Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Piteba oliepers: verschil tussen versies
(http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piteba_oliepers&oldid=28904451) |
(update) |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
==Geschiedenis== | ==Geschiedenis== | ||
De vader van Edwin Blaak deed in Nepal ontwikkelingswerk en zocht naar een oliepers voor gebruik in gebieden waar olierijke zaden werden geoogst, maar waar de mensen geen gereedschap hadden om de olie eruit te halen.<ref name="KLOOTWIJK">{{cite journal | De vader van Edwin Blaak deed in Nepal ontwikkelingswerk en zocht naar een oliepers voor gebruik in gebieden waar olierijke zaden werden geoogst, maar waar de mensen geen gereedschap hadden om de olie eruit te halen.<ref name="KLOOTWIJK"> | ||
{{cite journal | |||
| last = Klootwijk | | last = Klootwijk | ||
| first = W. | | first = W. | ||
| Regel 13: | Regel 14: | ||
| pages = Pg. 14 | | pages = Pg. 14 | ||
| publisher = PCM}}</ref> | | publisher = PCM}}</ref> | ||
De technische ontwikkeling van de Piteba pers duurde vijf jaar. Zaden en noten afkomstig van over de gehele wereld werden besteld en uitgeprobeerd. Een aanpassing voor het ene soort zaad betekende vaak dat een ander soort zaad niet meer geperst kon worden. Voor inspiratie bestudeerde Edwin Blaak de Groninger koolzaadpersen die rond 1900 en tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederland werden gebruikt. De productie van de Piteba persen werd in 2005 gestart in Scheemda, Nederland, in een boerderij uit 1852 en worden daar nog steeds met de hand gemaakt.<ref>{{cite web | De technische ontwikkeling van de Piteba pers duurde vijf jaar. Zaden en noten afkomstig van over de gehele wereld werden besteld en uitgeprobeerd. Een aanpassing voor het ene soort zaad betekende vaak dat een ander soort zaad niet meer geperst kon worden. Voor inspiratie bestudeerde Edwin Blaak de Groninger koolzaadpersen die rond 1900 en tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederland werden gebruikt. De productie van de Piteba persen werd in 2005 gestart in Scheemda, Nederland, in een boerderij uit 1852 en worden daar nog steeds met de hand gemaakt.<ref> | ||
|author = E. | {{cite web | ||
|author = Blaak, E. | |||
|title = Piteba | |title = Piteba | ||
|year = 2012 | |year = 2012 | ||
|url = http://www.piteba.com | |url = http://www.piteba.com | ||
|accessdate = 2 January 2012 | |accessdate = 2 January 2012 | ||
}} | }}</ref> | ||
</ref> | |||
{{Bron|bronvermelding= | {{Bron|bronvermelding= | ||
<div class="plainlinks"> | <div class="plainlinks"> | ||
Huidige versie van 2 jan 2012 om 20:39
De Piteba oliepers is een handaangedreven pers voor oliehoudende zaden en noten ontwikkeld door Edwin Blaak.
Geschiedenis
De vader van Edwin Blaak deed in Nepal ontwikkelingswerk en zocht naar een oliepers voor gebruik in gebieden waar olierijke zaden werden geoogst, maar waar de mensen geen gereedschap hadden om de olie eruit te halen.[1] De technische ontwikkeling van de Piteba pers duurde vijf jaar. Zaden en noten afkomstig van over de gehele wereld werden besteld en uitgeprobeerd. Een aanpassing voor het ene soort zaad betekende vaak dat een ander soort zaad niet meer geperst kon worden. Voor inspiratie bestudeerde Edwin Blaak de Groninger koolzaadpersen die rond 1900 en tijdens de Tweede Wereldoorlog in Nederland werden gebruikt. De productie van de Piteba persen werd in 2005 gestart in Scheemda, Nederland, in een boerderij uit 1852 en worden daar nog steeds met de hand gemaakt.[2]
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties: