Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Anna Bijns
Anna Bijns (Antwerpen, 1493 - 1575) was een Antwerps (Zuidnederlands) refreindichteres en ’schoolmeesteres’.
Anna Bijns was de eerste auteur in de Nederlandse literatuur die haar grote succes vooral dankte aan de drukpers. Haar kenspreuk was: „Meer suers dan soets”.
Leven en werk
Anna Bijns was de oudste dochter van Lijsbeth Voochs en Jan Bijns Lambertsz, een kleermaker. Zij had nog een jongere zuster Margriete en een broer Maarten. Het gezin leefde en werkte samen in in de kleermakerswinkel "De Cleyne Wolvinne" aan de Grote Markt van Antwerpen. Het was haar vader die haar de liefde voor de woordkunst bijbracht. Er is van hem een ’referein’ bekend en hij bewoog zich binnen rederijkerskringen. Mogelijk nam Anna zelfs anoniem deel aan onderlinge wedstrijden binnen de kamer.[1] Na de dood van haar vader en het huwelijk van haar zus opende Anna Bijns samen met haar broer Maarten een school in Antwerpen.
Het wordt dikwijls gesteld dat zij katholieke non of begijn was, maar de historische bewijzen daarvoor zijn niet duidelijk.
Van 1536 tot 1573 was zij „schoolmeesteres” in ’Het Roosterken’, waar ze bleef lesgeven in catechese, lezen, schrijven en rekenen totdat ze 80 jaar oud was.
Tijdens de reformatie verdedigde de rechtlijnig katholieke Bijns de katholieke ’moederkerk’ tegen wat zij als ketterse veranderingen beschouwde. Ze zag met name Maarten Luther als de baarlijke duivel.
Anna Bijns was een van de zeldzame vrouwen die deel uit mocht maken van de broederschap van onderwijsgevenden. Hoewel ze dichtte in de trant van de rederijkers mocht ze als vrouw zelf geen lid van dat genootschap worden.
De Franciscanen moedigden haar aan om haar werk, Chambres de Rhétoriques (Rederijkerskamers) te publiceren. Later kreeg ze ook erkenning van renaissance-humanisten, die haar loofden als een van de bestverkopende Nederlandse auteurs van de 16e eeuw.
Haar werk bestaat uit religieuze en moraliserende gedichten, polemische refreinen tegen Maarten Luther, liefdesgedichten en verschillende satires. In Nederland werd ze beschouwd als verdediger van de contrareformatie en werd ze vergeleken met Filips van Marnix van Sint-Aldegonde. Protestanten die hun eigen heil ter hand konden nemen door zelf de Bijbel te lezen en te interpreteren bespotte ze zo:
- „’Schrifture wordt nu in de taveerne gelezen,
- In d’een hand d’evangelie, in d’ander den pot’”.
Zij was ook een notoir tegenstander van het huwelijk, waar ze geen goed woord voor over had. „Wreed huwelijk!” was de uitdrukking die Anna Bijns gebruikte om het heilige huwelijk te beschrijven dat door anderen zo vurig werd vereerd. Ze spotte openlijk met de volgens haar naïeve meisjes die zich zonder na te denken in een huwelijk stortten, en noemde hen ’sletten’ en ’zwervers’. Getrouwde vrouwen werden destijds als rolmodellen van de maatschappij gezien. In Bijns’ visie waren zij de belichaming van frivoliteit en domheid. Nog groter was haar afschuw voor de mannen in de samenleving, die in haar ogen niets leken te doen dan drinken en onnodig misbruik maken van hun vrouwen.
- „Och! dat pack des houwelycx is alte swaer;
- sy wetent openbaer diet hebben gedragen.
- Een vrouwe lydt menigen ancxt & vaer,
- als een man, hier oft daer, gaet druck verjagen,
- drincken & spelen, by nachten by dagen
- — Fragment uit Anna Bijns’ gedicht
„Het is goet vrouwe syn, veel beter heere”
- — Fragment uit Anna Bijns’ gedicht
Haar werken
- Dit is een schoon ende suverlick boecxken inhoudende veel scoone constige refereinen (Antwerpen 1528).
- Refereinen, A. Bogaers e.a. ed. (Rotterdam 1875).
- Nieuwe refereinen, W. J. A. Jonckbloet e.a. ed. (Gent 1886).
- Onuitgegeven gedichten'’, A. Soens, ed. Leuvensche Bijdragen 4 (1902) 199-368.
- Schoon ende suverlijc boecxken, L. Roose ed. 2 delen (Leuven 1987) [facsimile editie].
- ’t Is al vrouwenwerk. Refreinen, H. Pleij ed.(Amsterdam 1987).
Bronnen
VoetnotenLiteratuur
|
