Vierklanken in intervalnotatie

Vierklanken kunnen genoteerd worden met het aantal halve tonen tussen elke noot en de laagste noot (grondnoot)

Voorbeeld: het akkoord uit de toonaard van sol groot (1#)

do - re - mi - fa# (- do),

telkens op een afstand van de grondnoot do van 2, 3 en 4 laddereigen tonen wordt genoteerd als

c{432}

Dit noemt men 'Intervalnotatie'. In één toonaard kunnen er op die manier in 71 intervalnotatiecodes (becijferingen) voorkomen. Uit de Intervalnotatie kan men steeds de differentiële notatie afleiden.

21 becijferingen met een (vergrote) prime als eerste interval

• {221}, {321}, {421}, {521}, {621}, {721} --- {331}, {431}, {531}, {631}, {731}
• {441}, {541}, {641}, {741} --- {551}, {651}, {751} --- {661}, {761} - {771}

20 becijferingen met een secunde als eerste interval

• {322}, {422}, {522}, {622}, {722} --- {332},
• {542}, {642}, {742} --- {552}, {652}, {752} --- {662}, {762} - {772}

14 becijferingen met een terts als eerste interval

• {433}, {533}, {633}, {733} --- {453}, {543}, {643}, {743} --- {553}, {653}, {753}
• {663}, {763} --- {773}

9 becijferingen met een kwart als eerste interval

• {544}, {644}, {744} --- {554}, {654}, {754} --- {661}, {764}, {774}

5 becijferingen met een kwint als eerste interval

• {655}, {755} --- {665}, {765} --- {775}

2 becijferingen met een sext als eerste interval

• {766} --- {776}

Hetzij in totaal 71 becijferingen. Eénentwintig (21) daarvan bevatten geen enkele vergrote prime, namelijk: {432}, {532}, {632}, {732}, {543}, {643}, {743}, {542}, {642}, {742}, {652}, {752}, {762}, {453}, {543}, {643}, {743}, {653}, {753}, {763} en {773}.

Dit zijn de klassieke éénentwintig soorten vierklanken.

Deze 71 becijferingen kunnen gecatalogeerd worden in 23 Vierstemmige omkeringsklassen van elk 4 becijferingen.

Zie ook

Vierklanken in differentiële notatie