Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Johan Legemaate
Johan Legemaate (Zierikzee, 11 november 1958) is hoogleraar gezondheidrecht aan de Universiteit van Amsterdam (UvA) en Amsterdam UMC.[1] Zijn wetenschappelijke werkzaamheden bij de juridische faculteit van de UvA combineert hij met werkzaamheden als juridisch adviseur voor het Academisch Medisch Centrum (AMC). Deze combinatie van wetenschap en praktijk is een rode draad in de carrière van Legemaate.
Opleiding
Johan Legemaate is opgegroeid in Zierikzee en op zijn negende naar Sas van Gent verhuisd. In Terneuzen heeft Legemaate het VWO gevolgd. Het kiezen van een studie bleek lastig. De voorkeur van Legemaate ging uit naar de journalistiek. Na een dag meelopen met een Zeeuwse journalist adviseerde hij Legemaate rechten te gaan studeren in verband met het perspectief op de arbeidsmarkt. Zodoende is Legemaate na het VWO rechten gaan studeren aan de Universiteit van Utrecht. Gedurende zijn studie heeft Legemaate als vrijwilliger gewerkt in de wetswinkel in Utrecht.
Tijdens zijn eerste baan heeft Legemaate een promotieonderzoek gedaan. Hij is in 1991 gepromoveerd op het thema "De rechtspositie van vrijwillig opgenomen psychiatrische patiënten" onder begeleiding van Prof. H.H.J. Leenen.
Loopbaan
Johan Legemaate is zijn loopbaan in 1982 gestart als juridisch medewerker bij de Stichting Patienten Vertrouwenspersoon (PVP). In 1991 is Legemaate gestart als beleidsmedewerker, en later hoofd juridische afdeling bij de KNMG, wat hij bleef tot 2010. Van 1993 tot 2002 was hij hoogleraar gezondheidsrecht aan de Universiteit van Rotterdam, en van 2005 tot 2010 bijzonder hoogleraar gezondheidrecht aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Sinds 2010 is Legemaate werkzaam als hoogleraar gezondheidsrecht aan de Universiteit van Amsterdam en het Amsterdam UMC. Dit combineert hij met diverse nevenwerkzaamheden op het gebied van gezondheidsrecht.[2]
Nevenwerkzaamheden
- Lid begeleidingscommissie ZonMw; onderzoek "voltooid leven". 2018-2020.
- Raadsheer plaatsvervanger gerechtshof Den Bosch (medische strafkamer), sinds 2017.
- Lid van de Raad van Toezicht van het Deventer Ziekenhuis, sinds 2017.
- Lid raad voor civiel-militaire zorg en onderzoek (RZO), sinds 2015.
- Voorzitter klachtencommissie SCEN-artsen. 2011-2019.
- Lid Centraal Tuchtcollege Gezondheidszorg, sinds 2012.
- Lid Raad van Advies College Bescherming persoonsgegevens, 2010-2019.
- Lid gezondheidsraad. 2006 - 2015.[3]
Mediaoptredens
Met enige regelmaat licht Legemaate in de media gezondheidsrechtelijke thema's toe.
TV-optredens
In 2016 sprak hij in Nieuwsuur over 'Wanneer mag mijn kind sterven'.[4] In 2017 bij Kassa over 'Moeizame procedures voor schadevergoeding bij medische fouten'.[5]
Geschreven media
Legemaate is diverse malen geciteerd in artikelen, onder andere handelend over het wettelijk verbod op het zwijgcontract, de vaccinatieplicht en de juridische straf voor artsen bij code zwart, die ten onrechte wordt gevreesd.[6][7][8][9]
Publicaties
Wetenschappelijke publicaties
- Amendments of medical disciplinary law (2019). Nederlands tijdschrift voor geneeskunde, 163.
- Position of guidelines under new law: consequences of new legislation on health care quality (2014). Nederlands tijdschrift voor geneeskunde, 158, A7380–.
- Ending life at the patient’s request: who sets the standards? (2013) Nederlands tijdschrift voor geneeskunde, 157(25), A6372–.
- Wikken en wegen gezondheidsrecht in beweging : Rede Uitgesproken bij de aanvaarding van het ambt van hoogleraar gezondheidsrecht aan de Universiteit van Amsterdam op woensdag 11 mei 2011. Inaugurele rede Universiteit van Amsterdam. Vossiuspers UvA.
- Who really “owns” images made of patients? (2011) Nederlands tijdschrift voor geneeskunde, 155, A3061–.
- Beoordeel de dokter, maar wel toetsbaar. (2011) Medisch contact, 66(15), 942–944.
- Removing a patient from the practice list. (2010) Nederlands tijdschrift voor geneeskunde, 154(51-52), A2883–.
- “Low trust” in de gezondheidszorg. (2009) Tijdschrift voor gezondheidsrecht, 33(5), 351–359. https://doi.org/10.1007/BF03081628
- Patiëntveiligheid en patiëntenrechten (2006). Inaugurele rede Vrije Universiteit Amsterdam. Bohn Stafleu van Loghum.
- Integrating health law and health policy: a European perspective. (2002) Health Policy (Amsterdam), 60(2), 101–110.[10]
- The development and implementation of patients’ rights: Dutch experience of the right to information. (2002) Medicine and Law, 21(4), 723–734.
- Physician-Assisted Suicide in Psychiatry: Developments in the Netherlands. (1997) Cambridge Quarterly of Healthcare Ethics, 6(2), 175–188.[11]
- Legal aspects of Euro legislation: border crossing transfer of data. (1996) The International Journal of Risk & Safety in Medicine, 8(1), 55–59.[12]
- Legal aspects of euthanasia and assisted suicide in the Netherlands, 1973-1994. (1995) Cambridge Quarterly of Healthcare Ethics, 4(1), 112–121.
- De rechtspositie van vrijwillig opgenomen psychiatrische patiënten. Dissertatie, Gouda Quint.
Boeken
- Veilig incident melden: context en randvoorwaarden (2007). Bohn Stafleu van Loghum.
- Knelpunten rond het medisch dossier. Koninklijke Vermande.
- Verantwoordingsplicht en aansprakelijkheid in de gezondheidszorg (1997) Tjeenk Willink.
- De WGBO: van tekst naar toepassing. Bohn Stafleu Van Loghum.
- Goed recht: de betekenis en de gevolgen van het recht voor de praktijk van de hulpverlening (1994). Vereniging voor Gezondheidsrecht.
Bronnen, noten en/of referenties
|