Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Petroleumtherapie
De petroleumtherapie is een heden ten dage volledig achterhaalde behandelwijze die een lange geschiedenis had.
In deze therapie liet men de patiënt ruwe aardolie, lampolie of white spirit slikken om bijvoorbeeld ademhalingsklachten, kanker of (ingebeelde) candida-infecties te behandelen.
Marcus Terentius Varro (overleden in 27 v.Chr.) deed de aanbeveling bitumen en de dampen ervan te gebruiken bij de behandeling van „ziektes veroorzaakt door kleine onzichtbare wezens.”[1]
In Frankrijk werd petroleum uit Pechelbronn reeds in de 15e eeuw gebruikt als medicijn.[1] Later werd vooral de petroleum uit het plaatsje Gabian, bij Béziers, populair. Gabian stond reeds in de Gallo-Romeinse tijd bekend voor zijn thermische bronnen, maar aantekeningen over het gebruik van petroleum onder de naam „Huile de Gabian” zijn pas terug te vinden uit het begin van de 17e eeuw.[1]
Op 24 maart 1707 werd een belangrijke toespraak gehouden aan de Société Royale des Sciences te Montpellier door Guillaume Riviѐre, dokter in de geneeskunde.[1] Er volgen later nog meer lofprijzingen en publicaties door wetenschappelijke instanties.
Om vervalsing tegen te gaan, worden de flesjes met olie uit Gabian op initiatief van de bisschop van Béziers, heer van Gabian, verzegeld met het bisschoppelijke zegel.[1]
Rond het jaar 1860 werd de therapie in de Verenigde Staten aan de man gebracht door William Rockefeller Sr. onder verschillende benamingen, zoals „Rock Oil”, „American Medicinal Oil”,…[2]
Vandaag de dag is een dergelijke behandeling helemaal achterhaald. Er zijn geen klinische studies die ook maar enig bewijs leveren voor de werkzaamheid van deze therapieën; alleen individuele getuigenissen die onvoldoende gedocumenteerd zijn. De bijwerkingen kunnen echter heel gevaarlijk zijn. Ze kunnen gaan van maag-darmstoornissen, braken, aantasting van de slijmvliezen tot lever- en nierschade en psychische stoornissen. Door de dunvloeibaarheid van deze producten, kan men zich heel makkelijk verslikken, waardoor een ernstige chemische longontsteking kan optreden.[3][4][5] Toch wordt de methode her en der nog gepromoot op het internet.[6][7][8]
Bronnen, noten en/of referenties
|