Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jankiel Zwirz
Jankiel 'Jack' Naftali Zwirz (Radoszyce 5 december of 20 december 1903 - 1991) was een Pools-Joodse lid van het Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog
Levensloop
Het is onduidelijk wanneer Zwirz naar België kwam. Hij trouwde er met de eveneens oorspronkelijk Poolse Rosa, het paar kreeg in 1931 een zoon George.
Tweede Wereldoorlog
Zoon George werd tijdens de bezetting ondergebracht door priester Joseph André
Zwirz was lid van het verzet en werd uiteindelijk gearresteerd en opgesloten in het Fort van Breendonk.[1] Nadien werd hij gedeporteerd naar de concentratiekampen Auschwitz en Buchenwald, hij overleefde er meer dan 3 jaar, erfoor geholpen dat hij als schoenmaker een beroep kende dat nuttig was.
Na de oorlog
Amerikaans politicus Clifford Davis ontmoette na de oorlog zoon George tijdens een bezoek aan Joseph André. Davis regelde dat de advocaat Abe David Waldauer George tijdelijk zou adopteren. Beiden wisten uiteindelijk Jankiel en zijn echtgenote terug te vinden en beide heren zorgden ervoor dat ook de ouders naar de Verenigde Staten konden emigreren. Jankiel ging opnieuw aan de slag als schoenmaker.
In 1956 werd Jankiel genaturaliseerd tot Amerikaans staatsburger.[2] Hij nam de Engels klinkende voornaam 'Jack' aan.
In 1959 deelde de Belgische ambassade in Washington hem mee dat hij door de Koning werd onderscheiden met de Orde van Leopold II met palm, het Oorlogskruis met palm, de Verzetsmedaille en de Herinneringsmedaille van de Oorlog 1940-1945.[3]
Schilderkunst
Hij had als kind al artistieke ambities maar zijn moeder -zelf een kunstenares- zei dat hij als artiest vooral honger zou lijden. Zwirz begon in zijn zestiger jaren alsnog te schilderen en maakte zowel idyllische werken als beelden van de concentratiekampen (hij bleef de rest van zijn leven nachtmerries hebben).
Na de dood van zijn echtgenote in 1975 stopte hij met schilderen hoewel hij commercieel succes had en zijn werken in verschillende musea werden tentoongesteld.[4][5]