Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Claas Epp junior
Claas Epp Jr. (Fürstenwerder, Pruisen, 9 september 1838 – Ak-Metchet, Khiva, Turkestan, 19 januari 1913) was een Pruisisch predikant van de mennonieten. Hij leidde zijn volgelingen naar Turkestan en verwachtte dat Christus zou terugkeren in 1889. Zijn voorstellingen werden steeds vreemder tot hij uit de kerk werd gezet.
Leven
Claas’ vader was de burgemeester van Fürstenwerder, die een prominente rol speelde in de doopsgezinde emigratie van Pruisen naar Rusland vanaf 1853; hij werd afgevaardigd om de migratie te leiden en door de regering van Rusland gemachtigd om er toezicht op te houden. Hij trok door het land om een vestigingsplaats te uit te zoeken, en was een van de eersten die in 1853 emigreerde. Bij de oprichting en inrichting van Hahnsau, de eerste en oudste doopsgezinde kolonie in de Wolga-regio, nam hij een leidende rol op zich en vestigde zich in hier met vier zonen.
Net als zijn vader had Claas een uitgesproken kwaliteiten als leidinggevende. Hij was in vele opzichten een aantrekkelijke persoonlijkheid, al toonde hij soms meedogenloze strengheid. Aanvankelijk slaagde hij er niet in een leidende positie te verwerven. In de landbouw was hij echter succesvol. Toen hij naar Centraal-Azië emigreerde, bezat hij, naast zijn land in Hahnsau, drie boerderijen in het dorp Orlov.
In de jaren zeventig van de negentiende eeuw begon Claas Epp in privékringen de nadruk te leggen op het naderende einde van het tijdperk, de wederkomst van Christus en de bijzondere roeping van de mennonieten, aan wie God een open deur had beloofd (Openbaring 3:8-10), om een toevluchtsoord te bereiden (Openbaring 12:14) voor de andere gelovigen in de christelijke kerk die de verdrukking ontvluchten. Toen de Russische mennonieten geconfronteerd werden met het besluit van hun regering (1870) om de speciale privileges van de mennonieten in te trekken, inclusief de vrijstelling van militaire dienst, en de meesten van hen emigratie naar Amerika in het Westen overwogen, verkondigde Epp dat er bevrijding zou worden gevonden in het Oosten. Dit idee stamde oorspronkelijk niet van hem maar van Jung-Stilling en anderen.
In zijn in 1877 gepubliceerde boekje Die entsiegelte Weissagung des Propheten Daniël und die Deutung der Offenbarung Johannis, dat in drie edities verscheen en op eigen kosten gratis werd verspreid, waarin hij de ideeën van Jung-Stilling, Ernst Mühes en Peter Christoph Clöter verwerkte, waagde Epp het om data voor zijn verwachtingen duidelijk vast te leggen. Hij raakte hierdoor in diskrediet. In de plaats van fouten toe te geven, probeerde hij wijn aanhangers te behouden door een reeks van nieuwe interpretaties.
Zijn fanatisme nam toe en hij liet zich leiden door dromen en visioenen. Hij beweerde nu een van de twee getuigen te zijn van het inluiden van de verschijning van de Heer op aarde. Een mede-predikant, die door hem geëxcommuniceerd werd, werd nu voorgesteld als de Rode Draak van de Openbaring, en zijn excommunicatie werd jaarlijks door de kerk gevierd. Binnenkort zou Epp Elia in de lucht ontmoeten en met hem lichamelijk naar de hemel opstijgen. De tijd voor de gebeurtenis was feitelijk vastgesteld en de gelovigen kwamen bijeen om afscheid te nemen van Epp terwijl hij achter een altaar stond, gekleed in hemelvaartgewaden. De vastgestelde dag voor de verschijning van Christus was 8 maart 1889, later veranderd in 1891. Het hoogtepunt kwam toen Epp beweerde de Zoon van Christus te zijn, de vierde persoon van de Drie-eenheid.
Tegen die tijd hadden de meeste van Epps volgelingen hem gedesillusioneerd verlaten. Een handjevol bleef bijna tot het einde standvastig, tot de overgeblevenen hem excommuniceerden.