Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Stephen Emmer
' S t e p h e n E m m e r
BIOGRAFIE
Componist/producer/musicus/conceptualist/publicist/docent
Stephen Emmer wordt geboren in Amsterdam op 28 januari 1958 als de zoon van nieuwslezer Fred Emmer en balletdanseres/danspedagoge/actrice Roekie Aronds. Zijn ouders scheidden begin jaren ’60 en Stephen woont voor een groot deel bij zijn moeder, die hem in verband met haar werk meeneemt om eind jaren 60, begin jaren 70 in respectievelijk India, Aruba en Suriname te wonen alvorens in 1973 terug te keren naar Nederland.
Hij leert klassiek gitaar spelen en heeft percussieles in Suriname en speelt terug in Amsterdam als tiener bas in verschillende schoolbands; Barnstorm en Orange Blues op het Amsterdams Lyceum waar hij op het VWO zit. Eind jaren ’70 speelt Emmer, samen met Mathilde Santing en Dennis Duchhart, in de bands Hopper en Blase. Ook speelt hij in een freejazzformatie met Reinout Eleveld en Chris Frankemoller; het Chris Frankemoller Trio.
Emmer maakt in 1979 inmiddels deel uit van de eerste belangrijke bezetting van de Minny Pops, een groep met een aanzienlijke cultstatus, opgericht door Wally van Middendorp (tevens baas van platenlabel Plurex). Emmer speelt hier gitaar, Van Middendorp neemt de vocalen voor zijn rekening. De bezetting bestaat verder uit Dennis Duchhart op gitaar en Frans Hagenaars op basgitaar. Ze maken avantgardistische popmuziek door electrische gitaren te combineren met een ritmebox, synthesizer en effect-apparatuur. De bezetting wisselt echter voortdurend. Emmer is alleen te horen op de eerste plaat (Drastic Measures, Drastic Movement), en op een in Engeland opgenomen 7'-single Goddess/Dolphin Spurt (wat mede door hem is gecomponeerd), geproduceerd door Joy Division- producer Martin Hannett voor het bekende Manchester platenlabel Factory Records.
Emmer is in 1980 mede-oprichter en hoofdredacteur van
muziektijdschrift Vinyl. Tevens is hij presentator en samensteller van
het VPRO-radioprogramma Radionome (later Spleen/Villa 65). Er
verschijnt een compilatie-LP, RadioNome op het VPRO label onder
eindredactie van Han Reiziger van dit programma met een muzikale
bijdrage, You See You, van Emmer in 1982.
Emmer voelt zich in 1982 steeds minder thuis in de popjournalistiek en besluit na wat freelance publicaties in Het Parool, Muziekkrant Oor en een aantal vakbladen weer uitsluitend voor de actieve beoefening van muziek te kiezen. Zijn eerste solo-album Vogue Estate verschijnt als onderdeel van de WEA/ Idiot Records serie van mini-albums met oa Fay Lovsky en Mathilde Santing als labelgenoten.
Het album bevat instrumentale, filmische muziek die Emmer zelf omschrijft als ‘Soundtrack with a Movie’ en wordt geproduceerd door Flood (echte naam Mark Ellis), die later o.a. Nick Cave, U2, Depeche Mode en Smashing Pumpkins zal produceren en bevat gastvocalen van Billy Mackenzie en Martha Ladley (ex-Martha & the Muffins). Datzelfde jaar voegt Emmer zich in Engeland bij The Associates uit Schotland, de band van zanger Billy Mackenzie, als pianist. Verdere leden zijn Alan Rankine, Michael Dempsey (ex- The Cure) en Steve Goulding (ex-Elvis Costello).
Stephen Emmer speelt inmiddels, samen met Dempsey, bij de Lotus Eaters uit Liverpool in 1984. Met dezelfde Dempsey zal Emmer nog in andere Engelse en Nederlandse bands spelen waaronder Act, een band met Claudia Brucken(ex Propaganda) en Thomas Leer en Continental Cast uit Amsterdam. Daarnaast werkt hij als componist en arrangeur samen met nederlandse zangeressen als Lils Mckintosh, Diana van Laar, Nurlaila en Ruth Jacott. Emmer is als gitarist te horen op het redelijk succesvolle Richenel-album Deep As Blue. In deze zelfde periode volgt hij tevens met Dempsey een zomeropleiding ‘Scoring For Television’ op het Royal College Of Music in Londen.
