Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jean-Yves Lechevallier
Jean-Yves Lechevallier [ʒɑ iv ləʃəvæljeɪ] (geboren in 1946 in Rouen, Normandië), is een Franse beeldhouwer[1] en schilder. Hij was in 1977 de laureaat van de kunstwedstrijd Vlam van Europa, georganiseerd door de Robert Schuman vereniging voor Europa ter gelegenheid van de 20ste verjaardag van het Verdrag van Rome (1957). [2]
Biografie
Jean Yves Lechevallier groeide als zoon van een architect op temidden van blauwdrukken, schetsen en maquettes.
Zijn eerste bekende beeldhouwwerk was van een steen meegebracht van een vakantie in Les Baux-de-Provence . 15 jaar oud hield hij in 1961 in de Prigent Gallery in Rouen zijn eerste solotentoonstelling van handgesneden diersculpturen van provençaalse steen.[3]
In 1966, 20 jaar oud, kreeg hij zijn eerste opdracht van stadsarchitect Robert Louard, een vriend van de familie [4], die de leiding had over de bouw van een nieuwe wijk op het eiland Île Lacroix in Rouen.
Hij studeerde aan de Regionale School voor Schone Kunsten in Rouen [5] en de ENSAD, Hogeschool voor Beeldende Kunst en Vormgeving in Parijs [6].
Zijn eerste baan was als maquettebouwer voor de architect Badani. [7]
Werken
De werken van Jean Yves Lechevallier, die is beïnvloed door de beeldhouwer en dichter Jean Arp.
Zijn divers in materialen, compositie en stijl. Hij creëert lage reliëfs, hoge reliëfs, muurschilderingen, mozaïeken, kariatiden en monumentale sculpturen.
Zijn voorkeursmaterialen zijn: exotische houtsoorten, steen en marmer; metalen zoals koper, aluminium, brons of roestvrij staal; polyester en beton, soms versterkt met vezels. Zijn bijzondere materiaaleisen hebben een cementfabriek gemotiveerd tot het maken van een speciaal mengsel, genaamd cridofibre dat nu een geregistreerd handelsmerk is. [8]
Zijn debuut viel in de na-oorlogse wederopbouw jaren en Lechavellaier kon profiteren van de cultuur-bevorderende politiek en gesubsidieerde ondersteuning voor de kunsten in Frankrijk, [9]. Zo maakte hij werk in opdracht van zowel de gemeentelijke overheid en de Franse staat. Deze werken maken deel uit van het architectonische landschap van vandaag in veel steden in heel Frankrijk, vooral in Normandië, Parijs en de Côte d'Azur.
Ze kunnen worden gezien in de plantsoenen, pleinen, scholen, brandweer en politie stations, instellingen voor hoger onderwijs, wooncomplexen en in sommige bewaarde natuurgebieden zoals het "Croix des Gardes" in het bospark boven de stad Cannes.
Lechevallier is gespecialiseerd in monumentale werken voor de buitenlucht, indachtig de woorden van Corinne Schuler in ‘’Sentiers de la Sculpture’’: ‘’Door het opsluiten van kunst in besloten ruimten, verlies je zo veel in termen van haar schoonheid’’. [10] Twee concrete voorbeelden hiervan zijn Point d'orgue en Croix des Gardes.
- Point d'orgue hangt aan de rotsen bij de ingang van de tunnel aan de toegangsweg naar Monaco. De bolle gepolijste stalen oppervlakken weerspiegelen de veranderende kleuren van et natuurlijke licht, van de zachte zonsopgang tot de felle schittering van het middaguur, en ook de koplampen van een auto en de straatverlichting in het donker.
- Croix des Gardes [11] is een sprankelende staalconstructie boven op een heuvel bij Canbnes met uitzicht op de Middellandse Zee, en staat in de traditie van de constructies op grote hoogte die de horizon domineren. Waarschuwingslampjes op het kunstwerk zijn voor vliegtuigen het teken van de nabije landing op het vliegveld in de buurt van Nice.
Een andere specialiteit van Lechevallier zijn fonteinen, [12], waarin water beweging en geluid kan maken en zo een sculptuur doet zingen. Onder deze:
- Fontein Cristaux in Parijs, een eerbetoon aan de muzikant Béla Bartók, is een sculpturale transcriptie van het onderzoek van de componist over tonale harmonie. [13],
- Fontein Polypores in Parijs, geïnspireerd op de zadelzwam. Deze fontein speelt een decor-rol in de muzikale film van Alain Resnais, On connaît la chanson. [14].
Belangrijkste werken
- Voile (zeil), Isle Lacroix, Rouen, 1966
- Fontein Fleurs d'eau (Waterbloemen) op de Seine-oever, Rouen, 1975
- Fontein Cristaux, Eerbetoon Béla Bartók in Square Béla Bartok, Parijs, 1980
- Fontein Polypores,[15] Parijs, 1983
- Fontein Concretion, Theoule-sur-Mer, 1987
- HumakosV, Antibes, 1989
- Het Croix des Gardes, waar bij gelegenheden religieuze diensten worden gehouden [16]
- Aile Entravée (Fettered Wing) [17],[18] ontwikkeld tijdens de Golfoorlog, tuinen van het Museum voor Schone Kunsten in Menton, 1991
- Point d'orgue, Tunnel naar Monaco[19], 1992
- Structurering F1 voor het Ferrari museum in Maranello, Italië, [20], [21], waarin is verwerkt de F1-raceauto gemaakt voor Michael Schumacher, 2002
- Fontein Spirale, Saint-Tropez, [22], 2007
- Fontein Fungia, Draguignan [23], 2007
- Red Love, [24], [25], 2009
Meer opdrachtwerken staan bij particuliere bedrijven en verzamelaars in Duitsland, [26], Frankrijk, Monaco, en de US.
-
Hoog reliëf La lutte des elementen, Le Chesnay ,
-
Fontein Fleurs d'eau, Rouen
-
Fontein Cristaux, Parijs
-
Fontein Polypores, Parijs
-
Sculptuur Humakos V, Peymeinade,
-
Sculptuur Point d'Orgue,tunnel aan de toegangsweg naar Monaco
-
Fontein Fungia, Draguignan
Gote tentoonstellingen, kunstbeurzen en prijzen
Een selectie:
- Museum of Modern Art, Enzo Pagani Foundation, Castellanza (Va) Italië 1973 [27]
- Stedelijk Museum, Mougins (beelden, schilderijen en pastels), 1993
- Chapelle Saint-Jean-Baptiste, Saint-Jeannet (Quadrige Gallery), 1995
- Sentiers de la Sculpture, Polo club Saint-Tropez 2010
- Salon Réalités Nouvelles, [28], Parijs 1972
- Salon de Mai, Parijs, 1999
- Laureaat "Flame Of Europe", 1977
- Top award in de beeldhouwkunst, Patrick Baudry Space Camp, 1991
- Ereprijs van de stad Grasse, Voor Europa Show 1990
- Geselecteerd voor de Fujisankei Utsukushi-Ga-Hara door het Hakone Openlucht Museum in Japan (Humakos V)] [29],
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Sculptures by Jean-Yves Lechevallier op Wikimedia Commons.