Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Berten Vallaeys
Albert 'Berten' Vallaeys (Roeselare 2 december 1898 - Antwerpen 29 mei 1975) was een Belgische flamingante politicus.[1][2][3]
Levensloop
Het gezin Vallaeys vluchtte bij het begin van de Eerste Wereldoorlog naar Engeland uit. Berten voltooide er zijn humaniora en werkte nadien in een munitiefabriek. Later trad hij in dienst van het Belgisch leger er werd hij instructeur in Frankrijk.
Na de oorlog was hij student bouwkundig ingenieur in Leuven. Hij was actief in het studentenleven, onder meer als bibliothecaris in het eerste praesidium van de Vlaamse Technische Kring, een studentenvereniging waar hij later ook nog praeses van zou worden.[4]
In de nacht van 14 op 15 april 1924 raakte hij betrokken in een schermutseling tussen Vlaamsgezinde en Franstalige studenten: nadat de Walen tijdens een toevallige ontmoeting op straat botsten op Jef Vermeulen en Amaat Dumon ontstond een worsteling waarna de Walen de studentenpet van Vermeulen stalen.[5] Vermeulen en Dumon trommelden hierop een aantal Vlamingen, waaronder Vallaeys, op, die de achtervolging inzetten waarbij de Waalse student Gabriël Colbacq het op een lopen zette, achtervolg door Vallaeys en Louis De Smet. Colbacq slaagde erin zijn huis te bereiken, en toen de Vlamingen aan de deur klopten opende Colbacq de deur en schoot Vallaeys drie maal in de borst. Vallaeys moet hierop drie maanden herstellen in het ziekenhuis.
Door het schietincident werd de relatief onbekende Vallaeys een symbool voor de radicale flaminganten, ook omdat nadien zowel in eerste aanleg als in beroep mee veroordeeld werd voor de schadevergoeding. Tevens kreeg het voorval veel aandacht om Colbacq, die eerst verklaarde uit wettige zelfverdediging te hebben gehandeld, later aan zijn verklaringen ook toevoegde dat hij door rassenhaat werd gedreven. In de nasleep werd de ondertussen in flamingante kringen bekende Vallaeys in 1924 uitgenodigd op de IJzerbedevaart. Later verscheen hij ook bij veel andere Vlaams-nationalistische activiteiten waar hij een soort van levende martelaarsrol vertolkte. Door zijn professionele doeleinden was hij echter niet echt actief lid van deze kringen.
In de jaren 1930 werd hij lid van het Vlaamsch Nationaal Verbond.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Vallaeys in 1942 schepen van urbanisatie in Antwerpen, een functie die hij kreeg nadat het VNV tot het college toetrad, Vallaeys stond op dat ogenblik gekend als partijloos maar erg rechtsgezind.[6] Na de oorlog werd hij om die reden 3 maanden gevangen gezet, maar uiteindelijk vrijgelaten zonder verdere vervolging.
Vallaeys ligt begraven op het Schoonselhof.
Nagedachtenis
De VTK heeft als herinnering aan het schietincident nog steeds het lied 'de wrede moord in Leuven' in haar codex opgenomen.
Bronnen, noten en/of referenties
|