Christiaan Glasz

CHRISTIAAN GLASZ (29 maart 1904 – 23 maart 1996).

Zoon van Pieter Jacob Glasz (Doopsgezind predikant) en Johanna Hermina Knapper. Echtgenote: Sjoukje de Jong.

Glasz legde in 1937 het doctoraal examen af aan de Nederlandsche Handels-Hoogeschool te Rotterdam. (Later herdoopt tot Nederlandsche Economische Hoogeschool (N.E.H.), die weer later deel ging uitmaken van de Erasmus Universiteit Rotterdam.)

Hij werd in 1938 adviseur van de Hollandsche Sociëteit van Levensverzekeringen en in 1945 gewoon hoogleraar in het Geld-, crediet- en bankwezen aan de N.E.H. als opvolger van Prof. dr. P. Lieftinck die tot minister van financiën was benoemd. (Glasz had trouwens enige tijd in zijn staf twee toekomstige ministers van financiën, H. J. Witteveen en J. Zijlstra.)

In 1967 beëindigde hij zijn werk aan de N.E.H.; hij was inmiddels benoemd tot gewoon hoogleraar in de Leer van de openbare financiën aan de Rijksuniversiteit Leiden. In 1974 ging hij daar met emeritaat.

God geve ons het vermogen en de wilskracht onze oogen te gebruiken om te zien. Aldus besloot Glasz zijn intreerede in Rotterdam. De uitspraak duidt erop dat hij eerder de verschijnselen wenste te kennen dan de meningen over die verschijnselen. Hij placht uit te gaan van op deugdelijkheid onderzochte cijfers, die hem vaak aanleiding gaven om gangbare opvattingen of algemeen aanvaarde theorieën te nuanceren of geheel te herzien.

Zijn belangstelling beperkte zich niet tot monetaire en bancaire onderwerpen maar ging uit naar de gehele financiële sector. Hij had speciaal aandacht voor de omvang en samenstelling der nationale besparingen en voor het geleidelijk verdwijnen van het rentier aspect of capitalism (Keynes), de omstandigheid dat de besparingen van de particuliere belegger, die in de 19e eeuw het voornaamste aanbod vormden op de kapitaalmarkt, na de Tweede Wereldoorlog aan relatieve betekenis inboetten ten gunste van de besparingen van ondernemingen, institutionele beleggers en de overheid.

Zijn bestuurlijke vaardigheden waren bekend. Professor H. W. Lambers schreef eens over de regent Glasz: hij is in zeer moeilijke situaties ineens aanwezig en vormt zich een zorgvuldig oordeel, waaraan niet meer te tornen valt en dat in werkelijkheid wordt omgezet. Dit met een rimpelloze hoffelijkheid, die het staal, waarmee de besluitvorming is gewapend, een milde glans geeft.

Onder Glasz' promovendi bevonden zich twee toekomstige hoogleraren, F. de Roos (Amsterdam VU) en H.W.J. Bosman (Tilburg) en een toekomstige bestuursvoorzitter van de Algemene Bank Nederland, A. Batenburg.

Glasz was commissaris bij enkele financiële instellingen en was van 1958 tot 1972 Koninklijk Commissaris bij De Nederlandsche Bank.

Een selectie uit de publicaties van Prof. Ch. Glasz:

Hypotheekbanken en woningmarkt in Nederland, 1935. Tien jaar ontwikkeling van de vermogensstructuur, 1955 (In: Tien jaar economisch leven in Nederland – Herstelbank 1945-1955). Nieuwe vermogensverhoudingen, 1957 (Rectorale rede Rotterdam). Groeizaam financieel beleid, 1966 (Intreerede Leiden). Geld en maatschappij – inleiding tot de financiële organisatie van de volkshuishouding, 1968 (Co-auteur dr. G. J. M. Vlak).