Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Paul Goldschmidt-Clermont
Paul Goldschmidt-Clermont (1890-1969) was een bijzonder invloedrijk figuur in de patronale wereld tijdens het interbellum. Hij lag aan de basis van de sociale zekerheid in België. Als ingenieur nam hij vele innoverende initiatieven.
Zijn belangrijkste verdiensten
- zijn rol tijdens Wereldoorlog 1 door de oprichting van een zendmast in Baarle-Hertog,
- zijn actieve bijdrage in de organisatie van het Belgische patronaat tijdens het interbellum en tijdens Wereldoorlog 2 als leidinggevende in verschillende organisaties,
- zijn bijdrage aan het ontstaan van de sociale zekerheid in België en zijn rol in dit verband op internationaal vlak,
- zijn rol bij de uitbouw van de sociale zekerheid en dus de na-oorlogse welvaartstaat,
- zijn inzichten als ingenieur-elektrotechnicus en zijn toepassing op de industriële organisatie van administratie (mecanografie), metallurgie (lastechnieken),
- zijn visie op sociale onderwerpen, zoals kinderbijslag, demografie, ouderdom, verkondigd in talrijke publicaties,
- zijn engagement in verschillende verenigingen voor ‘ingenieurs’, verbonden aan de ULB, en zijn expliciete visie op de(maatschappelijke) rol van een ingenieur,
- zijn persoonlijke bijdrage aan zijn rijke familiegeschiedenis.
Biografische gegevens
Geboren te St-Joost-ten-Node (28 maart 1890) en overleden te Elsene ( 27 februari 1969). Tweede zoon van een welvarend gezin van handelaars.
Hij huwde in 1919 met Nelly Wolfers, dochter van kunstenaar Philippe Wolfers, met wie hij één zoon heeft, Yves (1922-1988). Na overlijden van zijn eerste vrouw (1923) hertrouwde hij met Madeleine Delstanche (1896-1992), dochter van kunstenaar-graficus Albert Delstanche (1870-1941). Uit dit huwelijk kwamen voort: Jean-Paul (1927-1992) en Claire-Anne-Madeleine Vasic (1928- ). Zijn kleinkinderen behoren tot de hoogste wetenschappelijke kringen in Europa en Amerika.
De tweede naam ‘Clermont’, de naam van zijn moeder, werd toegevoegd na de Tweede Wereldoorlog (1948). Hij had deze naam al gebruikt als pseudoniem tijdens zijn geheime operatie in de Eerste Wereldoorlog. Paul Goldschmidt-Clermont behoorde tot een zeer vooraanstaande, bemiddelde, kunstminnende, melomane familie. Hij studeerde af in 1911 als burgerlijk ingenieur aan de ULB, en specialiseerde zich als ingenieur elektronica aan het Institut Montefiore van Luik (1912).
Beroepscarrière
Zijn carrière vond al haar aanvang bij zijn legerdienst met de installatie van een ‘ radiotelegrafisch ‘ netwerk in Belgisch Congo. In 1914 werd hij belast met een geheime opdracht: de oprichting van een zendmast in de Belgische enclave in Baarle-Hertog. Onder de mom van de inrichting van een vluchtelingenkamp wist hij er een zendinstallatie in te richten, die operationeel was in 1916 en waardevolle informatie over de Duitse troepenbewegingen wist door te spelen. Vervolgens werd hij als onderluitenant ingeschakeld aan front aan de IJzer.
Na de Eerste wereldoorlog was hij in de patronale wereld actief, vooreerst door de oprichting van een secretariaat van Belgische ondernemers ( het latere Fabrimetal) en in 1922 als directeur van het Centraal Comité van de Industrie ( CCI, het latere VBO).
Tijdens de Tweede Wereldoorlog wist hij zich te handhaven als aanspreekpunt van de patronale wereld voor de Duitse bezetter. In 1941 werd hij verwijderd uit al zijn functies, nadat hij weigerde informatie voor deportatie te geven. In 1942 werd hij directeur van het Belgisch Instituut voor Lastechniek. In 1944 gaf Regent Prins Karel hem de opdracht de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid op te richten. In 1945 werd hij administrateur-generaal van de RSZ tot in 1957.
Na zijn pensioen bleef Goldschmidt actief in de sociale zekerheid zowel nationaal als internationaal (onder meer als technicus-raadgever bij de inrichting van de sociale zekerheid in Nicaragua). Zijn passie als ingenieur bleef hij bedrijven hetzij als actieve medewerker, hetzij als drijvende kracht van, hetzij als oprichter van:
- Belgisch Instituut voor Lastechniek(www.bil-ibs.be)
- Internationaal Instituut voor Lastechniek (IIS)
- Belgisch center voor corrosiestudie (www.cebelcor.org)
- Instituut tot Aanmoediging van het Wetenschappelijk onderzoek in Nijverheid en Landbouw (ontbonden in 1993) IRSIA.
