Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
De Vechtstreek (nieuwsblad): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
(Categorie:Nederlandse krant) |
||
Regel 5: | Regel 5: | ||
In de Voorstraat stond de café-drukkerij van Ru de Bruin. Op de plaats van deze gebouwen staan nu de winkels van Vögele en Bruna. De Bruin gaf de Vechtstreek en de Oprechte Gramsberger Courant uit. Naast drukker was hij ook caféhouder van het naastgelegen café de Bruin. Dat was een pleisterplaats voor iedereen. De uitvoeringen van Kunst na Arbeid werden hier gegeven. De Bruin was ook raadslid en zat dus, wat nieuwsgaring betreft, op de voorste rang. Hij ging ook de Vrijdenker uitgeven. Zijn krant was liberaal, waardoor J. Weitkamp en ds. G. Doekes ervoor zorgden dat J. Olthoff zich aan de Brink in Heemse vestigde en Salland’s Volksblad ging uitgeven. In de oorlog zijn de Joodse de Bruins allen omgekomen. Seinen nam later de Vechtstreek over. Bij café de Bruin stond ook een waag. Daar werd in het najaar de honing afgeleverd. Dan was het er druk en veel handelaars en imkers waren er. Iedere buurtschap had wel een aantal bijenhouders, want er was veel heide en de honingverkoop was een aardige bijverdienste. De mooiste raathoning werd particulier verhandeld of op de markt tegenover de Bruin, maar de laatste slingerhoning werd in tonnen afgevoerd naar de waag en nadat deze gewogen was, verkocht aan de meestbiedende opkoper. Tegenover de Bruin lag het café van Leering (nu HEMA). | In de Voorstraat stond de café-drukkerij van Ru de Bruin. Op de plaats van deze gebouwen staan nu de winkels van Vögele en Bruna. De Bruin gaf de Vechtstreek en de Oprechte Gramsberger Courant uit. Naast drukker was hij ook caféhouder van het naastgelegen café de Bruin. Dat was een pleisterplaats voor iedereen. De uitvoeringen van Kunst na Arbeid werden hier gegeven. De Bruin was ook raadslid en zat dus, wat nieuwsgaring betreft, op de voorste rang. Hij ging ook de Vrijdenker uitgeven. Zijn krant was liberaal, waardoor J. Weitkamp en ds. G. Doekes ervoor zorgden dat J. Olthoff zich aan de Brink in Heemse vestigde en Salland’s Volksblad ging uitgeven. In de oorlog zijn de Joodse de Bruins allen omgekomen. Seinen nam later de Vechtstreek over. Bij café de Bruin stond ook een waag. Daar werd in het najaar de honing afgeleverd. Dan was het er druk en veel handelaars en imkers waren er. Iedere buurtschap had wel een aantal bijenhouders, want er was veel heide en de honingverkoop was een aardige bijverdienste. De mooiste raathoning werd particulier verhandeld of op de markt tegenover de Bruin, maar de laatste slingerhoning werd in tonnen afgevoerd naar de waag en nadat deze gewogen was, verkocht aan de meestbiedende opkoper. Tegenover de Bruin lag het café van Leering (nu HEMA). | ||
[[Categorie:Hardenberg]] | [[Categorie:Hardenberg]] | ||
[[Categorie:Nederlandse krant]] |
Huidige versie van 31 dec 2011 om 10:06
De Vechtstreek was een nieuws- en advertentieblad (1893-1972) voor Hardenberg e.o. het werd uitgegeven door uitgeverij de Bruin.
In 1886 begon Kuiper & Co te Zwolle met het uitgeven van de Vechtstreek. Deze verscheen in heel Salland en het land rondom Kampen en Zwolle. In 1893 nam I. Bos te Hardenberg de krant over. Het verspreidingsgebied wordt ingekrompen tot het Vechtdal en de krant verschijnt twee keer per week. Sinds 1894 wordt de Oprechte Gramsberger Courant uitgegeven. Deze had dezelfde inhoud als de Vechtstreek, maar een andere naam. Op 29 november 1902 begint Salland’s Volksblad als tegenhanger van de liberale Vechtstreek. Even later, in 1903, wordt de Vechtstreek overgenomen door Rudolf de Bruin uit de Voorstraat. De krant heeft een liberale signatuur en vaak loopt het op tot hevige woordenwisselingen in de krant tussen Olthoff en de Bruin. Later begint de Bruin ook het liberale blad De Vrijdenker uit te geven. In 1941 moeten ook de ca. 35 Hardenbergse Joden vertrekken. Via doorgangskampen als Westerbork komen ze terecht in de vernietigingskampen in Duitsland en Polen. Eén enkeling keerde terug. De familie de Bruin is in zijn geheel omgekomen. Van 1946 tot 1951 werd de krant een weekblad, waargenomen door de buurman, boekhandelaar Snel. In 1951 wordt de krant overgenomen door Willem Seinen uit Halfweg, die ook De Drie Dorpen uitgaf. De krant verschijnt voortaan als De Oprechte Gramsberger Courant met als ondertitel De Vechtstreek. In 1972 gaat de krant op in Het Noord-Oosten. Over De Vrijdenker is, op de naam na, niets bekend. De naam werd vermeld in het boek Stap voor stap langs de Vecht van J.R. Seinen en G. de Wit, maar aangezien dit grotendeels herinneringen van oude Hardenbergers zijn is het onzeker of de krant werkelijk bestaan heeft. De Vechtstreek was de oudste krant van Hardenberg en heeft 65 jaar bestaan.
In de Voorstraat stond de café-drukkerij van Ru de Bruin. Op de plaats van deze gebouwen staan nu de winkels van Vögele en Bruna. De Bruin gaf de Vechtstreek en de Oprechte Gramsberger Courant uit. Naast drukker was hij ook caféhouder van het naastgelegen café de Bruin. Dat was een pleisterplaats voor iedereen. De uitvoeringen van Kunst na Arbeid werden hier gegeven. De Bruin was ook raadslid en zat dus, wat nieuwsgaring betreft, op de voorste rang. Hij ging ook de Vrijdenker uitgeven. Zijn krant was liberaal, waardoor J. Weitkamp en ds. G. Doekes ervoor zorgden dat J. Olthoff zich aan de Brink in Heemse vestigde en Salland’s Volksblad ging uitgeven. In de oorlog zijn de Joodse de Bruins allen omgekomen. Seinen nam later de Vechtstreek over. Bij café de Bruin stond ook een waag. Daar werd in het najaar de honing afgeleverd. Dan was het er druk en veel handelaars en imkers waren er. Iedere buurtschap had wel een aantal bijenhouders, want er was veel heide en de honingverkoop was een aardige bijverdienste. De mooiste raathoning werd particulier verhandeld of op de markt tegenover de Bruin, maar de laatste slingerhoning werd in tonnen afgevoerd naar de waag en nadat deze gewogen was, verkocht aan de meestbiedende opkoper. Tegenover de Bruin lag het café van Leering (nu HEMA).