Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Corporate Sustainability Reporting Directive
De Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD)[1] betekent in het Nederlands de ‘richtlijn duurzaamheidsverslaggeving voor bedrijven’. De CSRD is een Europese wetgeving die alle grote bedrijven (en later ook kleine bedrijven) verplicht om verslag te doen van hun duurzaamheidsambities. Bedrijven moeten informatie openbaar maken over wat zij beschouwen als de risico's en kansen die voortkomen uit sociale en milieukwesties, en over de impact van hun activiteiten op mens en milieu.[2] De nieuwe richtlijn moet ervoor zorgen dat beleggers en belanghebbende bedrijven kunnen beoordelen op hun impact op mens en milieu, financiële risico’s en klimaatverandering.
Wat is het doel van de CSRD-richtlijn?
Het doel van de CSRD is het inzichtelijk maken van duurzaamheidsambities van bedrijven. Deze nieuwe regels kunnen op die manier investeerders, maatschappelijke organisaties, consumenten en andere belanghebbenden helpen om de duurzaamheidsprestaties van bedrijven te beoordelen, als onderdeel van de Europese Green Deal.[2]
Waar komt de CSRD-richtlijn vandaan? Hoe is de richtlijn tot stand gekomen?
De Europese Unie (EU)[3] heeft in 2014 de Non-Financial Reporting Directive (NFRD)[4] aangenomen. In het Nederlands betekent dit de ‘richtlijn niet-financiële rapportage’, afgekort de NFI-richtlijn. Deze wetgeving moest ervoor zorgen dat bedrijven niet alleen rapporteren over hun financiële resultaten en duurzaamheid, maar ook over milieu, maatschappij en bestuur.
Deze richtlijn kwam tot stand omdat het Europese Parlement (EP)[5] in 2013 concludeerde dat het belangrijk is dat het bedrijfsleven informatie over de duurzaamheid verstrekt. Volgens het EP is dit belangrijk om een verandering teweeg te brengen naar een duurzame wereldeconomie door winstgevendheid op de lange termijn hand in hand te laten gaan met maatschappelijk rechtvaardigheid en milieubescherming. Dit uiteindelijke standpunt van de EP heeft ertoe geleid dat in oktober 2014 de Europese NFRD werd aangenomen. De NFI-richtlijn draagt dus bij aan het meten van duurzaamheidsprestaties van bedrijven en hun impact op de samenleving en dus de wereld.
De NFRD werd door bedrijven niet nageleefd zoals het EP bedoeld had. Als gevolg daarvan kwam de Europese Unie nu met een uitgebreidere wetgeving om zo meer bedrijven te verplichten om met duurzaamheid bezig te zijn. De uitgebreidere wetgeving is de CSRD. Waar de NFRD 11.000 bedrijven raakte, zal de CSRD naar schatting ongeveer 50.000 bedrijven vatten. Naar schatting zullen tussen de 3000 en 6000 Nederlands bedrijven een duurzaamheidsverslag moeten opstellen.[6]
Op 5 januari 2023 is de CSRD-richtlijn in werking gegaan. Deze nieuwe richtlijn moderniseert en versterkt de regels met betrekking tot de sociale en milieu-informatie die bedrijven moeten rapporteren. Een bredere groep grote bedrijven en beursgenoteerde kleine en middelgrote ondernemingen zal nu verplicht zijn om te rapporteren over duurzaamheid. De CSRD vereist ook zekerheid over de duurzaamheidsinformatie die bedrijven rapporteren en zal voorzien in de digitale taxonomie van duurzaamheidsinformatie.
De nieuwe regels zullen ervoor zorgen dat beleggers en andere belanghebbenden toegang hebben tot de informatie die ze nodig hebben om de impact van bedrijven op mens en milieu te beoordelen en dat beleggers financiële risico's en kansen als gevolg van klimaatverandering en andere duurzaamheidskwesties kunnen inschatten. Ten slotte zullen de rapportagekosten voor bedrijven op de middellange tot lange termijn dalen door de te verstrekken informatie te harmoniseren.[2]
Is de CSRD-richtlijn verplicht voor alle bedrijven?
