Gery De Smet

Gery De Smet (1961°) is gefascineerd door de manier waarop organisaties, zoals kerken en politieke partijen, zich rituelen en symbolen, mensen en landschappen toe-eigenen om deze te kunnen gebruiken in hun machtsdenken. De Smets jeugd speelt zich grotendeels af op de Antwerpse Linkeroever. De overzijde van de Schelde (de stad Antwerpen) die hij kon waarnemen van de dijk op de linkeroever, waaronder het afbranden van de Sint-Pauluskerk in 1967, maakt grote indruk op hem. Hij schrijft, had op zijn 13e een tijdschrift, tekent en schilderde en heeft zijn eerste solotentoonstelling tijdens zijn legerdienst in 1981. In 1982 brengt hij de bundel "Liefde na de dood" uit en schrijft voor undergroundbladen als Force Mental. Nadat hij in 1983 tweede wordt voor een kortverhalenwedstrijd, stopt hij met schrijven. Hij gaat dan in 1984 naar de kunstacademie van Gent (KASK) en begint hij zijn studie bij Marc Maet. Hij begint een reeks van 24 vrij grote schilderijen op tentzeil die hij "Oorlogsbodems" noemde. Hij vat het idee op om verder in reeksen te werken, al maakt hij ook een doek als Slagschip (5600 x 3200 mm) die hij onderbracht in de reeks Antecedenten. Hij neemt deel aan de grote tentoonstelling Antichambre in 1986 waar hij onder meer een eerste performance houdt: een aanslag met molotov-cocktails gevuld met verf. Hij begint de reeks kleine doeken die hij als Studie der ideologieën betitelde, een semiotische studie tussen landschap en teken. In de loop der jaren kwamen er 120 doekjes tot stand. Onmiddellijk na zijn academie wordt hij aanvaard voor het HISK. In 1990 heeft hij een studio in Cité des Arts in Parijs. Terug in Gent vat hij de reeks grote doeken van "Zijn zij misleid die u misleiden" aan. Drie van deze werken worden al vlug tentoongesteld in het Muhka in Antwerpen. In 1993 wint hij de prijs Jonge Belgische Schilderkunst (Prix Jeune Peinture Belge) met een reeks Studie der ideologieën en exposeert hij deze in het Paleis voor Schone Kunsten, het huidige Bozar. Tegelijkertijd maakt hij ook grafisch werk, vooral etsen en houtsneden om in zijn levensonderhoud te voorzien.

De Smets werken zorgen vaak voor controverse.

Terwijl hij blijft schilderen (Wijzen van wonen, 24 delen), verschijnt in 1996 zijn tijdschrift AVE dat als multiple bekeken moet worden en als iets wat bedoeld wordt voor één jaar, omdat het gehele concept is opgevat als fascinatie voor het jaar op zich. Een tiental nieuwe reeksen als Leeuwenhart: de wil van God, Kleine landeigendom en Heden alle circuits gesloten ontstaan. Hij brengt zijn werk samen in het beeld van een stamboom waarbij de grootste tak deze van de schilderkunst is, maar waar ook twijgen te vinden met bijvoorbeeld zijn installaties. Vaak vloeit uit zo'n installatie een happening voort waarbij dan weer een filmregistratie volgt.

Toewijding is een happening die in 1999 plaatsvond in Sint-Amandsberg (BE) als opening van de tentoonstelling die De Smet in de Campo Santo kapel had. Het is een processie voor de kunst naar in de kapel van Campo Santo die voor de gelegenheid opnieuw omgevormd was tot bedevaartsoord met kerkstoelen en 400 ex-voto’s. Mensen komen aan, nemen een bordje waarop spreuken stonden en stappen in stilte in de tocht mee, alsof zij dit regelmatig doen. Bovengekomen schrijden de bedevaartgangers een voor een over een vloer met gebroken glas en as de kapel binnen en plaatsen het object dat zij droegen in de ruimte. Het geheel ziet er uit als een echte processie, maar dan voor de kunst. De Smet stelt hiermee de vraag hoe ver mensen gaan in hun toewijding voor iets en hoe zij zonder veel vragen te stellen aan het ritueel deelnemen en zich achteraf gelouterd en/of rustig voelen. Zo ondergraaft hij op ironische manier hoe met rituelen en verhalen macht kan uitgeoefend worden op mensen en pleit hij voor een kritisch denken.

In 2003 maakt hij een glaswand in een nieuwe campus voor de Karel de Grote Hogeschool te Antwerpen en in 2005 voltooit De Smet 10 muurschilderingen voor een openbare gebouw te Hemiksem. Nog in dat jaar presenteert hij voor de eerste keer te Zingem, een installatie met de bordjes met -gem. Over een tijdspanne van 30 jaar vond De Smet in totaal 306 plaatsnamen. In de toponymie betekent -gem zoveel als 'huis van'. Deze afleiding dateert vanuit de Germaanse periode (5de - 10de eeuw).

In de periode 2006 - 2011 komt de serie "Running Mate" tot stand die streakers in beeld brengt die het veld oprennen. Ook hier vormt de manipulatie van het publiek het thema.

In 2008 bouwt hij bij Verbeke Foundation een tien meter hoog logo (het logo GDS waarmee hij zijn werken signeert) en steekt het voor een 700-koppig publiek in brand.

Intussen krijgt de reeks "Voortschrijdend inzicht" vorm. Deze omvat honderden schilderijtjes op postkaartformaat die in ingelijst in eskadervorm gepresenteerd worden.

Een parallelle internationale reeks installaties met confetti op de grond ontstaat onder de titel Hoaxes. Deze werken zijn het resultaat van een workshop. Telkens wordt een nationaal uitgevoerd. Daarbij is er soms commotie, zoals bij de Vlaamse Leeuw (Kortrijk 2013) en de Hamer en sikkel voor de Biennale van Moskou (2015). Andere werken worden gemaakt voor de Mediations Biënnale van Poznan (PL)(2016), voor Manifesta Palermo (IT)(2018) en Macro Museum Rome (IT)(2019).

In Emergent in Veurne heeft hij in 2016 een solo waar hij voor de eerste keer landschappen in keramiek toont onder de titel Offerfeest.

Voor een solo in Bruthaus Gallery in Waregem (BE) en op vraag van deze galerie wordt een stoet georganiseerd met 500 deelnemers, waarvan er 306 bordjes dragen met alle dorpjes met -gem die dan in een gigantische installatie worden geplaatst bij de schildersdoekenfabriek Claessens Canvas.

Op dit moment hij aan een reeks monumentale doeken.