Otto Bekius

Otto Bekius ( De Bilt 22 Mei 1925 - Victoria B.C. Canada 21 Augustus 2014 )

Was een Nederlandse Kapitein der Artillerie ( b.d.) die in de oorlog als Verzetsstrijder opereerde in Rotterdam.

Drager van het Verzetsherdenkingskruis

Jeugd:

Otto Bekius werd als oudste kind geboren in 1925 in de Bilt, zijn vader Nicolaas Bekius ( 1900 - 1978 ) was toentertijd onderofficier en werkzaam bij het Nederlandse Leger bij de Genie. In 1940 heeft deze met gevaar voor eigen leven de Maasbruggen met zijn manschappen verdedigd , waarbij indien noodzakelijk deze bruggen opgeblazen zouden zijn. Tijdens de Tweede wereldoorlog, aangezien Otto zijn studie na de HBS aan de hogere zeevaartschool niet kon voortzetten heeft hij zich aangesloten bij het verzet in Rotterdam. Gedurende de jaren 1944 en 1945 verbleef hij in Huize Padua, waar meer mensen van de ondergrondse verzet pleegden, o.a. door Distributie Kantoren voor voedselbonnen te overvallen. Bij een inval bij zijn ouderlijk huis wist hij ternauwernood aan een Duitse inval te ontsnappen, die op zoek naar hem en wapens waren. Hij wist te ontsnappen in zijn ondergoed door aan de achterkant van de woning over hekken te klimmen en via de buren weer aangekleed met geleende kleding aan de voorkant te ontsnappen. Nadien heeft hij ondergedoken zijn verzet verder gepleegd. Tijdens de hongerwinter werd zijn 10 jarige jongere zusje Tjitske ondergebracht bij een boer op het Groninger Platteland. De vader van Otto die na de ontbinding van het Nederlandse Leger commandant werd bij de brandweer voor de Rechter Maasoever werd gearresteerd en naar een gevangenkamp in Duitsland gebracht, hij zou na de WOII weer heelhuids thuis komen.

Voor zijn activiteiten bij de Binnenlandse strijdkrachten zou Otto later een Herinneringsinsigne Binnenlandse Strijdkrachten 1944 -1945 krijgen. Later kreeg hij in 1986, ook het Verzetsherdenkingskruis toegekend.

Opleiding:

Na de oorlog sloot hij zich als oorlogsvrijwilliger aan bij het Nederlandse Leger en kreeg hij een opleiding in Engeland tot officier bij de Artillerie. Deze heeft hij afgemaakt waarna hij in Nederland snel opklom tot de rang van Kapitein. Hij heeft hij in 1956 eervol ontslag aangevraagd en gekregen door het Nederlands Leger.

Emigratie:

Nadien is hij naar Canada vertrokken waar hij de Canadese Nationaliteit verkreeg en werkzaam was bij een bevriend familielid die eigenaar was van een Transportfirma met de naam 'Bekins'. Hij trouwde er later met Joan Hutchinson, uit dit huwelijk zijn geen kinderen geboren. Hij zou nadien vele malen terugkeren naar Nederland waar hij contacten hield met zijn Verzet Vrienden en Familie. Hij was in latere levensjaren een trouw bezoeker van de ere saluutschoten op het Malieveld, als lid van de Vereniging voor Artillerie Officieren (VAO).

Terugkeer naar Nederland

In 2014 overleed hij in Victoria ( Canada ) aan een hartaanval, de wens van zijn vrouw was, om zijn as bij te zetten in een familiegraf te Britsum in Friesland. Zijn neef Martijn Schapink heeft daarbij de laatste resten van zijn Oom opgehaald uit Canada om de bijzetting mogelijk te maken. Dit als afsluiting van de familietak Bekius die uitsterft , Otto was een rechtstreekse afstammeling van Benjamin Bekius ( Predikant te Britsum, geboren **-11-1656 / overleden 14-11-1733 ) en Francois Bekius ( geboren 22-11-1694 / overleden 11-04-1726 ) .

The Soldiers of the House of Orange Fund:

Bij zijn overlijden en nadat zijn vrouw in december 2018 overleden is , is bekend gemaakt dat er een fonds opgericht gaat worden aan de Universiteit van Victoria, waarbij het doel is studenten te helpen, in onderzoek en promotie voor Militaire Geschiedenis van Nederland en het Verenigd Koninkrijk, dit zal jaarlijks beogen een beurs hiervoor toe te kennen.

Afbeelding Otto Bekius in 1946

Bronnen:

1 Traces of war

2 Verzetsherdenkingskruis

3 Alde Fryske Tsjerken

4 Omroep Friesland