Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Verdronken Kerkhof
| Verdronken Kerkhof | ||
| Plaats | Oorspronkelijk gelegen in Haarlemmerliede en Spaarnwoude Hedendaags gelegen in Gemeente Haarlem | |
| Gesticht in | 1872 | |
| Uitbreiding(en) | 1873 | |
| Architectuur en landschap | ||
| Aanleg | 24 oktober 1872 - 31 december 1874 | |
| Diversen | ||
| Eigenaar | Gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude | |
| Beheer | Gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude | |
Verdronken Kerkhof is een voormalige begraafplaats van de voormalige gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude. Het grondgebied kwam later binnen de gemeente Haarlem te liggen.
Geschiedenis
De gemeente Haarlemmerliede en Spaarnwoude besloot op 24 oktober 1872 een stuk grond in de Zuiderpolder aan het Liewegje te kopen om er een begraafplaats in te richten. Elke gemeente diende destijds te beschikken over ten minste een algemene begraafplaats. Voordien huurde de gemeente een gedeelte van de begraafplaats bij de Hervormde kerk in Spaarndam. De gemeente wilde echter beschikken over een eigen begraafplaats waarover ze zeggenschap had. In 1873 werd een houten lijkenhuisje gebouwd en werd er nog een extra stuk grond gekocht. Hierdoor kon de begraafplaats worden opgedeeld in klassen. Op 1 januari 1875 werd de begraafplaats geopend en op 2 januari 1875 werd de eerste dode begraven: Johannes van Wetteren.[1]
Het kerkhof werd niet veel gebruikt. Zo werden er soms maar enkele doden per jaar begraven en kwam het voor dat er jaren waren waarin er helemaal geen doden werden begraven. De begraafplaats stond bekend als een kerkhof waar alleen mensen lagen die niet in gewijde grond begraven mochten worden. Dit waren bijvoorbeeld mensen die waren omgekomen door zelfdoding, maar ook mensen die door de gemeente werden begraven, wanneer er bijvoorbeeld geen geld in de familie was voor een begrafenis. De begraafplaats was een geheimzinnig plaats, waardoor er ook spookverhalen de ronde deden. In de volksmond stond het bekend als 'het verdronken kerkhof'.[1]
De laatste begrafenis op de begraafplaats vond plaats op 6 mei 1938. Door ernstige verwaarlozing tijdens de Tweede Wereldoorlog deden burgemeesters en wethouders het verzoek om de begraafplaats te sluiten. Per Koninklijk Besluit van 3 maart 1947 werd dit toegestaan. Op de plaats waar het kerkhof gelegen heeft, aan de rand van de Haarlemse buurt Zuiderpolder, kwam een waterpartij. Daardoor is niks meer terug te vinden dat wijst op het bestaan van het kerkhof.[1]
Zie ook
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|
