Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Ernst Haeckel

Uit Wikisage
Versie door Mendelo (overleg | bijdragen) op 9 apr 2013 om 16:06 (catalogusnummers, cats)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Ernst Haeckel (Potsdam, 16 februari 1834 – Jena, 9 augustus 1919) was een zoöloog, filosoof en kunstenaar. Hij is een van de meest invloedrijke maar ook omstreden persoonlijkheden uit de 19e en 20e-eeuwse wetenschappelijke wereld.

Een tekening van embryo’s door Ernst Haeckel. De afbeeldingen bevatten sterke vereenvoudigingen en aanpassingen, en wijken sterk af van de vorm waarin echte embryo’s zich ontwikkelen. Toch werden Haeckels voorstellingen lang kritiekloos in biologische literatuur opgenomen.[1]
Haeckel was de eerste, die uitgebreide stambomen van de menselijke evolutie tekende

Haeckels inzet voor de darwinistische afstammingstheorie zorgde ervoor dat deze theorie in Duitsland snel geaccepteerd werd.

De ontogenese (het voortbrengen van nakomelingen door voorouders) en de fylogenese (het ontstaan van verschillende soorten uit andere vooroudersoorten) probeerde hij in een allesomvattende wet te verenigen, die hij de biogenetische grondwet noemde. Hij zag de ontogenese als een oorzaak voor de fylogenese. Voor beide ontwikkelingsprocessen waren volgens hem „overerving en aanpassing” verantwoordelijk.

Hij stelde dat de embryo’s van hoger ontwikkelde organismen tijdens hun ontwikkeling verschillende stadia doorlopen waarin ze de eigenschappen hebben van hun evolutionaire voorouders. Dit noemde hij recapitulaties.

Net als Jean-Baptiste de Lamarck en Charles Darwin nam Haeckel aan dat tijdens het leven verworven eigenschappen overgeërfd werden door de nakomelingen.

Om de door hem geformuleerde biogenetische grondwet te ondersteunen, maakte hij tekeningen van verscheidene embryo’s. Tijdgenoten van Haeckel zoals Baer, Rathke (1793-1860), Reichert (1811-1883), Kölliker (1817-1905) of His (1831-1904) brachten heel wat details aan het licht die Haeckel in zijn tekeningen anders had voorgesteld. Haeckel wees er herhaaldelijk op dat zijn tekeningen voor een deel hypothetisch waren, maar heel wat van zijn collega’s zagen en zien het toch als vervalsing.

Haeckel gaf met zijn voorstelling niet weer wat toen reeds de wetenschappelijke consensus was, maar stelde bekende gegevens niet correct voor en deed alsof onbekende gegevens reeds bekend waren.

Hedendaagse zienswijzen

Wetenschappers geloven tegenwoordig niet meer dat de ontogenese (het ontwikkelen van zaad- en eicel tot individu) en de fylogenese (het evolutionaire ontwikkelen van de ene soort naar de andere) door hetzelfde mechanisme worden gestuurd. Een menselijk embryo is gedurende alle fasen van zijn ontwikkeling steeds typisch mens, en nooit vis- of salamanderachtig, . . . zoals Haeckel het zich voorstelde.

Het begrip ’biogenetische grondwet’ overleeft, zij het in een sterk aangepaste vorm.

Onderscheidingen

In 1900 verleende de Royal Society hem de Darwin-Medaille „voor zijn lang aanhoudend en heel belangrijk werk in de zoölogie, dat steeds geïnspireerd was door de geest van het darwinisme.[2]

In 1894 werd hij erelid van de Nassause Vereniging voor Natuurkunde[3] en verkreeg hij de Linnean Medal van de Linnean Society of London. De Linnean Society of London onderscheidde hem in 1908 ook met de prestigieuze Darwin-Wallace medaille.

Literatuur

  • Reinhard Junker, Siegfried Scherer, Evolutie — Het nieuwe studieboek, eerste Nederlandse uitgave, 2010, ISBN 978057982675

  (en) 251305, in: Encyclopædia Britannica, 2024. (vertaal via: Vertaal via Google translate)

Vleermuizen, door Ernst Haeckel

Noten en verwijzingen

  1. º Reinhard Junker, Siegfried Scherer, Evolutie — Het nieuwe studieboek, eerste Nederlandse uitgave, 2010, p. 194
  2. º (en) Royal Society: „For his long-continued and and (sic) highly important work in zoology all of which has been inspired by the spirit of Darwinism)”.
  3. º Nassauischer Verein für Naturkunde
 
rel=nofollow