John Ogilvie

De heilige John Ogilvie (Drum-na-Keith, 4 juli 1579 – Glasgow, 10 maart 1615) was een Schots jezuïet.

Leven

John was de oudste zoon van Walter Ogilvie, een Schots calvinistisch edelman, een hofbeambte van koningin Maria Stuart. Zijn moeder Agnes Elphinstone was een katholiek en twee van haar broers waren broeders in de Sociëteit van Jezus.

In 1592 reisde hij naar het Europese vasteland om school te lopen aan de bekende lutherse school in Helmstedt.

In 1596 volgde hij een opleiding aan het Scottisch College, dat zich toen in Leuven bevind. Hij kreeg les van o.a. Cornelius a Lapide s.j. en bekeerde zich op 17-jarige leeftijd tot het katholicisme. Hij bezocht vervolgens verschillende katholieke onderwijsinstellingen. In 1597 trad hij in bij de jezuïeten en werd in 1610 in Parijs tot priester gewijd. Vervolgens werd hij naar Rouen in Normandië gestuurd. Herhaaldelijk verzocht hij om zijn toewijzing aan Schotland. In Schotland werd het katholicisme verboden en katholieken, vooral diegenen die de mis bijwoonden, kregen vaak met hevig geweld te maken. De jezuïeten wilden de onderdrukte katholieken bijstaan. Wanneer zij gevat werden, werden zij gefolterd, opgehangen en gevierendeeld. Ogilvie kreeg in 1613 de opdracht om terug te keren naar Schotland en vertrok samen met James Moffatt s.j. en de capucijn John Campbell o.f.m.cap.. Hij werkte als ondergronds missionaris in Edinburgh en Glasgow, waar hij de priesterjagers trachtte te ontwijken door zich uit te geven voor soldaat John Watson. Na elf maanden werd hij in Glasgow verraden door een valse katholiek. Op bevel van aartsbisschop Spotiswood werd hij gearresteerd en langdurig opgesloten. Hij werd ondervraagd door een comité, bestaande uit aartsbisschop Spotiswood, de bissschop van Argyll, de lords Fleming, Boyd, and Kilsyth, de proost van de stad Glasgow, Sir Walter Stewart, en Sir George Elphinston. Volgens katholieke schrijvers werd hij ook gefolterd, om namen van katholieken te geven. Hij leed veel, maar gaf geen informatie vrij. Na drie processen werd hij wegens verraad veroordeeld om te worden opgehangen en gevierendeeld. Men beklemtoonde dat hij niet voor zijn geloof werd veroordeeld, maar wegens verraad aan de door de koning uitgeschreven wetten. Drie uur later werd hij opgehangen, maar het vierendelen werd wegens de onverholen sympathie van het volk niet uitgevoerd.

Hij is de enige gecanoniseerde Schotse martelaar in de Rooms-Katholieke Kerk. Nadat het proces voor de zaligverklaring in 1629 werd opgestart, raakte het wat vergeten. Pas 400 jaar later, in 1929, werd hij zalig verklaard door paus Pius XI. Zijn heiligverklaring door paus Paulus VI volgde in 1976. Zijn feestdag is op 10 maart.