De huidige NFI-richtlijn geldt alleen voor bedrijven die beursgenoteerd zijn. De nieuwe CSRD-richtlijn is verplicht voor alle grote bedrijven die aan twee van de volgende criteria voldoen:
- De omzet is hoger dan 40 miljoen euro per jaar;
- Een balanstotaal van meer dan 20 miljoen euro;
- Meer dan 250 medewerkers hebben (gemiddeld over een jaar).
De schatting is dat meer dan duizend bedrijven in Nederland aan de CSRD-richtlijn moeten voldoen. Daarnaast geldt dat ook voor de dochterondernemingen voor niet-EU ondernemingen.[7] In Europa zullen er in totaal ongeveer 50.000 ondernemingen onder de nieuwe regels vallen, terwijl dit er onder de NFRD maar 11.700 waren.[8]
Wat valt er onder de CSRD-richtlijn?
Met de CSRD-richtlijn verplicht de EU grote bedrijven om over hun duurzaamheidsprestaties te rapporteren in het jaarverslag. Kort gezegd moeten bedrijven rapporteren over onderwerpen die onderverdeeld zijn in vier categorieën: governance, strategie, impact-, risico- en kansenmanagement en doelstellingen en prestatiemetingen.[9]
Centraal in de CSRD staan de European Sustainability Reporting Standards (ESRS'en). Dit een verplichte rapportage standaard waar bedrijven aan moeten voldoen. In de ESRS staat over welke zaken bedrijven transparant moeten zijn in de verslaglegging, zogenaamde ‘disclosure requirements’. Deze vereisten gaan in algemene zin over risico’s, impacts, strategie, beleid en governance, maar ook over specifieke thema’s op gebied van Environmental, Social en Governance (ESG) aspecten.[10]
De oorspronkelijke reeks van 12 ontwerpstandaarden voor ESRS werd door de European Financial Reporting Advisory Group (EFRAG)[11] eind november 2022 voorgelegd aan de Europese Commissie. Op 9 juni 2023 heeft de Commissie een herziene reeks ESRS-standaarden ter beoordeling gepubliceerd, met aanpassingen ten opzichte van de vorige versie. De doelstelling is dat de definitieve standaarden uiterlijk eind augustus 2023 wettelijk worden aangenomen als gedelegeerde handeling.
De ESRS'en bestaan uit twaalf diverse normen. De eerste twee normen zijn van algemene aard en omvatten fundamentele principes. Ze verduidelijken welke informatie moet worden gerapporteerd over strategie, governance en besluitvorming met betrekking tot materiële zaken. De overige tien normen richten zich op ESG-aspecten.
Eerst zal de CSRD-richtlijn voor alle grote ondernemingen in Nederland zorgen voor grote veranderingen. De bedrijfsvoering moet worden aangepast en men zal zich meer moeten bezig gaan houden met duurzaamheid. Later zullen sectorspecifieke en MKB-gerichte standaarden in werking treden.
Voor talloze bedrijven houdt dit in dat ze een strategie voor duurzaamheid moeten creëren of herzien. Vervolgens dienen ze op grond daarvan hun processen en systemen te organiseren om zo de doelen op het gebied van duurzaamheid te kunnen verwezenlijken. De CSRD schrijft voor dat de opgestelde strategieën, doelen, beleid, maatregelen en rapportage van voortgang openbaargemaakt moeten worden.[7]
CSRD tijdslijn
- Op 22 oktober 2014 – Non-Financial Reporting Directive (NFRD) wordt aangenomen binnen de EU.[4]
- In april 2021 publiceerde de Europese Commissie het voorstel voor de de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD).[1]
- In Juli 2021 presenteerde de Europese Commissie de Green Deal.
- Op 24 februari 2022 bereikten de EU-lidstaten unaniem overeenstemming over het standpunt van de Raad over het CSRD-voorstel.[12]
- Op 21 juni 2022 bereikten de Raad en het Parlement een voorlopig akkoord over de richtlijn, dat op 30 juni 2022 door de vertegenwoordigers van de lidstaten werd bekrachtigd.[12]
- Op 28 november 2022 heeft de Raad van de EU de Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD) aangenomen.[12]
- Op 5 januari 2023 ging de CSRD-richtlijn in werking.[2]
Bronnen, noten en/of referenties
|
