Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
William Holman Hunt
William Holman Hunt (Londen, 2 april 1827 – Kensington, 7 september 1910) was een Engels kunstschilder.
Hunt werd opgeleid voor een loopbaan in de handel. Hij werkte vervolgens tien jaar lang als kopiist in het British Museum en de National Gallery in Londen.
Na een aanvankelijke weigering, werd hij in 1845 uiteindelijk toegelaten tot de Royal Academy. Hier ontmoette hij John Everett Millais en Dante Gabriel Rossetti, met wie hij in 1848 de beweging van de Prerafaëlieten oprichtte, een groep die de basis legde voor de jugendstil.
Samen met Rossetti maakte hij reizen naar Nederland, Vlaanderen en Parijs om inspiratie op te doen. In 1854 voltooide hij het schilderij Het licht van de wereld, dat zijn doorbraak als schilder betekende.
Hunt werd sterk geïnspireerd door Bijbelse thema's, met name die rond het leven van Christus. Rond 1854 ging hij naar Palestina om daar meer religieus-getinte schilderijen te maken die naar zijn mening historisch en archeologisch moesten kloppen. De werken die hij op dat terrein vervaardigde zijn zeer gedetailleerd. Hij keerde er enkele malen terug, in 1869 en 1873.
Hij bleef de principes van de prerafaëlitische broederschap zijn leven lang trouw. Hij schreef ook een boek over beweging onder de titel Pre-Raphaelitism and the Pre-Raphaelite Brotherhood (1907).
In 1905 werd hij onderscheiden met de Order of Merit.
Externe links
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met William Holman Hunt op Wikimedia Commons.
(en) William Holman Hunt op Wikisource