Louis Kuhne

Louis Kuhne (in Lössen bij Delitzsch in Saksen, 14 maart 1835 – Leipzig, 4 april 1901) was een Duitse natuurgeneeskundige, vooral bekend voor zijn hydrotherapie met koud water om het ontgiften van het lichaam te bevorderen door stimulatie van de onderbuik.

Leven

Oorspronkelijk werkte Kuhne als timmerman. Kuhne was een strikte voorstander van vegetarisme en wees het gebruik van keukenzout en suiker af als schadelijk. Alle ziekten waren volgens hem gebaseerd op een toestand die hij toxemie noemde, een zelfvergiftiging van het lichaam door gif- en afvalstoffen, waarvan hij aannam dat deze niet werden uitgescheiden. Dit leidde tot pathologische veranderingen in organen. Hij presenteerde deze theorie in zijn werk Die neue Heilwissenschaft. Hij zag vooral een gebrekkige spijsvertering met constipatie als oorzaak van veel kwalen.

Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw ontstond vooral in de Duitstalige wereld een nieuwe natuurgeneeskunde, met pastoor Sebastian Kneipp, Benedict Lust en Louis Kuhne, in het kielzog van de apotheker en natuurgeneeskundige Theodor Hahn. Zij zorgden vooral voor patiënten die teleurgesteld waren in de tekortkomingen van de reguliere gezondheidszorg.

In 1883 stichtte Kuhne zijn eigen behandelcentrum in Leipzig, waar hij verschillende methoden van hydrotherapie toepaste. Het zittende wrijfbad (Sitzreibebad), waarbij de patiënt in een bad met relatief koud water (volgens de originele instructies ongeveer 10-14 °C) gedurende ongeveer tien minuten zijn lichaam, heupen of geslachtsdelen schrobde, was bedoeld om de in het lichaam opgehoopte gifstoffen naar de darmen te verplaatsen, van waaruit ze later konden worden uitgescheiden.

Hij werd tijdens zijn leven en ook daarna door de reguliere geneeskunde bestempeld als ’aartskwakzalver’, terwijl de patiënten die door hem geholpen werden, hem „de dokter bij de gratie van God” en „een van de grootste weldoeners van de mensheid” noemden. Toen hij al in de 70 jaar oud was, werd er nog een uitputtende rechtszaak tegen hem aangespannen wegens zijn natuurgeneeskundige activiteiten. Hij won het proces.

Hij had door zijn leerlingen Benedict Lust en Henry Lindlahr een grote invloed op de ontwikkeling van de natuurgeneeskunde in de Verenigde Staten.

Boeken

• Die neue Heilwissenschaft oder die Lehre von der Einheit der Krankheiten, in eigen beheer uitgegeven, Leipzig 1883; opnieuw uitgegeven in 1891 (tot 1936 in totaal 123 uitgaven)
• Kindererziehung: Ein Mahnruf und Ratgeber für Eltern und Erzieher, Leipzig 1892.
• Bin ich gesund oder krank? Ein Prüfstein und Ratgeber für jedermann, in eigen beheer uitgegeven, Leipzig 1894.
• Cholera, Brechdurchfall und ähnliche Krankheiten, deren Entstehung, arzneilose Behandlung und Heilung, in eigen beheer uitgegeven, Leipzig 1894.
• Lehrbuch der Gesichtsausdruckskunde. Leipzig 1899.