Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Hans Van den Broeck
Hans Van den Broeck is een Belgische danser, choreograaf en videast.
Opleiding
Hans Van den Broeck studeerde in de jaren 80 psychologie aan de KU Leuven. In het Leuvense kunstencentrum STUC, waar toen de grote namen van de hedendaagse dans over de vloer kwamen, volgde hij workshops bij choreografen en theatermakers (o.a. bij Jan Fabre). Vervolgens ging hij film studeren aan de City University of New York.
Choreografisch werk voor les ballets C de la B
Na zijn terugkeer in België deed hij auditie bij Alain Platel en danste hij in verschillende van diens producties. Hij werd één van de choreografen van les ballets C de la B. Dat collectief groeide uit tot een artistiek platform voor verschillende choreografen: Koen Augustijnen, Sidi Larbi Cherkaoui, Christine De Smedt, Lisi Estaras, Alain Platel, Fred Toffer en Hans Van den Broeck. Voor les ballets C de la B maakte hij een reeks producties die internationaal op toernee gingen: How to approach a dog (1992), Everyman (1994), (They Feed, We) Eat, Eat, Eat (1996), Au progrès (1998), La Sortie (1999), Induced Sleep (2000), Lac des Singes (2001). In die fysiek danstheaterproducties die sterk beïnvloed zijn door het werk van Jan Fabre, zijn de stugheid in communicatie en de grens tussen werkelijkheid en fictie terugkerende thema's.[1] Producties als (They Feed, We) Eat, Eat, Eat (1996), La Sortie (1999) en Lac des Singes (2001) onderzoeken dierlijkheid en wreedheid, psychologische eigenschappen die mensen voornamelijk in groepen ontwikkelen.[2]
Choreografisch werk voor SOIT
In 2002 verliet hij les ballets C de la B. Hij richtte zijn eigen podiumkunstengezelschap SOIT op dat gevestigd is in Brussel. SOIT is een afkorting voor STAY ONLY IF TEMPO. Het gezelschap werkt met verschillende podiumkunstenaars en dansers. De samenstelling ervan varieert voor elke productie. De belangrijkste producties van Hans Van den Broeck voor het gezelschap zijn Almost Dark (2004), En Servicio (2006), We Was Them (2009) en Messiah Run! (2012). Daarnaast maakte zijn ook nog een reeks andere producties, o.a. Deed of Arrangement (2003), Durchgang (2005) en Café Prückel (2010). Zelf omschrijft Hans Van den Broeck zijn werk als ruw, visceraal, compromisloos, toegewijd, suggestief, poëtisch, visueel en cinematografisch.[3] Zijn interesse gaat naar het creëren van zowel multidisciplinaire podiumkunstenvoorstellingen als videoprojecten. Hij leidt ook regelmatig workshops, die hij zelf liever ‘workshows’ noemt omdat ze meestal resulteren in een publieke voorstelling in een professionele omgeving. Samenwerking en verkenning staan centraal.[3] Ze vormen samen een trilogie, bestaande uit Settlement, Nomads en Homeland.
Werk als audiovisueel kunstenaar
Hans Van den Broeck regisseerde verschillende semi-fictievideo’s, zoals Eyes on the back (1998), Ways of watching (1998), Odeur de Sainteté (2003), Alivetoo (2008) en Homeland (2011). Zijn video Our Circumscribed Days (2000), een ritmisch portret van Moskou, won in 2003 in Parijs de Prix du Jury op het festival Entrainements # 4. De video was o.a. in 2001 te zien op het Brusselse Kunstenfestivaldesarts, en in 2017 bij ARGOS, centrum voor kunst en media (als onderdeel van het programma STEP UP! Belgian Dance and Performance on Camera 1970-2000 Chapter 3.[4]
Podiumproducties
Voor SOIT:[5]
- Deed of Arrangement (Hans Van den Broeck, 2003)
- Almost Dark (Hans Van den Broeck, 2004)
- Durchgang (Ellen Meijer en Hans Van den Broeck, 2005)
- En Servicio (Hans Van den Broeck, 2006)
- We Was Them (Hans Van den Broeck, 2009)
- Café Prückel (Hans Van den Broeck, 2010)
- Messiah Run! (Hans Van den Broeck, 2012)
- Tre Systrar (Mellika Melouani Mellani, Hans Van den Broeck en Anuschka Von Oppen, 2013)
- Café Italo-belge (Sarah Bleasdale, Stanislav Dobak, Julio Cesar Iglesias, Jamie Lee, Hans Van den Broeck en Anuschka Von Oppen, 2013)
- Roadrage (Jake Ingram-Dodd, Hans Van den Broeck en Anuschka Von Oppen, 2014)
- The Lee Ellroy Show (Jake Ingram-Dodd, Hans Van den Broeck en Anuschka Von Oppen, 2014)
- Celestial Commute (Hans Van den Broeck, 2015)
Voor les ballets C de la B:[5]
- Alchemie (Alain Platel, 1987)[6]
- O Boom (Alain Platel, 1989)[6]
- Mussen (Alain Platel, 1991)[7]
- How to approach a dog (Hans Van den Broeck, 1992)
- Bonjour madame, comment allez-vous aujourd'hui, il fait beau, Il va sans doute pleuvoir, ... (Alain Platel, 1993)[8]
- Everyman (Hans Van den Broeck, 1994)
- (They Feed, We) Eat, Eat, Eat (Hans Van den Broeck, 1996)
- Au progrès (Hans Van den Broeck, 1998)
- La Sortie (Hans Van den Broeck, 1999)
- Induced Sleep (Hans Van den Broeck, 2000)
- Lac des Singes (Hans Van den Broeck, 2001)
Workshows
- Settlement Sydney (2007)[9]
- Nomads (2008)
- Settlement Harare (2008)
- Settlement Bastia (2008)
- Settlement Vienna (2008)[10]
- Settlement Wellington (2008)
- Homeland (2011-2013)
- Settlement Los Angeles (2014)[11][12]
Video’s en installaties
Voor SOIT:[5]
- Odeur de Sainteté (Hans Van den Broeck, 2003)
- Alivetoo (Hans Van den Broeck, 2007)
Voor les ballets C de la B:[5]
- Ways of Watching (Sikay Tang en Hans Van den Broeck, 1998)
- Eyes on the back (Yves Opstaele en Hans Van den Broeck, 2000)
- Our Circumscribed Days (Hans Van den Broeck, 2001)
