Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Miep van Riessen
Maria Wilhelmina (Miep) van Riessen (Veenendaal, 30 november 1944 – Schagen, 14 juni 2015) was een Nederlandse kunstenaar.[1] Zij voltooide in 1967 de Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch en werkte vanaf 1975 in Schagen. Miep van Riessen schilderde met acrylverf op doek waarop ze met garens structuren aanbracht. In 2008 voltooide ze haar grootste werk: De Verdronkenen, een vijfluik met alle namen van de 1836 slachtoffers van de Watersnoodramp in 1953.
Levensloop
Miep van Riessen werd op 30 november 1944 geboren in Veenendaal. Het gezin Van Riessen bestond uit twee zoons en vier dochters. Haar vader was inspecteur van de gemeentepolitie in Culemborg. Na de Mulo in Utrecht volgde ze van 1962 tot 1967 een opleiding aan de Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch, afdeling Monumentaal. Ze kreeg les van onder anderen Peter Roovers en Wim Strijbosch.[1] Ze trouwde in 1967 en kreeg twee kinderen. In 1969 verhuisden ze naar Harmelen waar ze samen werkten op de bezigheidstherapie van verpleeghuis voor demente bejaarden Heremalerhof. In Schagen werd in 1972 een nieuw verpleeghuis gebouwd, Magnushof, waarvoor ze werden gevraagd samen de bezigheidstherapie op te zetten. Van Riessen en haar man verhuisden naar Schagen en werden er beiden hoofd van de afdeling, een vroege duobaan. Na hun scheiding in 1975 besloot Van Riessen zich helemaal aan de kunst te wijden. Van 1980 tot 1986 maakte Miep van Riessen gebruik van de Beeldende Kunstenaars Regeling (BKR).
Werk
De eerste tien jaar na de kunstacademie werkte Miep van Riessen uitsluitend met textiel en garens. Het werk bestond uit geappliqueerde lappen stof: wandkleden. Later ging ze de stof opspannen. Eind jaren zeventig verdwenen de stoffen uit haar werk. Ze beschilderde het linnen met krijt en acrylverf. Doordat acrylverf elastisch is kun je er met een naald doorheen steken. Van Riessen bracht met garens, in rechte steken, structuren aan op de geschilderde ondergrond. Door het lichte reliëf van de aangebrachte structuur wijzigt de kleur en de dieptewerking van het doek, afhankelijk van de lichtinval en stand van de kijker. Deze manier van werken is haar eigen vinding. De garens zijn het uitgangspunt. Door deze dichter bij elkaar of verder uit elkaar te zetten, verandert het beeld van de voorstelling.
Tot in de jaren 90 maakte ze vooral landschappen: de Waddeneilanden, de Noord-Hollandse kust en Frankrijk waren haar inspiratiebron. Ze hield van het verstilde, lege landschap en werkte veel in grijs- en groentinten. Daarna werd haar werk abstracter. Eerst vooral in zwart en wit en vervolgens kwam er weer kleur in. Ook kwam het landschap weer terug, maar dat verdeelde ze in vakjes waardoor het toch abstract was. Van de vakjes is een ontwikkeling te zien naar cijfers en letters. Gedichten en teksten, die voor haar belangrijk waren, komen in haar werk voor, zoals de Bijbeltekst 1 Korintiërs 13, De idioot in bad van Vasalis, Het kind en ik van Martinus Nijhoff en Zet het blauw van Willem Hussem. Ze ontwikkelde daarbij elke keer een ander lettertype.
Monument
Een eerste belangrijk herdenkingsmonument in het werk van Van Riessen is het doek De kunstenaars uit 1997, waarin alle kunstenaars die zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog worden geëerd. Er staan geen namen bij, maar het zijn de geboorte- en sterfjaren van deze kunstenaars. Aanleiding was de tentoonstelling 'Rebel mijn hart' in de Nieuwe Kerk te Amsterdam in 1995 over vijftig jaar vrijheid. In haar oeuvre is een lijn te herkennen van landschap, teksten, letters en vakjes, dat resulteerde in haar magnum opus De verdronkenen, waaraan ze van 2003 tot 2008 werkte. Van elk slachtoffer van de Watersnoodramp van 1953 borduurde ze in alfabetische volgorde de familienaam met daarachter de voornamen en het geboortejaar. Steekje voor steekje met blauwe en groene garens borduurde ze al die 1836 namen en werden op de achtergrond de Zeeuwse eilanden zichtbaar.
Kunstuitleen
In de laatste jaren maakte ze kleiner werk: gedichten op doek en kleine landschapjes met namen van plaatsen uit haar verleden, waar ze woonde of graag kwam zoals Vlieland. Vanaf 2002 beheerde ze een kunstuitleen van haar eigen werk aan huis in Schagen, waarvoor ze twee keer per jaar open huis hield om het werk uit te lenen. Miep van Riessen exposeerde haar werk vanaf de jaren 70 op solotentoonstellingen en in groepsexposities, waaronder met kunstenaars uit Schagen of uit de textielwereld. Ter gelegenheid van haar zestigste verjaardag in 2004 organiseerde ze een overzichtstentoonstelling in Schagen met werken uit eigen bezit en in bruikleen. Op 14 juni 2015 overleed van Riessen op 70-jarige leeftijd. Op dat moment waren verschillende werken uitgeleend aan een drietal tentoonstellingen in musea in Nederland.
Stichting
Op 3 februari 2016 is de Stichting Miep van Riessen opgericht in Amsterdam. De stichting heeft als doel het werk van beeldend kunstenaar Miep van Riessen (1944-2015) uit Schagen bekendheid te geven. De stichting bestaat uit voorzitter Hester Wandel, secretaris Martine van de Ven en penningmeester Govert Meijers. De stichting zal de kunstuitleen van Van Riessen voortzetten en werk uitlenen aan tentoonstellingen of deze zelf organiseren. Een eerste wapenfeit van de stichting was de tentoonstelling Waterland in de Watertoren van Alkmaar in september en oktober 2016. Het werk De Verdronkenen was in het metalen waterbassin van de watertoren te zien, samen met 18 andere werken uit haar oeuvre. De tentoonstelling werd georganiseerd in samenwerking met Stichting ZOOK.
Externe link
| Bronnen, noten en/of referenties
|