Tegelijkertijd gaat hij zich meer en meer vanaf 1985 toeleggen op het
componeren van muziek voor films, documentaires, bioscoop-
commercials, tv-commercials, zender-huisstijlen en leaders voor tv-
programma's. Zijn eerste opdracht is voor het programma Kwartslag
van het Humanistisch Verbond. Enkele bekende voorbeelden van
zijn werk in de jaren ‘80 zijn: de tunes van tv-programma's als het
NOS-journaal, Den Haag Vandaag, NOS-Laat, Van Gewest Tot
Gewest, Per Seconde Wijzer, NOS Sportjournaal, Radio 1 Journaal,
NOSJeugdjournaal, Waku Waku, Buch, het Politiebericht en de
stationcalls van omroepen of zenders als KRO, NCRV, Nederland 1,
Radio 2 en NOS. RTV-commercials als Camel Trophy, Rabobank,
AMEV, Verenigde Verzekeraars en Oerbrood voorziet hij van muziek,
maar ook maakt hij soundtracks voor documentaires over Karel
Appel ; Sunny Day in a Loving Car’ voor de Avro, Shanghai, the
peoples city van Pieter Fleury voor de VPRO, de Geschiedenis van
de Tweede Kamer voor de RVD en begin jaren ‘90 de debuutfilm van
Eddy Terstall Transit ism Ronald Abrahams. Met beeldend
kunstenaar Wim den Hertog doet hij mee aan de Prix de Rome in
1988 resulterend in een basisprijs.
Het specifieke opdracht-werk voor radio en met name televisie neemt meteen een dermate grote vlucht dat Emmer hier al snel zijn tijd aan besteedt en daarmee in feite de eerste fulltime ‘tunes-componist’ wordt van Nederland, daar waar illustere voorgangers als Jerry van Rooijen, Ruud Bos, Joop Stokkermans deze werkzaamheden vaak combineerden met ander opdracht- en vrij werk en verheft hiermee als pionier in de praktijk het vak van mediacomponist tot hoofdvak in Nederland. Hij doet dit door niet alleen creatief te produceren, maar ook door een duidelijke visie te ontwikkelen over wat er bij dit ‘’nieuwe’’ beroep allemaal komt kijken. Deze kennis, opgedaan in de praktijk, zal later als uitgangspunt dienen voor zijn lezingen, workshops en gastcolleges op diverse instituten, die pas veel later dan de tijd waarin Emmer begon, een officiele opleiding hiervoor ontwikkelden.
Daar waar Emmer meestal zijn eigen werk zelf ook uitvoert op diverse instrumenten als gitaar, bas, piano, percussie en op een zogenaamd samplingkeyboard als een der eersten in Nederland vanaf begin jaren 80 gebruik maakt van samples, doet hij met deze projekten ook ervaring op met het laten uitvoeren van zijn eigen werk door anderen als the Royal Philharmonic Orchestra uit Londen voor de KRO stationcalls en een sessie-orkest samengesteld uit leden van het London Symphony Orchestra voor de NOS Journaal muziek van resp. 1989 en1995. Het Metropole Orkest voert onder gastdirigentschap van David Bedford de tunes uit voor de huisstijl van Nederland 1 begin jaren 90. Met bekende Nederlandse instrumentale solisten als Iman Soeteman, Esther Apituley, Jan Insinger, Ruud Breuls en Benjamin Herman werkt hij aan diverse radio-en televisie projekten.
Emmer houdt zich vanaf 1996 meer en meer bezig met interactieve produkties, onder meer voor MediaPlaza, De Efteling, De Landmacht, AVRO, NPS en VPRO met als hoogtepunten een live- uitvoering van het door Emmer ism David Bedford geschreven titelstuk Van Zaandam Tot Zaire uitgevoerd door het Nederlands Blazers Ensemble voor het Nieuwjaarsconcert op 1 januari 1996 in het Concertgebouw in Amsterdam. Een wereldprimeur hierbij is dat Emmer ism regisseur Frank Alsema en met een groot team van technische medewerkers het voor elkaar krijgt om een 3D computer- gegenereerd visueel karakter real- time aan te kunnen sturen door middel van klankparameters als volume, toonhoogte en tempo tijdens de live tv-uitzending. Op dat moment in tijd staat het zogenaamde VJ-en internationaal nog min of meer in de kinderschoenen. Een ander hoogtepunt vormt de artistieke en technische vertaling van klank naar licht voor een televisie-uitvoering van Prometheus, Poem of Fire uitgezonden door de NPS met het Radio Philharmonisch Orkest en het Groot Omroep Koor olv Valery Gergiev. Het lichtontwerp was in handen van Peter Struijcken. Met regisseur Frank Scheffer werkte Emmer samen om het optreden van de New Yorkse groep Bang On A Can op Schiphol visueel te ondersteunen door een artistieke beeld-interpretatie te maken van de muziekcompositie Music For Airports van componist Brian Eno ten behoeve van het Holland Festival in 1999. Geinspireerd door deze activiteiten is Emmer tevens adviseur voor het VJ programma Xpose van de Belgische firma Arkaos en werkt hij mee aan diverse experimentele projekten en trajekten van het NOB als auditief conceptontwikkelaar in europees verband.
