Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Voedingsvezel
Voedingsvezels zijn overwegend niet-verteerbare voedingsbestanddelen. Zij zijn vrijwel uitsluitend afkomstig uit plantaardige voedingsmiddelen, zoals granen, fruit, groenten en peulvruchten.
Vaak worden ze in twee hoofdgroepen ingedeeld: de in water oplosbare en de niet in water oplosbare vezels. Vooral vroeger was ook de benaming ballaststoffen in gebruik, maar deze benaming is niet nauwkeurig, aangezien deze stoffen belangrijke functies hebben bij het verteringsproces.
In de jaren 1930 bevestigde dr. John Harvey Kellogg het positieve effect van tarwezemelen op patiënten met colitis en verstopping,[1] maar pas in 1953 gebruikte dr. Eben Hipsley voor het eerst de tem dietary fiber (voedingsvezel) in een wetenschappelijk artikel.[2]
Recenter kwamen de voedingsvezels onder de aandacht door de werken van de Britse arts dr. Denis Burkitt en zijn collega’s Alan Walker en Hugh Trowell. Zij brachten vele jaren in Afrika door, op zoek naar factoren waarom de typische westerse ziekten daar zo zeldzaam zijn. Op basis van hun langdurige onderzoek, beschreef dr. Burkitt dat voedingswijzen met een hoog aandeel aan voedingsvezels in verband stonden met een verminderde kans op darmkanker en andere in westerse landen vaak voorkomende ziekten.
Verwijzingen
- º https://www.megazyme.com/technical-support/dietary-fiber/history-of-dietary-fiber-measurement
- º Hipsley, E. H. (1953) Dietary “Fibre” and Pregnancy Toxaemia Br. Med. J. 2(4833), 420–422. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2029234/ doi: 10.1136/bmj.2.4833.420
