulp genealogie en geschiedenis (Nederland)Deepl vertaler • Schrijfassistent VRT] • ChatGPT (Opgepast! Altijd verifiëren!)] • rephrase.info • paraphraser.io • paraphraser.io • scribbr.io •