Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Roger Demyttenaere
Roger Demyttenaere, (MYT) (Knokke, 6 mei 1926 - aldaar, 19 december 2019[1]) was een Belgisch beeldend kunstenaar. Hij wordt naast Luc Peirre en Gilbert Decock beschouwd als de derde Knokse constructivist.[2]
Jeugd
In zijn geboortejaar starten zijn ouders een stranduitbating op het Knokse Albertstrand, wat tegen het einde van het interbellum uitgroeide tot één der grootste van de Belgische kust.[3] Hij groeide samen met zijn oudere halfbroer Robert op, tussen zee, strand en duinen. Hij bleef aangetrokken door de zee, eerst als verwoed zwemmer, later als gepassioneerd zeiler tot in zijn laatste levensjaar.[4]
Tijdens de oorlog ontsnapte hij enkele malen aan de dood (schrapnel in slaapkamer, en Spitfire aanval) tevens werd hij kortstondig gevangen gezet wegens "subversieve acties".
Opleiding en werk
Hij liep school te Knokke, later Anderlecht en uiteindelijk Brugge voor een opleiding mechanica. Hij had geen interesse om de stranduitbating verder te zetten na de oorlog, en begon als ontwerp-tekenaar bij "la brugeoise" (heden Bombardier) te Brugge. Daar tekende hij mee, aan de aanpassingen van een Amerikaans trammodel naar Belgische normen.
In 1950 verandert hij van werk, en gaat in dienst bij de stedenbouw te Oostende, waar hij kustprojecten opvolgt. Zo komt hij in contact met architectuur, en met verschillende architecten, waarvoor hij gaande weg freelance opdrachten uitvoerde.
Later werd hij leraar aan de RMS te ST Andries -Brugge.
Hij was een bijzonder handige autodidact en ieder uur dat hij vrij had, was hij bezig met het ontwerpen en maken van kunstwerken of gebruiksvoorwerpen.
Hout, staal, plexi, glas, steen, er was geen materiaal dat hij niet beheerste, en gebruikte om kunst of ander meubilair te creëren.
Ook fotografie beheerste hij, en wende deze techniek aan in zijn donkere kamer voor diverse kunstwerken. (diverse tentoonstellingen met de Knokse fotoclub Diagonaal)
Waren de eerste werken nog in metaal, later in steen, er volgden geometrische pentekeningen, fotografie, installaties in hout of kunststof en tenslotte glas.
Tussendoor, ontwierp hij ook huizen en villa's te Knokke.
Het glas fascineerde hem, net zoals de zee. In het glas vond hij ook de lichtspiegelingen terug, zoals op zijn zeiltochten.
Hij zat nooit stil, en ging mee met de technische evoluties van zijn tijd. Zo maakte de klassieke tekentafel al vlug plaats voor computers met de laatste hightech software, die hij niet alleen gebruikte om werken te maken, maar ook om technisch volledig uit te tekenen.
Tentoonstellingen
Zijn werken werden regelmatig tentoongesteld, zowel in eigen land als in het buitenland (Réalités nouvelles - Parijs).
individueel
- 9 november tot 2 december 1990: Gallerie De Peperbusse[5]
- 18 november tot 9 december 2001: Cultuurcentrum Scharpoord / "Bespiegelingen"[6]
in groep
- Scharpoord, met Peirre en Decock.
Een aantal werken werd aangekocht door de Vlaamse gemeenschap, tevens bezit het Margritte museum een aantal stukken.
Persoonlijk
In 1952 huwde hij met Dina Rouckhaut die hij had leren kennen in de Knokse basketbalploeg, waarvan hij medeoprichter was. Er volgden drie kinderen.
Bronnen, noten en/of referenties
|
