Patrick Vandewalle

Patrick Vandewalle, Gent, 15 augustus 1972, is een Belgische auteur, acteur, choreograaf en regisseur waarvan de romans ‘Diatribe in het doolhof’ (1971) en ‘De Mieren’ (1974) verschenen, uitgegeven door uitgeverij Gakko uit Gent. Hij stichtte in 1973 samen met auteur Daniël Van Ryssel het tijdschrift Amarant en werd in 1974 lid van de Yang groep.

Vandewalle volgde gedurende vijf jaar bewegingsleer en -uitdrukking volgens de principes van Rudolf von Laban bij Lea Daan (+ 14 mei 1995) in haar school op de Frankrijklei in Antwerpen. Zij introduceerde de bewegingsleer van de centraal Europese school van Laban in België. Van 1973 tot 1975 was hij danser in de dansgroep van Jetty Roels waarmee hij o.a. in 1973 off-stage optreedt op het festival van Avignon.

In 1972 richt hij het straat- en bewegingstheater Teater Exces op dat aanvankelijk mime, dans en bewegingsexpressie combineerde maar in de jaren tachtig evolueerde naar een straattheater met internationale uitstraling. Patrick Vandewalle is daardoor samen met zijn gezelschap de pionier van het straattheater in België. Teater Exces wordt een gezelschap dat vanaf 1975 tot 2013 jaarlijks tijdens de Gentse Feesten gedurende 10 dagen met een grote productie uitpakt. Patrick Vandewalle is de auteur van o.a. het doorloopspeltakel ‘Musée Madame Toes-Zoo’ (1981) waarbij geen wassen beelden maar een aantal levende beelden en starre figuren van een plastische pose overschakelen op een sjabloonmatig bewegingspatroon. Via een fragmentarische situering van 16 bekende Gentenaars werd het publiek geconfronteerd met het verleden en heden van de stad. De pers bejubelde de productie als één van de topattracties van de Gentse Feesten 1981, 1982 en 1983.

In 1985 schrijft hij ‘Mysterie van het Lam’ een doorloopspektakel over het gestolen paneel van het Lam Gods. In 1985 krijgt hij opdracht van het ICNDT om voor hun wereldcongres dat zal doorgaan in Amsterdam een bewegingscreatie te maken over het tot stand komen van het schilderij ‘De Staalmeesters’ van Rembrandt. Hij werkt daarvoor samen met radioloog Guido Van de Voorde die alle schilderijen van Rembrandt met röntgenstralen heeft doorgelicht. De röntgenbeelden van ‘De Staalmeesters’ waren een voedingsbodem om de denkwijze van Rembrandt en zijn creërende hand in een ‘tableau vivant’ te kunnen bekijken. Vandewalle vergaderde daarvoor ook met de professoren van het Rembrandt Research Project in Amsterdam. Vandewalle schreef ‘The Phantoms of the Drapers’ Guild’, een bewegingsstuk van twintig minuten waarmee het wereldcongres werd geopend in de Rai in Amsterdam voor een publiek uit 64 landen en in aanwezigheid van Pieter Van Vollenhove. Zes acteurs speelden de staalmeesters; acteur Luk de Bruyker gaf vorm aan de denkende Rembrandt en scenograaf Remi Coune maakte de latex maskers die een perfect beeld gaven van de gezichten op het doek van Rembrandt.

Rembrandt laat Vandewalle niet los en hij schrijft een doorloopspektakel ‘Rembrandt… Oh Rembrandt’ dat het leven van Rembrandt aan de hand van tableau vivants vertelt. De decors en latex maskers zijn van de hand van scenograaf Remi Coune. Voor de regie werkte Vandewalle samen met Vlaanderens duizendpoot regisseur Frank Van Laecke. De productie speelde tijdens de Gentse Feesten 1991 en 1992. Enkele andere doorloopspektakels van Vandewalle zijn ‘Free de Mère’ over de pollutie van de zee (GF 2000 en 2001) en ‘Elga… Het Panopticum’ over bekende vrijzinnige vlamingen waaronder Herman Brusselmans, Louis Paul Boon, Lucien Goethals, Pjeeroo Roobjee, Paul Van Gysegem, Wim De Craene, Daniël Termont en Frank Van Laecke. Vandewalle maakte de productie in opdracht van het Vermeylenfonds. Intussen wordt hij gevraagd om de choreografie te maken van het toneelstuk Equus van Peter Shaffer in een regie van Frank Van Laecke voor het KNS-gezelschap in Antwerpen. Hij legt zich meer en meer toe op het echte straattheater en schrijft daarvoor de meest uiteenlopende straatcreaties waarmee wordt opgetreden in België, Nederland, Luxemburg, Frankrijk, Duitsland, Zweden, Hongarije, Spanje, Italië, Zwitserland en Thailand. Met de straatproducties ‘Living Dolls’ en ‘Hybride Verte’ reist hij tussen 1989 en 2004, dertien keer naar Japan voor optredens in Nagasaki, Sasebo, Fukuoka, Oasaka, Kyoto, Miyazaki, Kagoshima en Tokio. In Japan halen ze regelmatig het journaal. In 2016 wordt Patrick invalide en is gekluisterd aan een rolstoel, waarin hij nog steeds acteert. Van 2000 tot 2016 wordt hij in het stadsonderwijs aangesteld als artistiek adviseur van 38 Gentse basisscholen en waarvoor hij de musical ‘Strech… eEn nEw sProokje’ voor kinderen schrijft en regisseert.

Daarna gaat hij op pensioen en legt zich weer toe op het schrijven. Momenteel werkt hij aan een roman ‘Nooit Compleet’ die waarschijnlijk 1000 pagina’s zal tellen en voor een groot deel over zijn leven, straattheater en de avonturen van Teater Exces gaat.

Bibliografie

Roman

1971 		Diatribe in het Doolhoef
1974 		De Mieren
2018 		Nooit Compleet – wordt voorlopig geschreven.

Kort Verhaal

1973 Een veelkleurig psychedelisch sprookje

Musical

2016 Stretch… eEn nEw sProokje

Belangrijkste theater creaties

1976 Armageddon
1976 Emoties
1980 De Debiel
1980 Gmebophonies
1981 Musee Madame Toes Zoo
1985 Mysterie van het Lam
1986 Ludiek Habijt
1986 Minimal Movement
1987 De Oase
1989 The Phantoms of the Drapers’ Guild
1989 Clean Act Festival
1990 Florastival
1991 Rembrandt… Oh Rembrandt
1991 De veiligheidssymfonie
1993 Adagio Animoso Amabile A Capella
1994 Opus
1994 Hybride Verte
1995 Hybridisch
1997 Sem Pre Avan Ti
1998 Coupe Clochard
1999 R.A.T. Recycled Active Temple
2000 Rat Recycled
2001 Free de Mère
2003 Whymwi
2003 Ballet of the Fishpeople
2007 Mante en Kalle
2007 Hungry Feelings
2008 Eminences Grises
2009 Spruitjes en Kaviaar
2010 Ark van Gent
2011 Feniks
2011 Elga… Het Panopticum
2013 Exces-o-Droom
2014 Multiversum… de Challenge
2014 Einstein und Einsteintje
2017 Fruitig
2018 Time Sprinter

Kinderproducties

1982 Marleentje Droomt
1998 Meteoren achter mijn oren
2006 KweeK
2013 Straatjes kleuren
2014 LadyBird