Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Zee van Azov
| Zee van Azov | ||
| Locatie | Oekraïens grondgebied, en westelijk Rusland | |
| Oppervlakte | 37.555 km² | |
| Diepte (max.) | maximaal 14 m | |
| Diepte (gem.) | 13 m | |
| Afbeeldingen | ||
| Zee van Azov met linksonder de Krim | ||
| Zee van Azov met linksonder de Krim | ||
De Zee van Azov (Russisch: Азо́вское мо́ре, Azovskoje More; Oekraïens: Озівськe of Азо́вське мо́ре, Ozivs'ke of Azovs'ke more; Krimtataars: Azaq deñizi) is een deel van de Zwarte Zee, dat aan de zuidkant van de rest van deze zee wordt gescheiden door de Straat van Kertsj. Westelijk bevindt zich de Krim (inclusief de kust van de 110 km lange Schoorwal van Arabat), noordelijk ligt Oekraïens grondgebied, en oostelijk Rusland. De oppervlakte bedraagt 37 555 km².
De Zee van Azov is een relatief kleine zee (het oppervlak is circa een zesde van de Zwarte Zee) en is met een maximum diepte van slechts 14 meter de ondiepste zee ter wereld. De inhoud van de zee is ongeveer 256 km³ water. In de winter vriest zij dicht en schepen kunnen dan alleen doorvaren met behulp van ijsbrekers.
De voornaamste waterleverancier is de rivier de Don, die de zee in het noordoosten bereikt via de zeer ondiepe Golf van Taganrog. Bij de delta van de Don ligt ook de stad Azov, waarnaar de zee is genoemd. Een andere belangrijke rivier die in de Zee van Azov uitmondt is de Koeban in het zuidoosten. De rivieren voeden de zee met ongeveer 50 km³ zoet water op jaarbasis.[1] Ondanks de significante instroom van zoet water is de saliniteit in het midden nog iets meer dan 10 promille. De belangrijkste open verbinding ligt in het zuiden naar de Zwarte Zee. Via de Straat van Kertsj stroomt het water de Zwarte Zee in, maar er is tevens een zeer grote tegenstroom van zout water waardoor de zee zout blijft.[1]
In de zee is een duidelijke stroming waarneembaar die tegen de klok in draait. Dit is het gevolg van de instroom van de rivieren en de heersende wind.[1] Als een gevolg van deze constante stroom zijn er langs de kust diverse schoorwallen gevormd, waarvan die van Arabat aan de westkust het grootste is.
De zee heeft troebel water veroorzaakt door de geringe diepte, de zanderige boden en veel stroming door de rivieren en de wind. Ze kent een hoge biomassaproductie, mede door de voedingsstoffen die door de rivieren worden aangevoerd.[1]
In de oudheid werd de zee Lacus Maeotis genoemd, naar de stammen der Maeotae die aan haar oostkust woonden.
Plaatsen rond de zee van Azov zijn:
- Berdjansk (Oekraïne)
- Marioepol (Oekraïne)
- Novoazovsk (Oekraïne)
- Taganrog (Rusland)
- Azov (Rusland)
- Jejsk (Rusland)
- Primorsko-Achtarsk (Rusland)
- Temrjoek (Rusland)
- Kertsj (Krim)
- Sjelkino (Krim)
- Genitsesk (Oekraïne)
Rivieren die in de zee van Azov uitmonden:
| Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Sea of Azov op Wikimedia Commons.
