Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Adriaan Martens
Adriaan Herman Albert Martens (Bocholt, 8 juni 1885 – Astene, 26 september 1968) was een Vlaamse arts en collaborateur.
Leven
Adriaan Martens volgt zijn middelbaar onderwijs aan het Atheneum te Antwerpen, en krijgt er les van onder andere Pol De Mont.
Hij wordt voorzitter van de Vlaamse bond der atheneumleerlingen en medestichter van het blad De Goedendag. Nadien studeert hij geneeskunde aan de universiteit van Gent. Gedurende twee jaar i_ hij penningmeester en gedurende drie jaar (1909-1912) voorzitter van het vrijzinnig studentengenootschap ’t Zal wel gaan.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij een van de nieuwe hoogleraren van de von Bissinguniversiteit, de met Duitse steun vernederlandste Universiteit Gent.
Hij behoort in 1917 tot de eerste leden van de Raad van Vlaanderen. Na de oorlog werd hij wegens zijn activisme tot de doodstraf veroordeeld. Hij week uit naar Nederland.
Om in Nederland als arts te kunnen werken, moet hij het Nederlands artsdiploma behalen. Hij slaagt hierin na achttien maanden cum laude, samen met o.a. Reimond Speleers. Hij vestigt zich te Middelburg en richt daar in opdracht van het stadsbestuur een interne afdeling aan het Stedelijk Ziekenhuis. Dankzij de uitdovingswet van 1929 kon hij terugkeren.
Martens behoorde tot de eerst aangestelde leden van de op 7 november 1938 opgerichte Vlaamse Academie voor Geneeskunde. Brusselse en franskiljonse kringen alsook oud-strijdersverenigingen kwamen in verzet tegen de benoeming van de oud-activist. Franstalige liberalen dwongen de regering tot aftreden. Ten slotte nam Martens in 1939 zelf ontslag. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij lid van het Vlaams Nationaal Verbond (VNV). Na de bevrijding werd hij veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf, maar kwam al in 1948 vrij.
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
