Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:O/ Koninklijke Racing Club Gent Atletiek
| KRCG Atletiek | |||
| Volledige naam | Koninklijke Racing Club Gent Atletiek | ||
| Plaats | .png){kind=small} Gent
| ||
| Opgericht | 1963 | ||
| Baan | Kunststof, 9 banen recht en 8 rondom | ||
| |||
Koninklijke Racing Club Gent Atletiek, afgekort tot KRCG Atletiek is een Belgische atletiekclub gevestigd in Gent.
Geschiedenis
De club werd opgericht in 1963 en belandde al snel – na enige omzwervingen in Sint-Amandsbergberg - in de Emanuel Hielstraat in Gentbrugge, waar hij zijn definitieve naam kreeg, al was het toen nog als onderafdeling van de voetbalclub KRC Gent. Op een stuk braakliggend terrein, naast het hoofdterrein van de voetbalclub RRCG – eigendom van de gemeente Gentbrugge zou men aan atletiek kunnen doen.
Met verenigde krachten werd dit terrein effen gemaakt. Zo kon er in de zomer op deze graspiste aan atletiek gedaan worden. In de winter werd het terrein ingenomen door de voetballers. Na een dodelijk ongeval werd in 1969 de vzw Racing Club Gent Atletiek opgericht en kwam de atletiekclub op eigen benen te staan. Het was de start van wat nu de grootste club uit het Gentse, en ja zelfs, van Oost- en West-Vlaanderen is.
Begin de jaren zeventig begon men met de aanleg van een recht stuk sintelpiste van 120 meter lang zodat de “echte” atletiek kon beginnen. Gedurende maanden werd er door alle atleten, trainers en bestuursleden met kruiwagen en schop gewerkt om deze piste af te krijgen. Een recht stuk sintels betekende nog niet dat er hoogstaande atletiek mogelijk zou zijn.
Met eigen middelen werd ondertussen verder gewerkt aan een bescheiden kantine en kleedkamers zodat we onafhankelijk konden worden van de kleedkamers van de voetbalclub. In 1986 werd met de hulp van het Gentse stadsbestuur overgegaan tot de aanleg van een volwaardige sintelpiste in “rote erde”. Maar ook hier bleef de rode draad doorlopen: vele tientallen atleten, trainers en bestuursleden staken de handen uit de mouwen om de kostprijs zo laag mogelijk te houden.
Een piste zonder verdere infrastructuur is zinloos en mits enkele zware leningen, waarbij de bestuursleden zich persoonlijk borg dienden te stellen, werd een volwaardig clubhuis gebouwd. Door de inkomsten die dit genereerde werd tevens de basis gelegd van een gezond financieel beleid. In 1990 herhaalde dit financieel avontuur zich toen het bestuur besliste om het clubhuis te vergroten en een powerzaal te bouwen.1992 betekende een belangrijke stap voorwaarts. Vanaf dan konden we beschikken over synthetische aanloopstroken voor het ver-, hinkstap- en hoogspringen. Ook de aanloopstrook voor het speerwerpen werd heraangelegd in kunststof. Dit betekende tegelijkertijd de start van ons werp- en springfestival waarbij topatleten in de beste omstandigheden konden presteren.
Ondanks al deze stappen vooruit, bleef onze club aandringen bij de Stad Gent om een piste met kunststofbedekking te bouwen. Op die vraag kon het stadsbestuur niet ingaan, maar het besliste wel om in april 1998 de sintelbedekking te vernieuwen.
Maar onze club bleef aandringen. Waarom geen volwaardige piste op de plaats van het voetbalterrein? Eigenlijk had het stadsbestuur wel begrip voor de vraag, maar wat dan met de voetbalclub? Jaren werd er gepraat. Er werd een oplossing gezocht en gevonden voor de voetbalclub. In 2005 werden de knopen doorgehakt en er werd geld voorzien in de begroting.
En dan verscheen eind januari 2009 het bord met de “Aanvraag tot stedenbouwkundige vergunning”. De piste was in aantocht. Toch werd het begin van de werken nog enkele keren uitgesteld. Tot maandag 15 maart 2010, grote kranen verschenen op het terrein en de afbraakwerken werden gestart. Een jaar later trainde men al op de blauwe mondopiste. Er werd gekozen voor hetzelfde materiaal als dat van de Olympische atletiekpiste. Snel, maar dus ook wel hard. De inrichting laat toe dat steeds in de meest gunstige windomstandigheden zal kunnen gespurt worden, omdat start en aankomstplaats kunnen gewisseld worden.
De werken aan deze nieuwe piste werden uitgevoerd door aannemers in opdracht van de Stad Gent. Maar ook verschillende club-mensen volgden deze werken van zeer nabij en zorgden zelf voor de noodzakelijke werken aan de kantine.
Op zondag 14 augustus 2011 was het dan zo ver. Schepen Christophe Peeters onthulde de naam van de nieuwe piste “Het Wouter Weylandt atletiekstadion”, in aanwezigheid van de ouders van de betreurde renner. De oude atletiekpiste aan de Emanuel Hielstraat werd genoemd naar de overleden wielrenner omdat Weylandt zijn sportieve carrière in Gent begon als loper.
Racing Club Gent Atletiek is momenteel de vierde club van het Vlaamse landsgedeelte met meer dan 700 vergunningen.In april 1992 werd de kern Blanco Jogging Vereniging in Beernem (West-Vlaanderen) opgericht als onderafdeling van de club. En sinds het seizoen 2009-2010 is ook Eerlijk Streven Wichelen een onderafdeling van Racing Club Gent Atletiek.