- Centre de Recherche de l’Industrie des Fabrications métalliques (CRIF)( www.crif.be), in 2014 bekend als afdeling van Collectief Centrum van de Belgische Technologische Industrie
- Office de contrôle et de recherches expérimentales concernant l’art de construire. (Orex)(www.orex.be)
In zijn vrije ( ?) tijd bleef hij zich engageren voor de afgestudeerde ingenieurs van de U.L.B ( in kader van de ‘ Association Royale des Ingénieurs sortis de l'Université Libre de Bruxelles’). Zijn grote passie voor muziek bedreef hij als dirigent van het studentenorkest (dat hij zelf oprichtte aan de ULB in 1909) en zijn ‘muzikale avonden’ die hij thuis inrichtte om nog onbekend muzikaal talent te promoten. In 1969 stierf deze uitzonderlijk intelligente, kosmopolitische, innoverende, sociaal geëngageerde man.
Impact op de ontwikkeling van de sociale zekerheid
Goldschmidt lag aan de basis van één specifieke tak van de sociale zekerheid: de kinderbijslag. Als directeur van de Centraal Comité van de Industrie (CCI) overtuigde hij de Belgische patroons de sociale vergoeding ‘kinderbijslag’ toe te kennen als alternatief voor looneisen. Onder meer door zijn toedoen werden na de Eerste Wereldoorlog in zeer vele bedrijven kinderbijslagkassen opgericht, en bleef dit een patronaal initiatief.
Goldschmidt was één van de inspirators van de eerste wet op veralgemening van de kinderbijslag in 1930. Toen al pleitte hij voor de oprichting van een specifieke (industriële) organisatie voor het innen, verdelen en toekennen van de vergoeding. Bij de tweede veralgemening in 1937 wist hij enkele collega’s te overtuigen een dergelijk mecanografisch bedrijf op te starten. In 1939 richtte hij de vzw Smals-MvM ( Société de Mécanographie pour l’application des lois sociales- Maatschappij voor Mécanographie) op, samen met enkele vooraanstaande ambtenaren zoals Fernand Delory, H. Mavaux.
Dit was één van de eerste bedrijven in België die zich enkel en alleen met mechanische verwerking van administratieve informatie inliet. De meeste mecanografische diensten, voorlopers van de ICT-afdelingen, waren onderdeel van een groot bedrijf (bijvoorbeeld bij NMBS, banken).
Tijdens de Tweede Oorlog kwamen de sociale partners en leidinggevende politici samen in het buitenverblijf van Goldschmidt in Ohain, om het sociaal klimaat na de Wereldoorlog voor te bereiden. Het resultaat daarvan – het sociaal pakt - droeg op vele punten zijn stempel, vooral in de praktische uitvoering. Wanneer de Regent hem in 1944 belastte met de leiding van de RSZ, deed hij beroep op de Maatschappij voor Mecanographie (Smals-MvM), die hij zelf in 1939 had opgericht. De ganse administratieve verwerking van de sociale zekerheid ( RSZ) werd uitbesteed aan Smals. De RSZ beperkte zich tot controle en inspectie.
Goldschmidt’s ‘industriële’ aanpak van een overheidsadministratie, volgens de ‘wetenschappelijke’ inzichten van die tijd, met ‘mecanografische’ middelen was vooruitstrevend. Dankzij het goede organisatorische fundament kan de sociale zekerheid zonder problemen van start gaan en zich verder ontwikkelen.
Zowel nationaal als internationaal kreeg Goldschmidt erkenning voor de snelle en probleemloze start van de sociale zekerheid.
Als leidinggevende van de RSZ bleef hij de weg opzoeken van rationalisatie, optimalisering van de administratieve processen. Vele van zijn ideeën konden pas gerealiseerd worden wanneer de techniek (informatica) dit mogelijke maakte. Zijn idee om alle bijdragen van de sociale zekerheid via één punt te innen en de informatie te verdelen in gans de sector van de sociale zekerheid, werd in 1990 gerealiseerd met de oprichting van de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid. Zijn idee om met één multifunctionele aangifte alle gegevens centraal te verzamelen werd in 2003 geconcretiseerd met het invoeren van de Multifunctionele Aangifte (DMFA). Deze DMFA was nationaal en internationaal een voorbeeld van administratieve vereenvoudiging.
Ondertussen is Smals uitgegroeid tot een bloeiend IT bedrijf en is de administratie van de RSZ een voorbeeld van e-government.
Erkenningen
- Leopold's Orde: Ridder in 1930 en Officier in 1939 voor zijn verdiensten op vlak van kinderbijslag,
- Kroonorde: Officier in 1935 en Commandeur in 1946 (als erkenning voor de oprichting van de RSZ),
- Groot Officier in de Orde van Leopold 2,
- Oorlogskruis met 2 bronzen palmen (oorlogsmedaille voor verdiensten van moed),
- Oorlogskruis (oorlogsmedaille voor prestaties aan het front),
- Vuurkruis toegekend aan alle vetereanen '14-'18, die onder vuur hadden gelegen,
- Médaille de la Prévoyance sociale de seconde et de première classe. ( Frans ereteken voor verdiensten op vlak van sociale zekerheid),
- Overwinningsereteken '14-'18, toegekend aan gemobiliseerden '14-'18,
- Military Cross ( Brits erekenteken),
- De Koningin Elisabethmedaille, voor verdiensten inzake verzorgen van burgers en militairen tijdens Wereldoorlog 1,
- Ereteken Cadet van de Arbeid,(1954) als waardering voor uitstekend uitgevoerde professionele activiteiten.
| Bronnen, noten en/of referenties
Publicaties:
Archiefbronnen:
|
Senseraphael (overleg) 21 feb 2014 11:25 (CET)