Sarwa Oedai

Begraafplaats Sarwa Uday, (Sarwa Oeday, Sarwa Oedai) is de plaats waar enkele slachtoffers (Surendre Rambocus, Jiwansingh Sheombar en John Baboeram) van de december 1982 moorden begraven zijn.

Een aantal vrienden heeft vijf jaren terug het initiatief genomen om de sterk verwaarloosde begraafplaats wat toegankelijker te maken. De begraafplaats was onder beheer van Stichting Sahajak Mandal, echter functioneerde deze niet meer, omdat alle bestuursleden reeds zijn heengegaan. Dit maakte dat er geen toezicht meer was en de begraafplaats sterk was verwaarloosd.

Vijf jaar geleden nam voorzitter Jeannette Durgaram met haar bestuur de leiding over van de begraafplaats aan de Jagernath Lachmonstraat. Er is nu een monument ter nagedachtenis van hen die op Sarwa Uday begraven zijn, maar van wier graven niet meer te vinden zijn. Volgens de voorzitter is het monument een plek, gelegenheid voor nabestaanden om hun geliefden te gedenken, die niet te traceren zijn onder de 7000 graven. Dit is iets tastbaars voor hen waar ze even kunnen bidden, praten en een bloemetje kunnen leggen.”

Het monument is een vierzijdige zuil van gepolijst graniet. Er prijken vier symbolen op elke zijde: hindoe Ohm-teken, het christen kruis, de islam maan-ster en een universeel gevouwen handen afbeelding, alle goudkleurig. “Wij zijn één, wij verschillen cultureel gezien misschien van elkaar, maar leven samen als één met elkaar”. Deze gedachte is kenmerkend voor de overleden personen die er vanaf 1969 een laatste rustplaats op Sarwa Oeday hebben gevonden. “Ja, wij zijn een Hindoestaanse begraafplaats”, beaamt Durgaram. Zo zijn er zes jaar lang, tot 1975 toen een crematie optie mogelijk was, Hindoestanen begraven die hindoe, islam of christendom belijders zijn geweest. Maar ook namen van Java immigranten zijn vaagjes nog te lezen op sommige grafstenen.