Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Boudewijn Chabot
| Boudewijn Chabot | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Boudewijn Elisha Chabot | |
| Geboren | Makassar, 1941 | |
| Nationaliteit |  Nederland
| |
| Beroep | Psychiater | |
Boudewijn Elisha Chabot (Makassar, 1941) is een Nederlandse psychiater-psychotherapeut en onderzoeker van het zelfgekozen levenseinde.
Jeugd en privéleven
Boudewijn Chabot werd geboren als zoon van Nederlandse ouders te Makassar. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij geïnterneerd in het burgerkamp Kampili op Zuid-Celebes. Hij trouwde in 1968; uit dit huwelijk werden 2 kinderen geboren. In 1981 ging het echtpaar uit elkaar.
In de jaren '60 speelde hij enkele malen in toneelstukken, onder de regie van onder andere Johan Greter en Krijn ter Braak.
In zijn tienerjaren begon Chabot na te denken over existentiële vragen. Hij sloot zich in 1953 aan bij Youth for Christ en werd door onderdompeling gedoopt. In 1985 gaf hij zijn baan op aan de Universiteit en maakte een spirituele voetreis door Zuid-Oost Azië. Hij liep een jaar in het spoor van Boeddha, door India, Nepal, Bali en Japan.
Na terugkeer van deze voettocht bouwde hij in 1986 tot 1990 aan een eigen huis op het platteland van België (omgeving Brugge).
Opleiding en werkzame leven
In 1968 deed Chabot artsexamen aan de Universiteit van Amsterdam met bijvak wetenschapsfilosofie. Vanaf 1969 ging hij zich specialiseren in de psychiatrie aan de Erasmus Universiteit en het Institute of Psychiatry (Maudsley Hospital) in Londen onder Isaac Marks.
Van 1973-1984 was Chabot wetenschappelijk hoofdmedewerker in de subfaculteit psychologie van de UvA onder Johan T. Barendregt.
Vanaf 1990 was Chabot consulent-psychiater bij palliatieve thuiszorg, bij dr. Senne Mullie in de regio Brugge en was hij tevens vrijgevestigd psychiater-psychotherapeut in Retranchement (Zeeuws-Vlaanderen). In deze periode kwam Chabot in de schijnwerpers te staan omdat hij hulp bij zelfdoding had geboden aan een 50-jarige vrouw met rouwproces. Hij werd vervolgd door Justitie en de Hoge Raad kwam in het arrest-Chabot dd 21-06-1994 tot het oordeel: ‘schuldig zonder straf’[1].
Vanaf 1997 was Chabot werkzaam als psychiater voor ouderen bij GGZ-instelling De Geestgronden. In 2007 promoveerde hij met lof aan de UvA bij socioloog Abram de Swaan op onderzoek naar de frequentie en kenmerken van zelfeuthanasie in Nederland met dodelijke medicijnen of door bewust stoppen met eten en drinken.[2] In de hieropvolgende jaren heeft Chabot diverse publicaties en films gemaakt over zelfeuthanasie.
In 2013 kwam Chabot uitgebreid aan het woord in KRO Brandpunt[3], en in 2014 zat hij aan tafel met Paul Witteman bij Buitenhof[4].
Bibliografie
- Over argumenten voor en tegen abortus provocatus (1968)
- 'Het recht op zorgen voor elkaar en zijn onopgemerkte uitholling', in: Tijdschrift voor Psychotherapie, 5: 199-216 (1979)
- 'Psychotherapie: een zelden verwoorde moraal', in: Tijdschrift voor Psychotherapie, 8: 96-111 (1982)
- 'Psychotherapie: De gemeenschappelijke kern', in: Tijdschrift voor Psychotherapie, 14: 299-320 (1988)
- Zelf Beschikt (1993)
- Sterven op drift. Over doodsverlangen en onmacht (1996)
- 'De vraag om hulp bij zelfdoding. Essay', in: Tijdschrift voor Psychiatrie, 42: 759-766 (2000)
- Sterfwerk. De dramatrurgie van zelfdoding in eigen kring (2001)
- Auto-euthanasie. Verborgen stervenswegen in gesprek met naasten (2007)
- met Pieter Admiraal, Informatie over humane zelfdoding (2008)
- met Arnold Goedhart, 'A survey of self-directed dying attended by proxies in the Dutch population', in: Social Science & Medicine, 68: 1745-1751 (2009)
- met Stella Braam, Uitweg. Handboek. Een waardig levenseinde in eigen hand (2010)
- met Christian Walther, Ausweg am Lebenseinde. Sterbefasten – Selbstbestimmtes Sterben durch Freiwilligen Verzicht auf Essen und Trinken (2012)
- Taking Control of your Death by Stopping Eating and Drinking (2014)
- A Way to Die. Methods for a Self-Chosen and Humane Death (2014)
Filmografie
- Sterven in eigen regie – Ooggetuigen. Regie: Diego Pos [5]
- Eyewitnesses. Personal Narratives of Self-Chosen and Humane Deaths. Regie: Diego Pos[6]
- Abschied vom Leben. Augenzeugen Berichten von Selbstbestimmtem Sterben. Regie: Diego Pos [7]
- De helium methode. Regie: Diego Pos
- The helium method. Dying at home with helium. Regie: Diego Pos
- Die Helium Methode. Sterben zu Hause mit Helium. Regie: Diego Pos
Externe links
- Stichting Waardig Levenseinde
- Stichting De Einder
- Virtual International Authority File (VIAF): 85966020
| Bronnen, noten en/of referenties
|