In 1997 is een muzikale bijdrage van Emmer te horen op de Jiskefet cd Bull door een arrangement en gastspel op toetsen voor ‘Tampert’.
Emmer maakt in 2001 ondermeer de stationcalls voor Yorin (later
ME), The Young One(voorheen omroep Veronica) en de muziek voor
RTL Z (Nederlands eerste openbare commerciele themazender).
Emmer richt in 2002 het bedrijf eStation op, een onafhankelijke studio voor (interactieve) mediaproducties voor televisie, radio, internet, computerspelletjes, evenementen, mobiele telefoons en dvd. eStation is onder meer verantwoordelijk voor muziek en/of sounddesign voor televisieprogramma's als RTL Nieuws, NOS Journaal, NOS Jeugdjournaal, NOS Gesprek met de Minister President, NOS 24, NOS Journaal op 3, RTL Boulevard, RTL Travel, 4 In Het Land, Editie NL, Aperitivo, Camping Life, Goedemorgen Nederland, Tijd Voor Max, Radio 1 Journaal, Dragon’s Den, Dilemma's, Ancient Roots, Groeten uit de Rimboe, Fox Kids Top 20, Shockdoc, Ook Dat Nog, Opsporing Verzocht, Kat In De Zak, Mijn Tent is Top, Ticket to Love, YorinToday, Transportwereld, Rick NIeman Praat Met, Nieuws Aan Tafel, de zogenaamde 'station identity relaunch' van Yorin in 2004, de stationcalls van resp. Nederland 2, RTL4, 5, 7 en RTL Z vanaf 2005 en de nieuwsmuziek voor RTL FM, Radio 538 en MTV News, de openingstrailer voor het IDFA, Holland Festival en het Rotterdams Film Festival, het computerspel Xyanide, het klankontwerp en muziekcreatie voor diverse museale exposities als VanGogh-Gauguin voor het Van Gogh Museum, Muziek tijdens Oorlog en Vrede voor het Legermuseum, Monsieur Bing voor het Van Gogh Museum evenals Beestachtig Mooi en voor vrijwel alle interactieve installaties en de huisstijl van het nieuwe museum van Beeld en Geluid in Hilversum. Voor de mediagroep van Schiphol produceerde eStation vele outdoor-schermcommercials en voor Euronext een dvd over het verdwijnen van de beursvloer en de eerste polyfone ringtone van Nederland in opdracht van Vodafone.
Door onder meer de komst van dag- en nacht tv in Nederland is Emmer, mede ingegeven door het feit dat hij op de belangrijkste publieke en commerciele zenders de nieuwsmuziek verzorgt, vanaf 2005 zo ongeveer de meest beluisterde, maar voor het grote publiek onbekende, componist van het land, doordat ongeveer elke 7 minuten zijn muziek wel ergens te horen is op radio en televisie in Nederland.
TIjdens deze jaren geeft Emmer diverse seminars. lezingen en workshops over de relatie tussen beeld en geluid en de geschiedenis en toekomst van deze koppeling van disciplines op gebieden van toepassing als film, televisie en multimedia. Deze vinden plaats bij instellingen als de Media Academie, HKU Beeld & Media Faculteit, HKU Muziektechnologie Faculteit, Minerva Academie Groningen, ArtEZ Academie Arnhem, Conservatorium Groningen, Hogeschool Inholland Den Haag, de Technische Universiteit Eindhoven en voor een korte periode in het zelf opgerichte eStation Training Centre in samenwerking met de Media Academie in Hilversum.
