Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Belgische opstand: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
Willem I had, zoals alle Europese regimes van na [[1815]], een autoritaire regeerstijl. In bestuur en legerleiding waren de Zuid-Nederlanders zwaar ondervertegenwoordigd, hoewel ze een groter deel van de bevolking en het leger uitmaakten. De taaldwang zorgde voor de nodige weerstand in het Zuiden, waar niet alleen [[Wallonië]] Franssprekend was, maar ook de adel en de bourgeoisie in [[Vlaanderen]]. De katholieken, die de meerderheid van de bevolking uitmaakten, eisten vrijheid van onderwijs en godsdienst en de nieuwliberalen hadden bezwaren tegen de repressieve regeerstijl van Willem I. | Willem I had, zoals alle Europese regimes van na [[1815]], een autoritaire regeerstijl. In bestuur en legerleiding waren de Zuid-Nederlanders zwaar ondervertegenwoordigd, hoewel ze een groter deel van de bevolking en het leger uitmaakten. De taaldwang zorgde voor de nodige weerstand in het Zuiden, waar niet alleen [[Wallonië]] Franssprekend was, maar ook de adel en de bourgeoisie in [[Vlaanderen]]. De katholieken, die de meerderheid van de bevolking uitmaakten, eisten vrijheid van onderwijs en godsdienst en de nieuwliberalen hadden bezwaren tegen de repressieve regeerstijl van Willem I. | ||
In Brussel ontstonden gewelddadige opstootjes, begin september [[1830]] sloot gewapende versterking uit Luik zich daarbij aan. Spontaan werden vrijkorpsen opgericht, die geleid werden door verkozen of door zichzelf benoemde leiders. Op 23 september trekt het regeringsleger, onder aanvoering van prins Frederik met een leger van 12.000 man Brussel binnen, dit resulteerde in een nationale opstand. Het leger, dat zich in het Warandepark had opgesteld, werd het doelwit van de Brusselse opstandelingen en van overal toegesnelde idealisten. Ook vanuit het buitenland stroomden vrijwilligers toe: zo werd in Frankrijk het Légion belge parisienne opgericht, dat met instemming van de Franse regering gesteund werd, die zo een eventuele aanhechting van België bij Frankrijk in de hand wou werken. Toen het regeringsleger (waarvan 2/3 Zuid-Nederlanders) na vier dagen strijd, met honderden doden en gewonden langs beide zijden, in de nacht van 26 op 27 september opbrak, begon de scheiding pas goed. Tijdens deze gevechten in het park van Brussel kwam een revolutionaire regering tot stand: het Voorlopig Bewind. Op 4 oktober riep deze de onafhankelijkheid van België uit. Na gevechten her en der geraakte het regeringsleger van prins Frederik in ontbinding en werd het bijna geheel uit de zuidelijke provincies verdreven, als het al niet overliep naar de Belgische zijde. | In Brussel ontstonden gewelddadige opstootjes, begin september [[1830]] sloot gewapende versterking uit Luik zich daarbij aan. Spontaan werden vrijkorpsen opgericht, die geleid werden door verkozen of door zichzelf benoemde leiders. Op 23 september trekt het regeringsleger, onder aanvoering van prins Frederik met een leger van 12.000 man Brussel binnen, dit resulteerde in een nationale opstand. Het leger, dat zich in het Warandepark had opgesteld, werd het doelwit van de Brusselse opstandelingen en van overal toegesnelde idealisten. Ook vanuit het buitenland stroomden vrijwilligers toe: zo werd in Frankrijk het Légion belge parisienne opgericht, dat met instemming van de Franse regering gesteund werd, die zo een eventuele aanhechting van België bij Frankrijk in de hand wou werken. | ||
Toen het regeringsleger (waarvan 2/3 Zuid-Nederlanders) na vier dagen strijd, met honderden doden en gewonden langs beide zijden, in de nacht van 26 op 27 september opbrak, begon de scheiding pas goed. Tijdens deze gevechten in het park van Brussel kwam een revolutionaire regering tot stand: het Voorlopig Bewind. Op 4 oktober 1930 riep deze de onafhankelijkheid van België uit. Na gevechten her en der geraakte het regeringsleger van prins Frederik in ontbinding en werd het bijna geheel uit de zuidelijke provincies verdreven, als het al niet overliep naar de Belgische zijde. | |||
[[Categorie:Belgie]] | [[Categorie:Belgie]] | ||
Versie van 13 nov 2011 12:48
De Belgische Revolutie, Belgische opstand of Belgische omwenteling is de burgerlijke revolutie in 1830 tegen koning Willem I die tot de onafhankelijkheid van België heeft geleid.
Willem I had, zoals alle Europese regimes van na 1815, een autoritaire regeerstijl. In bestuur en legerleiding waren de Zuid-Nederlanders zwaar ondervertegenwoordigd, hoewel ze een groter deel van de bevolking en het leger uitmaakten. De taaldwang zorgde voor de nodige weerstand in het Zuiden, waar niet alleen Wallonië Franssprekend was, maar ook de adel en de bourgeoisie in Vlaanderen. De katholieken, die de meerderheid van de bevolking uitmaakten, eisten vrijheid van onderwijs en godsdienst en de nieuwliberalen hadden bezwaren tegen de repressieve regeerstijl van Willem I.
In Brussel ontstonden gewelddadige opstootjes, begin september 1830 sloot gewapende versterking uit Luik zich daarbij aan. Spontaan werden vrijkorpsen opgericht, die geleid werden door verkozen of door zichzelf benoemde leiders. Op 23 september trekt het regeringsleger, onder aanvoering van prins Frederik met een leger van 12.000 man Brussel binnen, dit resulteerde in een nationale opstand. Het leger, dat zich in het Warandepark had opgesteld, werd het doelwit van de Brusselse opstandelingen en van overal toegesnelde idealisten. Ook vanuit het buitenland stroomden vrijwilligers toe: zo werd in Frankrijk het Légion belge parisienne opgericht, dat met instemming van de Franse regering gesteund werd, die zo een eventuele aanhechting van België bij Frankrijk in de hand wou werken.
Toen het regeringsleger (waarvan 2/3 Zuid-Nederlanders) na vier dagen strijd, met honderden doden en gewonden langs beide zijden, in de nacht van 26 op 27 september opbrak, begon de scheiding pas goed. Tijdens deze gevechten in het park van Brussel kwam een revolutionaire regering tot stand: het Voorlopig Bewind. Op 4 oktober 1930 riep deze de onafhankelijkheid van België uit. Na gevechten her en der geraakte het regeringsleger van prins Frederik in ontbinding en werd het bijna geheel uit de zuidelijke provincies verdreven, als het al niet overliep naar de Belgische zijde.