Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Otto Bekius
Otto Bekius (De Bilt, 22 mei 1925 - Victoria (Canada), 21 augustus 2014) was een Nederlandse verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Biografie
Otto Bekius was het oudste kind in het gezin. Hij volgde zijn opleiding aan de Hogereburgerschool . Zijn vader Nicolaas Bekius (1900-1978) was sergeant 1e klas en werkzaam bij het Nederlandse leger, bij het 2e Regiment Genietroepen, en heeft in 1940 de Maasbruggen in Rotterdam met zijn manschappen verdedigd.
Oorlogsjaren
Na de HBS was Otto Bekius begonnen aan een studie aan de Hogere Zeevaartschool , maar hij kon deze studie niet voortzetten vanwege de oorlog. Hij besloot toen om zich aan te sluiten bij het Verzet (Tweede Wereldoorlog) in Rotterdam.
Gedurende de jaren 1944 en 1945 was hij - onder de verzetsnaam Roy - onderdeel van het Strijdend Gedeelte Binnenlandse Strijdkrachten in Rotterdam, hij werd opgeleid in Huize Padua [1].
Hij wist ternauwernood aan arrestatie te ontkomen toen de Duitsers een inval deden in zijn ouderlijk huis: Bekius wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren weer aangekleed - met geleende kleding - aan de voorkant te ontsnappen. Nadien heeft hij ondergedoken zijn verzet verder gepleegd.
Tijdens de hongerwinter werd zijn 10-jarige jongere zusje Tjitske Bekius (1935-2019) ondergebracht bij een boer op het Groninger platteland.
Zijn vader, die na de ontbinding van het Nederlandse leger commandant werd bij de brandweer voor de Rotterdam Rechter Maasoever , werd aan het einde van de oorlog gearresteerd [2] en als krijgsgevangene via Amersfoort naar het krijgsgevangenenkamp Stalag XI-B Fallingbostel [3] in Duitsland gebracht; na de oorlog zou hij uit gevangenschap terugkeren.
Eerbetoon
Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse Strijdkrachten zou Otto Bekius later het Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944-1945 (HiBS) krijgen. In 1984 werd hem tevens het Verzetsherdenkingskruis (VHK) toegekend.
-
HiBS
-
VHK
Militaire Jaren
Na de oorlog sloot Bekius zich als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de artillerie. Na het afronden van deze opleiding klom hij in Nederland op tot de rang van kapitein. In 1956 vroeg en kreeg hij eervol ontslag.
Emigratie
Na zijn diensttijd is Bekius naar Canada vertrokken. Hij verkreeg de Canadese nationaliteit, werkte bij een transportbedrijf van een familielid en hij trad in het huwelijk. Hij was in zijn latere levensjaren een trouw bezoeker op Prinsjesdag, van de ere saluutschoten op het Malieveld, als lid van de Vereniging voor Artillerie Officieren (VAO).
Overlijden
In 2014 overleed Bekius in Victoria aan een hartaanval. Het was de wens van zijn vrouw om zijn as bij te zetten in een familiegraf te Britsum in Friesland. Zijn neef, Martijn Schapink, heeft daarbij de laatste resten van zijn oom opgehaald uit Canada om de bijzetting mogelijk te maken[4][5][6].
In Bekius' testament stond de wens opgenomen om een fonds op te richten met de naam Otto Bekius Scholarship , voor studenten aan de Universiteit van Victoria, om onderzoek te doen naar militaire geschiedenis van Nederland en het Verenigd Koninkrijk.
Bij leven heeft Otto Bekius een gedenkteken laten maken ( zie onderstaande afbeelding ) met de eis om na zijn dood ook op dit gedenkteken te komen staan, deze hangt tot op heden in de kerk te Britsum. In zijn testament was ook bepaald dat er geld gedoneerd zou worden aan de Stichting Alde Fryske Tsjerken, voor het behoud van de Johanneskerk (Britsum) [7].
-
In memoriam de Familie Bekius
-
Otto Bekius voor de gedenkplaat in 2002
-
grafsteen van Otto Bekius
Trivia
- De verzetsbijnaam van Bekius was 'Roy' aangezien hij rode haren had. Na de ontsnapping aan de Duitsers heeft hij zijn haren zwart laten verven tot het einde van de oorlog.
- Otto Bekius was een rechtstreekse afstammeling van de predikant ds. Benjamin Johannes Baekius -> Bekius ( 1656 - 1733 ) die in Britsum voorganger is geweest en in de kerk aldaar begraven ligt. Over diens nazaat, ds. Francois Bekius die ook Dominee was , is een boek geschreven met de titel : Francois Bekius, De Duivel dominee uit de Friesche Wouden[8], auteur H.G. Cannegieter.
- Van moeders kant was Otto Bekius verre familie van Hendrik Brouwer , bewindvoerder van de Vereenigde Oostindische Compagnie en o.a. Gouverneur-generaal van Nederlands-Indië (1632 - 1636) , zie volgende informatie : Lijst van gouverneurs-generaal van Nederlands-Indië.
Bronnen, noten en/of referenties
|