Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gustave Dutrieux
Gustave Dutrieux (Jemappes, 7 juli 1921 - Limal, 14 juli 1965) was een Belgisch senator.
Levensloop
Dutrieux begon, na de lagere school, zijn beroepsleven als mijnwerker, net als zijn vader.
Hij behoorde tot een linkse familie. In de jaren dertig nam hij deel aan syndicale acties. Tijdens de oorlog werd hij lid van het Onafhankelijkheidsfront en van het Partisanenleger. Hij trad ook toe tot de clandestiene Kommunistische Partij van België en na de Bevrijding was hij militant voor deze partij in Jemappes. Het lokaal van de partij was gevestigd in het café dat door zijn vrouw werd uitgebaat. Hij werd arbeider bij Tubes de la Meuse in Jemappes en werd er vakbondsafgevaardigde. Zijn oom Marcelin Demoulin was communistisch volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Bergen van 1946 tot 1949.
In 1955 verhuisde hij naar Limal en werd lasser bij IBM. Hij werd ABVV-afgevaardigde, secretaris van de plaatselijke BSP-afdeling en animator van de Socialistische Jonge Wacht. Na de stakingen tegen de Eenheidswet, sloot hij zich aan bij de Mouvement populaire wallon en werd in 1962 secretaris van de plaatselijke afdeling en lid van het regionaal bestuur. Hij organiseerde veel bijeenkomsten die federalisme en structuurhervormingen propageerden. Hij werd voorzitter van de Comité d’Action wallonne du Brabant (1963) en verliet de socialistische partij toen die in december 1964 de onverenigbaarheid besliste tussen het lidmaatschap van de BSP en de MPW. Hij nam deel aan het stichtingscongres van de Parti wallon des Travailleurs (december 1964) en bij de verkiezingen van mei 1965 was hij kandidaat op een kartellijst met de communistische partij.
Hij werd rechtstreeks tot senator verkozen voor het arrondissement Nijvel, maar werd toen zwaar ziek. Hij slaagde er niet meer in om naar Brussel te trekken voor het afleggen van de grondwettelijke eed en overleed enkele weken later. Zijn weduwe, Clara Marchal, was nog kandidaat voor de Parti Wallon des Travailleurs bij de wetgevende verkiezingen van 1968.
Literatuur
- Paul VAN MOLLE, Het Belgisch Parlement, 1894-1972, Antwerpen, 1972.