In het buitenland is Emmer spreker op diverse congressen van Promax BDA en Eyes and Ears from Europe in Baltimore, Orlando, Rome, Sevilla en Keulen. In Nederland heeft hij een vaste column in het vaktijdschrift Audio& Video Report en is hij jury-voorzitter van de Gouden Beelden categorie Beste Geluid namens Broadcast Magazine. Hiernaast is hij nog korte tijd freelance conceptontwikkelaar voor de interactieve afdeling van reclame- bureau Publicis/Dialog.
In 2003 krijgt Emmer een eigen radioprogramma op de Concertzender genaamd Synsation. Samen met Lea Jurida biedt Emmer een programma over experimentele muziek aan waarbij aanvullende tekstuele en visuele informatie over het dan via een livestream via het internet te beluisteren muziekfragment technisch synchroon meeloopt, een primitieve voorloper van Visual Radio.
Op uitnodiging van de NPS neemt Emmer in 2005 deel aan de redactie van het nieuwe radioprogramma Blackbox op Radio 4 over genre-ontstijgende experimentele muziek.
In 2006 begint het bij Emmer te kriebelen om buiten of naast zijn opdrachtwerk weer een vrij muziekwerk te maken. Hij begint hierdoor aan het Recitement cd project en neemt daarbij als uitgangspunt historische geluidsopnames van literaire werken voorgedragen door de schrijvers zelf of door acteurs en hij nodigt tevens acteurs, sprekers of zangers uit om speciaal voor deze gelegenheid de door Emmer hiervoor geselecteerde werken voor te dragen. Wat begint als een zolderkamer project, groeit al snel uit tot een international samenwerkingsverband van musici, acteurs en technici. De amerikaan Tony Visconti, legendarisch muziekproducer van onder meer David Bowie, T. Rex, Moody Blues, Thin Lizzy, Morrissey en Angelique Kidjo, is overtuigd van Emmer’s concept om speciale muziek te componeren voor deze vocale performances op basis van de demo’s of schetsen die Emmer op het internet via MySpace aan hem liet horen. Hij nodigde Emmer daarom uit om de cd in New York te mixen in de Looking Glass Studio’s van Philip Glass. Als sprekers had Emmer inmiddels bestaande opnamen geselecteerd van oa. Richard Burton, Ken Nordine, Kurt Schwitters, Remco Campert, Hugo Claus, Allen Ginsberg, Samuel Beckett en Carlos Drummond de Andrade. Sylvia Kristel, Kazu Makino( zangeres van Blonde Redhead) en Lou Reed gaven gehoor aan Emmer’s verzoek om in de studio teksten voor te dragen voor nieuwe opnamen. Mike Garson, de vaste pianist van David Bowie, levert een gastbijdrage bij de compositie The Leaden Echo. De nederlandse jazzsaxofonist Benjamin Herman en klassiek zangeres Maja Roodveldt eveneens bij 2 andere composities. Uiteindelijk resulteert een en ander in 17 composities in 7 verschillende talen en evenzovele muzikale stijlen. Recitement verscheen in 2007 in de Benelux en in 2008 in Duitsland en Engeland via het Supertracks label en in Amerika via Allegro Music en oogstte veel internationale bijval in de vorm van positieve recensies in diverse belangrijke dagbladen en tijdschriften. Er wordt zelfs aan gerefereerd bij een congres over cognitieve narratologie en dichtkunst in Wenen, Oostenrijk. Emmer produceert ook een online overzicht op het internet van andere bekende of obscure voorbeelden van de combinatie tussen literatuur en (pop-) muziek in de laatste 4 decennia.
2009 wordt een jubileumjaar voor Emmer, aangezien hij dan 25 jaar
professioneel actief is in de muziekwereld en een groot aantal
plannen zijn hier voor in de maak. Zo komt er onder andere een
overzichts-cdboxset van zijn radio- en televisiewerk met als titel Time To Face The Music en is hij bezig
met een volgend vrij muziekwerk genaamd The Electric Fairytale
gebaseerd op de gelijknamige muurschildering van Raoul Dufy, die
dit in opdracht heeft gemaakt voor de Wereld Expo van 1937 in
Parijs. Het schilderij verbeeldt de weerslag van uiteenlopende, elkaar
opeenvolgende electrische uitvindingen op de maatschappij en zal
worden verklankt door Emmer met wederom een groot aantal gasten
uit de muziekwereld, waaronder een aantal pioniers en kopstukken
van de electronische muziek.
Links:
www.estation-central.com www.myspace.com/stephenrogeremmer www.stephenemmer.com www.recitement.com www.theelectricfairytale.com www.synsation.org www.popinstituut.nl
---------------------