Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Manja Croiset
| Manja Croiset | ||
| Croiset in 2014 | ||
| Croiset in 2014 | ||
| Algemene informatie | ||
| Geboren | 5 juli 1946, Amsterdam | |
| Land |  Nederland
| |
| Website | ||
Manja Croiset (Amsterdam, 5 juli 1946) is een Nederlandse dichteres en schrijfster.
Biografie
Croiset is een dochter van Shoah-overlevenden. Ze is de jongste van drie dochters. Haar moeder Paula Kool (1918-2012) overleefde als enige van haar familie de Holocaust. De familie was volgens de rassenwetten van Neurenberg van Joodse afkomst en werd daarom slachtoffer van de systematische genocide. Zelf zegt Croiset hierover: "Zonder oorlog zou ik geen jood zijn".[1] Haar vader Odo Croiset (1915-2011) werd gearresteerd wegens illegaal drukwerk en zat gevangen in diverse kampen. Ze is een nichtje van Hans Croiset en Jules Croiset.[1]
Na de lagere school bezocht Croiset het Barlaeus Gymnasium.[2] Ze kwam, als tweede generatieslachtoffer, op jonge leeftijd in de psychiatrie terecht.[3] Ze verbleef jaren in christelijke psychiatrische inrichtingen. De schrijfster is behept met hyperthymesia. Over haar leven in de psychiatrie publiceert ze sinds haar zestigste. Ze ziet zichzelf als activiste[4] en wordt soms ook zo aangeduid.[5]
Croiset was negen jaar werkzaam bij het Leidsch Dagblad.[1] Ze had vier bijdragen in Po-e-zine 13.[6] Ze werkte in 2014 mee aan een tv-programma van de EO over euthanasie,[7] en was in 2012 en 2015 onderwerp van twee reportages van de Joodse Omroep.[8][9]
Er is een film over haar leven gemaakt door de documentairemaker Willy Lindwer. Deze ging op 24 februari 2014 in première in Eye Filmmuseum te Amsterdam en is op 22 april 2018 vertoond in het Nationaal Holocaust Museum in oprichting in Amsterdam.[bron?] De film is opgenomen in het archief van Yad Vashem, inclusief de inleidende speeches en twee boeken van de schrijfster in de bibliotheek en videotheek.[10][11]
Varia
- De schrijfster gebruikt de zelfbedachte term 'onverwerkt verleden tijd' voor het trauma dat ze opliep wegens de vervolging van haar ouders door de nazi's; zo worden zowel de film als haar boek Mijn leven achter onzichtbare tralies met deze term geopend.[12]
- Ze is een van de geïnterviewden in Kinderen die alles moesten goed maken, uitgegeven bij het zestigjarig jubileum van de Stichting Joods Maatschappelijk Werk.
- Op haar 9e maakte ze haar eerste boekje. De oude gescande velletjes zijn gepubliceerd onder de titel Wendy wil krokodillentranen drogen.
Bibliografie
- 2013: Wie is die vrouw in de spiegel - still without a face - bloemlezing of rouwkrans?, Elikser, ISBN 9789089544766
- 2014: Over de Shoah die nooit voorbij gaat - (familie) historie, Brave New Books[noot 1], ISBN 9789402111903 ISBN 9789402111903
- 2016: Manja en de klinieken of de grote miskenning - een levenslange gang door de psychiatrie, Brave New Books, ISBN 9789402132472
- 2016: my life a kind of prison with... a wink in the darkness, Brave New Books, ISBN 9789402144642
- 2017: Mijn leven achter onzichtbare tralies, 2017, Brave New Books, ISBN 9789402169829
- 2020: Mijn odyssee - verzameld werk - (auto)biografisch, Brave New Books, ISBN 9789464057508
- 2020: Een schreeuw door de tunnel - De litanie van een getergd mens, Brave New Books, ISBN 9789402176254
Het boek Brein - Ghetto van gedachten wordt naar verwachting uitgegeven door Amphora Books en is een bundel die eerder werk bevat.[14]Het is naar verwachting beschikbaar vanaf 4 oktober 2021.[15]
Vrije mediabestanden over Manja Croiset op Wikimedia Commons
VoetnotenBronvermeldingen
|
